woensdag 23 december 2009

Alweer december

Bruno is nu bijna een jaar en de tijd is gewoon voorbij gevlogen. Ik ben wel blij dat ik van alles heb opgeschreven omdat ik anders zeker sommige dingen vergeten zou zijn. 

Het is een tijd geleden sinds de laatste blog en dat komt niet omdat er niks gebeurt maar eigenlijk omdat er juist heel veel gebeurt (vooral druk op het werk) waardoor ik geen rust kon vinden om een verhaaltje er van te maken. Gelukkig is het nu vakantie en nu probeer ik weer iets op te schrijven. 
Het eerste wat me te binnen schiet is de dag dat we de :christmastree: naar binnen haalden. Dank zij Michel kregen we het ding dan eindelijk in de mand en in de kamer. Daar zou het een dag moeten staan voordat ik zou beginnen met de versiering. Bruno vond het heel handig zo'n boom binnen. Hij dacht; "nu hoef ik niet meer naar buiten voor mijn plasjes" en het eerste wat hij dan ook deed was de boom besproeien. Gelukkig bleef het maar bij één keer. Daarna hielden we het goed in de gaten als hij te dicht bij de boom kwam. 
Hij snuffelt nu wel elke keer aan de takken, maar daar blijft het (dank zij onze reactie daarop) bij. De kerststal laat ik dit jaar maar in de kelder staan, want om hem daar dan ook nog bij weg te houden kost mij te veel energie. Volgend jaar is hij misschien wel iets rustiger en kunnen we hem het beter uitleggen wat wel en niet mag. 
Niet dat hij dat nu niet weet maar hij heeft nog steeds last van dwarse buien, puberteit denk ik, waardoor hij heel vaak de grens wil zoeken. Hij kan soms dagenlang heel gehoorzaam zijn en dan ineens is het weer helemaal gebeurd. 

Hij heeft inmiddels al heel veel vriendjes gemaakt tijdens de wandelingen die we samen maken. Als ik hem los laat lopen (waar het kan) en we komen iemand tegen dan rent hij er heel enthousiast op af, loopt een rondje om de persoon heen om te kijken of er een hond bij hoort en als dat niet zo is komt hij meteen terug bij mij. Maar als er wel een hond is dan is hij niet te houden. Het is zo'n mooi gezicht als hij met andere honden aan het spelen is, en rennen dat hij kan. Vooral nu het een beetje glad is moet ik goed oppassen dat hij mij niet ondersteboven loopt. 
Soms komen we ook honden tegen waar hij al bij voorbaat niks van moet weten. Dat ziet/voelt hij al van afstand. Eerst loopt hij er aarzelend naartoe en halverwege draait hij zich om en komt terug naar mij, als ik dan door loop in de richting van de andere hond dan negeert hij hem/haar zo veel mogelijk en loopt er zo voorbij. Als de andere hond toch op hem reageert kan hij behoorlijk tekeer gaan, echt grommen enzo, maar altijd met zijn staart tussen de benen en het duurt maar heel even, dan draait hij zich om en zoekt mij op en loopt verder. 
Het spelen in de sneeuw bevalt Bruno heel goed, hij heeft nog niet heel zielig met een pootje in de lucht gestaan zoals Bobby altijd deed als het gesneeuwd had. Hij wil er ook elke keer weer op uit nu. Alleen regen, daar heeft hij nog steeds een hekel aan (net zoals ik) 

Als we weggaan dan gaat Bruno altijd in de bench. Hij heeft dat al heel snel in de gaten, vooral als ik 's morgens naar mijn werk moet. Als ik hem heb uitgelaten dan gaat hij uit zichzelf al in de bench liggen en op de dagen dat hij mee moet (naar Doesburg of naar Winterswijk) dan krijg ik hem er bijna niet uit. Ik denk dat hij het niet zo leuk vindt om in de auto te zitten. Als ik in Winterswijk op het werk kom trekt hij ook meteen aan de riem, om te laten weten dat hij in de bench wil en daar krijg ik hem dan ook bijna niet uit als ik weer weg wil. Het zal wel heel veilig voelen voor hem denk ik. 
Vorige week wilde ik even naar de bakker en ik had hem voor dat eventjes dat ik weg zou zijn niet in de bench gedaan, maar toen ik terugkwam lag hij er toch weer lekker in. 
Een keer kwamen we terug van het boodschappen en toen kwam hij ons tegemoet in de bijkeuken, dat kwam waarschijnlijk omdat ik het deurtje niet goed dichtgedaan had, want het is daarna nooit meer gebeurd. 

Deze week komen Tanja en Thomas logeren en zij nemen hun parkietje mee. Ik ben zo benieuwd hoe Bruno daar op zal reageren. Daarover zal ik in het volgende blog wel berichten. 

Ik wens iedereen hele fijne kerstdagen :merrychristmas: ! 

zondag 25 oktober 2009

Wijk aan Zee

Vandaag zijn we met een heleboel andere smouzen naar Wijk aan Zee geweest voor een strandwandeling. Stapper, Boester, Lisa, Finny&Guusje, Wampie (Trixie), Bobby&Diesel waren van de partij met hun baasjes en natuurlijk Bruno, Karin en ik. 
We hadden om half 11 afgesproken en wilden dan ook om half negen wegrijden. Gelukkig was vandaag de wintertijd begonnen en hoefden we dus toch niet zo heel vroeg uit bed. 
We waren ruim op tijd in Wijk aan Zee en de meeste smouzen waren er al. Om 11 uur liepen we het strand op. We liepen vlak langs het water en sommige smousjes liepen ook de zee in. 
Ik was erg benieuwd hoe Bruno het zou doen met zo veel vreemde mensen en honden. Maar het ging allemaal heel goed. In het begin was hij wel heel erg opgewonden maar dat ging na verloop van tijd steeds beter. Elke keer als hij te ver weg liep keek hij rond of hij en van ons zag en rende dan naar ons toe, ook als we hem riepen kwam hij meteen. In het begin was er wel een beetje een machtstrijd omdat er nogal veel reuen waren, maar dat heeft zich zelf opgelost. Eerst deed Bruno heel fanatiek mee, vooral bij Boester maar later trok hij zich van dat gedoe niks meer aan en ging helemaal zijn eigen gang. Het was behoorlijk druk aan het strand met allemaal mensen die verschillende sporten aan het beoefenen waren, de hondjes liepen er gewoon tussendoor en eigenlijk had niemand last van hun. Een incidentje gebeurde toen Bruno tegen een tas van een kite-meneer aan plaste. Gelukkig had Karin een fles water in de buurt en was de meneer helemaal niet boos. 
Na een uurtje gingen we wat eten en drinken in een strandtent (Timboektoe) en ook daar gedroegen de honden zich voorbeeldig. Ze kregen een grote bak met water en lagen onder de tafel of stoel en maakten geen geluid. Wel begon Bruno zich heel erg voor de buurvrouw te interesseren. Hij werd daar dikke maatjes met Guusje
Daarna de terugtocht naar de auto’s. We liepen toen langs de duinkant omdat het wel heel erg druk was geworden bij het water. Ook daar konden ze lekker ravotten met zijn allen en gelukkig werd Boester een beetje met rust gelaten, dat kwam ook omdat hij voor zichzelf begon op te komen. 
De terugweg hadden we in het begin een file van ruim een half uur, omdat er in Wijk aan Zee ook aan de weg gewerkt werd en daardoor een aantal straten waren afgezet. Gelukkig hadden we verder op de weg geen echte file meer, het was wel druk waardoor er af en toe langzaam gereden moest worden maar uiteindelijk waren we om half 6 thuis. 
Bruno is nu helemaal KO en wij ook dus dat wordt lekker hangen op de bank. 
Ik hoop dat er nog vaker zo’n dag georganiseerd wordt, zo’n dagje naar het strand is mij heel goed bevallen. We hadden dan ook stralend weer, de hele dag :shining: . Alleen op de terugweg bij Arnhem begon het heel hard te regenen, maar als je in de auto zit is dat natuurlijk niet zo erg. 

zondag 11 oktober 2009

Leuk om te vertellen


Deze week een paar leuke dingen meegemaakt met Bruno die ik graag wil opschrijven :poet: . Niet dat er anders nooit iets leuks gebeurt, maar dit vind ik leuk om te bewaren.

Donderdag zag ik met Thomas en Karin te praten en op een gegeven moment kwam Bruno naar mij toe rennen, duwde met zijn snuit heel hard tegen mijn arm en toen ik op keek rende hij naar het raam. Vanuit mijn stoel zag ik dat er een merel op het gras zat en ik reageerde niet want ik zag verder niks vreemd. Maar Bruno bleef de actie herhalen net alsof hij tegen mij wilde zeggen: ik wil je even laten weten dat dat vreemde ding niet hier in de tuin hoort, ik wil je wel beschermen maar dan moet je me naar buiten laten. Toen ik op stond en de deur open deed was de vogel al lang weg, maar Bruno rende met al zijn moed naar de plek waar het beestje was weggevlogen en bleef daar even staan blaffen. Daarna kwam hij heel trots weer naar binnen, alsof hij wel een echte heldendaad had verricht. Je kunt begrijpen dat wij ons sinds die dag extra veilig voelen in huis. Wat een moed voor zo'n klein beestje.:samurai:

De tweede actie was dezelfde avond.
Bruno heeft een balletje waarmee hij graag speelt. Het leukste spelletje is om het onder de bank (waar Karin meestal zit) te laten rollen. Als hij er dan echt niet meer bij kan, dan zeurt hij net zolang bij Karin totdat zij opstaat en de bank een stukje opschuift zodat hij het balletje weer kan pakken.
Donderdagavond zat ik te lezen en Karin liep even naar boven om iets te pakken (of wat dan ook). Op een gegeven moment merkte ik dat Bruno heel onrustig werd. Hij liep steeds heen en weer naar de deur waardoor Karin was gegaan en dan weer naar de deur in de keuken waardoor je ook die kant op kunt. Af en toe stond hij stil om te luisteren naar het gestommel van boven, maar Karin bleef maar weg. Ik dacht helemaal vertederd dat hij Karin zo miste en liep met hem naar de gang en daar ging hij onderaan de trap liggen. Toen Karin hem riep ging hij niet naar boven, maar dat doet hij nooit dus daarom kwam Karin maar naar beneden. Bruno helemaal blij en enthousiast springen en Karin helemaal trots :swing: omdat Bruno haar dus toch blijkbaar de liefste vond. Toen we weer in de kamer waren bleek al snel waarom Bruno op Karin had zitten wachten. Hij rende meteen naar de bank en ging er voor liggen piepen, want het balletje lag er onder en Karin moest dat pakken.
Zo grappig om te zien dat hij dus eigenlijk alleen van Karin verwacht dat ze het balletje pakt. Hij kwam hiervoor niet naar mij.
Het kostte mij wel heel veel moeite om Karin er daarna nog van te overtuigen dat Bruno haar ook heel lief :hearts: vindt. 
› Meer...

zondag 4 oktober 2009

Clubmatch HSC

Vandaag zijn we naar Zaltbommel/Kerkwijk geweest. Ik was nieuwsgierig hoe het zou gaan bij zo'n clubmatch. Het leek me ook leuk om andere smoushondjes te zien en omdat we er toch waren hebben we meteen maar meegedaan. Want Bruno is natuurlijk gewoon de mooiste van allemaal en zo'n beker in de kast dat leek ons wel wat :superwink: ! 
Eerst moesten we een hele wereldreis maken voordat we er waren. We vertrokken om half 9, er was een wegafsluiting dus we konden niet helemaal op onze Navigatie vertrouwen, maar dank zij goed kijken vooral van Karin (want ik haalde natuurlijk Kerkdriel en Kerkwijk door elkaar :slaphead: ) waren we ruim op tijd aanwezig. Meteen bij binnenkomst kregen we allerlei cadeautjes, lekkers voor Bruno en een Hollandse-Smous-ovenwant voor ons, heel erg leuk:perfect: 
Binnen installeerden we ons op een paar stoelen langs de ring en toen begon het 'lange' wachten. Inmiddels kwamen er steeds meer honden met hun baasjes binnen en Bruno was heel erg wild, natuurlijk een beetje last van zenuwen voor de wedstrijd. Gelukkig begon hij er op een gegeven moment aan te wennen en werd hij wat rustiger. 
Als eerste waren de veteranen aan de beurt, dat waren 9 hondjes. De oudste was 14 en de jongste 8. De oudste won ook nog en dat was natuurlijk wel heel bijzonder. 
Daarna waren de pups aan de beurt en in die klasse viel Bruno nog net (scheelde geloof ik 2 of 3 dagen, anders was hij 'jeugdklas' geweest. Hij zat in een groep van 10 hondjes en dat duurde allemaal erg lang. Bruno was de eerste die gekeurd werd en daarna maar wachten totdat iedereen was geweest. Het keuren ging natuurlijk erg soepel want we hadden verschrikkelijk goed getraind met Bruno :$Eerst met zijn allen een rondje lopen en daarna moest Bruno als eerste op de tafel. Dat vond hij erg leuk, hij voelde zich zo op zijn gemak dat hij lekker op zijn rug ging liggen om zich over zijn buik te laten aaien en hij begreep niet echt dat dat nou niet de bedoeling was. Daarna moest het gangwerk beoordeeld worden en Bruno loopt natuurlijk altijd voorbeeldig naast het baasje, hij weet precies hoe het moet (alleen doet hij dat niet altijd). Het was dus rennen en springen ... helaas. Daarna moest hij netjes gaan staan voor de keurmeester, dat ging redelijk, hij wilde wel steeds pootjes geven aan Karin omdat zij hem koekjes voor hield, ook dat was niet de bedoeling, wat een ingewikkelde wereld is dat toch! 
Toen iedereen aan de beurt was geweest ging Karin (die al veel blikken op de bekers geworpen had) er maar eens goed voor staan, want natuurlijk is Bruno gewoon de mooiste van alle 10! 
Tot onze grote verbazing mochten er 4 hondjes naar voren komen en de rest moest blijven staan. bleek dat die 4 'veel belovend' waren en de rest (dus ook Bruno) 'belovend'. Dus geen beker voor Bruno maar wel een hele mooie medaille :-) 
Daarna kwam de jeugdklasse (waar Bruno bijna bijgehoord had) en dat waren maar 3 hondjes...(als we dat hadden geweten!) 
Toen was het al weer half 1 en werd er een lunchpauze aangekondigd. Karin en ik vonden dat we wel genoeg gezien hadden, we moesten het hele eind ook nog weer terugrijden. We hebben de beoordeling opgehaald en zijn lekker weer naar huis gegaan. Ik moest er niet aan denken om daar de hele middag nog te zitten en wachten op niks eigenlijk. 
Al met al was het leuk om een keer mee te maken en heel erg leuk om zo veel (verschillende) smoushonden bij elkaar te zien. Maar voor mij hoeft zoiets dergelijks niet vaker . Ik weet hoe het is, maar ik ga toch 1000x liever een heel eind wandelen en ik ben er van overtuigd dat Bruno dat ook veel liever doet. 
Nog even de beoordeling: 
Goed gebit, op dit moment is de voorsnuit te lang en te smal. Donker oog, goede oordracht, correcte hoekingen, maar heeft nog veel tijd nodig om zich te ontwikkelen. Goede beharing. Uitbundig gedrag, gangwerk daardoor niet te beoordelen. 
Belovend

woensdag 9 september 2009

September

De maand zegt dat het herfst aan het worden is, maar gelukkig is de temperatuur het er niet helemaal mee eens! 
Helaas is het 'harde werken' wel weer begonnen en dat betekent dan ook dat die heerlijke tijd van niks doen of alleen maar doen waar je zin in hebt voorbij is. Het is meteen weer de hele dag rennen en 's avonds het gevoel hebben dat je nog van alles vergeten bent. Ook het gevoel dat ik misschien te weinig tijd heb of overhoud voor Bruno begint dan meteen weer de kop op te steken. De eerste week dat ik weer werkte ben ik op maandag en dinsdag tussen door wel even naar huis gegaan om te kijken of alles nog goed was en gelukkig was dat zo. Het lijkt mij eigenlijk dat Bruno heel rustig in de bench afwacht totdat ik weer thuiskom. p&p is ook geen enkel probleem, hij kan het echt heel erg lang ophouden. 
Hij is wel heel knuffelig als we 's avonds wel bereikbaar zijn :-) dat is eigenlijk het enige wat ik merk. Gelukkig is het maar 2 dagen dat hij veel alleen is, de maandag en dinsdag dan kom ik alleen tussen de middag thuis. Om 5 uur ga ik dan wel lekker uitgebreid met hem wandelen omdat ik het zo zielig vind dat hij bijna de hele dag in de bench heeft gezeten. Tussen de middag wordt hij natuurlijk ook uit gelaten. 
Woensdag ben ik dan weer de hele dag vrij, al ga ik nu 's morgens wel naar Doesburg om op te passen. Bruno gaat dan trouwens gewoon mee. Donderdag gaat hij mee naar Winterswijk (zit hij ook in de bench maar niet alleen) en vrijdag is Karin thuis, dus eigenlijk heeft hij helemaal geen klagen en dat doet hij ook niet hoor. 
Vorige week woensdag heb ik een fotosessie met hem gedaan. Omdat zijn haar zo gegroeid was leek het me wel leuk om weer nieuwe foto's op zijn Hyves te zetten. Dat heeft veel moeite en koekjes gekost maar ik vind zelf dat ze erg leuk geworden zijn, en aan de reacties te zien vinden meer mensen de foto's leuk :-) 
Vandaag dus voor het eerst mee naar Doesburg en dat ging prima. Eerst is hij erg wild als we daar binnen komen maar als je maar niks zegt dan gaat dat vanzelf over. Een paar keer goed opletten en waarschuwen als hij speelgoed van de kinderen wilde pakken en hij deed het al niet meer. Verder lekker gewandeld, Tom in de wandelwagen en Bruno ernaast en ook dat ging prima. Om 12 uur Steven van school halen ook toen al die kinderen er langs liepen bleef hij netjes naast de wandelwagen zitten. 
We proberen hem nu een beetje strenger aan te pakken als hij trekt met het wandelen, ik heb ook een andere riem gekocht (een soort wurgriem maar dat klinkt te erg!) en we hebben een middag in Vragender geoefend met Marjo en haar honden en ik moet zeggen dat ik duidelijk resultaat kan merken qua trekken dan! 
Maandag was ik na school even naar de plek gewandeld waar hij wel eens gezwommen heeft. Vorige keer had ik hem daar losgelaten en nu dus ook weer, vervelend was dat toen dezelfde man als de vorige keer langskwam met zijn twee honden netjes aan de lijn. Bruno vond die zo interessant dat hij zijn balletje en het water vergat en achter die hondjes aan rende. De man was dus duidelijk "not amused' en ik voelde me heel opgelaten omdat Bruno niet kwam toen ik riep (doet hij echt normaal altijd! :-$ ) 
Maar goed verder vind ik echt zelf dat hij steeds beter luistert. Hij kan ook op commando 'rollen' dat heeft Karin hem geleerd, zo leuk om te zien:-d

donderdag 20 augustus 2009

De vakantie loopt op zijn eind

Bruno en ik zijn naar binnen gevlucht. Buiten is het niet meer uit te houden zo heet :toohot: 
Ik had voor Bruno het kleine zwembadje gevuld met water, maar daar wil hij echt niet in. Met speelgoed lokken hielp niet. Daarna met een koekje geprobeerd, die haalde hij er heel voorzichtig uit net zoals vroeger de kinderen deden met snoep-happen uit een bak met water. Eerst liep hij steeds rondjes om te proberen of hij er van een andere kant bij kon en toen dat niet lukte ging hij heel voorzichtig eerst met 1 en daarna 2 pootjes erin, snel het koekje happen en wegwezen! Vandaag had ik dus duidelijk minder moeite met het zwembad, zalig dat zoiets bestaat :sun: ! 
Maar van mij mag er nu wel een bui komen (liefst zonder hagel natuurlijk). 

Vanmorgen was er iets bijzonders gebeurd! We gingen boodschappen doen en Bruno had ik in de bench gedaan. Toen we terugkwamen kwam hij ons zo maar tegemoet rennen in de schuur :-? :-? :-? 
Karin denkt dat hij zelf de bench opengemaakt heeft, maar ik houd het er voorlopig nog maar op dat ik het deurtje niet goed dichtgedaan heb :shrug: Het was wel even schrikken, eigenlijk was het een beetje een flash-back, want Bobby kwam ons ook altijd zo enthousiast tegemoet als we even weg waren geweest (toen had ik nog geen bench). Wel iets wat ik in de gaten moet houden natuurlijk. Hij is zo slim dus het zou zo maar mogelijk zijn dat hij weet hoe hij het deurtje open moet maken. 
Ik had een bal gekocht waar je koekjes in kunt doen, de opening kun je groter en/of kleiner maken om het moeilijker te maken voor de hond. Dat gaat wel heel zwaar en het lukt mij dan ook bijna niet om dat ding te draaien. Maar Bruno kan dat wel, hoe hij het doet weet ik niet maar hij krijgt zijn koekjes eruit en ook kan hij dat gat dichtschuiven of juist helemaal open :chinrub: 

De wandelingen met Bruno worden steeds langer (alleen vandaag niet, hitte), Ik heb al een paar keer de rondjes gelopen die ik vroeger ook met Bobby liep (ong. 5 à 6 km) en dat gaat prima. Ik bind de riem meestal vast aan mijn broekriem zodat ik mijn handen vrij heb. Ik krijg namelijk altijd zo'n zware arm als hij telkens aan de riem trekt. Als hij nu trekt blijf ik gewoon stilstaan en dan komt hij netjes terug totdat hij naast me staat, soms loopt hij zelfs achteruit, heel schattig lijkt dat. 
Ik heb natuurlijk ook lekker 5 weken de tijd gehad om elke morgen uitgebreid te gaan wandelen, jammer dat dit weer voorbij is. Ik ben wel benieuwd hoe het volgende week gaat als hij weer af en toe een paar uur alleen moet blijven en ook niet meer zo uitgebreid kan wandelen. Dat zal echt weer wennen worden voor hem (en ook voor mij :(() 
Ik hoop niet dat hij nu elke keer gaat huilen als hij alleen is. Een poosje geleden ging ik meteen toen Karin naar het werk ging naar boven om te douchen en onder de douche hoorde ik een heel raar geluid. Eerst dacht ik dat het van buiten kwam, totdat ik ontdekte dat het Bruno was die zat te huilen in de bench. Ik heb een keer heel hard zijn naam geroepen en toen was hij stil. Hij dacht natuurlijk dat we er allebei vandoor waren gegaan. 

Bij de gadgets had ik een filmpje gezet van Bruno met de ballonnen. Eerst durfde ik ze niet aan hem te geven. Ik was bang dat hij te erg zou schrikken van het geluid als er een zou knappen, maar dat kon hem niks schelen, hij pakte gewoon een andere en je kunt zien dat hij er de grootste lol mee had. 

donderdag 6 augustus 2009

Zeven maanden

Vandaag is Bruno precies 7 maanden oud.:cheerleader: Hij is nu ongeveer 42 cm. hoog (schouder) en hij weegt 9 kilo. Ik weet niet of hij nog veel zal groeien, maar ik vind wel dat hij de laatste tijd een beetje breder is geworden. Hij was altijd nogal tenger maar is nu een stuk steviger. 
Sinds gisteren tilt hij op bepaalde plekjes zijn pootje op om een geurspoor achter te laten. Het echte plaswerk doet hij nog op de 'vrouwelijke' manier. Eigenlijk is het een hele rustige periode nu zodat ik niet zo veel nieuws over belevenissen kan schrijven. Ik ga wel steeds verder met hem wandelen en dat gaat goed, alleen met de hitte van de laatste paar dagen kan ik merken dat hij net zo goed als ik, sneller moe wordt. Hij ligt graag in de tuin in het gras. Hij rolt zijn fleecedeken een beetje op en klemt die tussen zijn voorpoten, soms sabbelt hij dan een beetje aan een van de punten van de deken en dan valt hij in slaap, net alsof hij een knuffel vasthoudt. 
We hadden een heel mooi dik kussen voor hem gekocht voor in de kamer maar daar lag hij bijna nooit op. Die heb ik nu weggelegd en daarvoor in de plaats de favoriete fleecedeken gelegd, daar gaat hij nu 's avonds lekker liggen. Op schoot zitten is veel minder geworden. Wel neemt hij zo heel af en toe een aanloop en springt er zo in een keer op, maar als hij dan even rondgekeken heeft gaat hij er weer af. 
Ik heb al een paar keer 's avonds als het rustig was kleine stukjes gefietst:bike: :dog: met Bruno naast me en dat ging eigenlijk best wel goed. Ik zal het nog maar niet overdrijven en zeker nu niet met de warmte, maar dat is straks wel een makkelijke methode om hem even flink te laten rennen.. 
Karin heeft hem het commando 'geef' geleerd. Dan raapt hij de bal (of ander speelgoed) op en legt het in de hand. Tenminste meestal, soms wil hij gewoon trekken en dan proberen we hem duidelijk te maken dat 'los' ook echt loslaten betekent, dat is soms nogal moeilijk.:dilemma: 
Het zwemavontuur heeft nog geen vervolg gehad. Zou qua temperatuur makkelijk hebben gekund, maar het zwemwater was niet zo best en daarna ben ik nog niet meer die kant op geweest. Misschien ga ik dat volgende week nog een keer proberen. Als het minder mooi weer is, dan is het daar ook niet zo druk en dat vind ik fijner. Toen ik een poosje geleden met hem langs de beek wandelde was daar een andere hond aan het zwemmen en Bruno vond dat wel erg interessant, hij wilde wel graag met die hond spelen, maar als hij dicht bij het water kwam schrok hij toch elke keer weer terug. Hij heeft zijn poten wel natgekregen maar verder ging hij niet, dat watje:dramaqueen:

woensdag 15 juli 2009

De eerste zwemles en de eerste keer weglopen

Gisteren gingen we op de fiets naar de Slingeplas met de bedoeling om een eind te gaan wandelen. Karin ging ook mee want ze wilde proberen om Bruno eindelijk zo ver te krijgen dat hij het water in ging. Eerst moest ze zelf het goede voorbeeld geven, daarna lokte ze hem met de bal en heel voorzichtig ging Bruno met zijn poten in het water. Je kon wel goed zien dat hij het niet echt leuk vond, maar bij de 2de poging deed hij het toch nog een keer. Karin ging toen iets dieper zodat hij nog maar net kon staan en ook daar kwam hij, heel voorzichtig naar haar toe. 

Zwemmen zal wel niet echt zijn hobby worden, maar we gaan nog vaker oefenen, misschien gaat hij het dan wel leuker vinden. 

Toen we ons rondje halverwege hadden gewandeld begonnen in een keer de wolken zich samen te trekken tot een grijs pak en daar kwam dan toch een plensbui… :raining: echt niet normaal. Wij stonden daar gewoon in onze T-shirts en korte broek. Er waren ook nog heel veel zwemmers in de plas die allemaal natuurlijk maakten dat ze in de auto kwamen. We hebben even geschuild onder een boom, gelukkig onweerde het niet, maar we waren helemaal nat tot op de huid. Het leek wel of we ook een duik in de Slingeplas hadden genomen. Daarna dus op de fiets weer terug naar Aalten. Onderweg scheen de zon al weer en mijn broek was al weer droog toen ik thuis kwam. Datzelfde kon je niet zeggen van de was die nog buiten hing en de tuinkussens die ik gewoon op de stoelen had laten liggen, :devil: dom dom dom, dat doe ik dus normaal nooit. 

Onderweg in de fietskar spetterde het eerst nog een beetje en Bruno zat steeds te piepen. Later bedachten wij ons, dat wij hem thuis natspuiten met een plantenspuit als hij erg vervelend is, en nu kreeg hij ook spetters terwijl hij eigenlijk niks verkeerd deed :huh: . 

Eergisteren is Bruno voor het eerst in zijn eentje de wijde wereld ingetrokken. Ik was zo dom om het tuinhekje open te laten staan en zat een beetje achter de computer toen er opeens gebeld werd. De buurjongen wilde hun eigen hond uitlaten en toen was Bruno in een keer verschenen en liep gewoon met hun mee, maar dan midden op de weg. Hij was ook bijna onder de auto gekomen. Hij wilde ook niet alleen teruggaan en daarom is de buurjongen gelukkig samen met hem weer onze kant opgelopen en zo was hij gelukkig weer veilig thuis:flower: . 

maandag 6 juli 2009

Een haf jaar


Vandaag is Bruno precies een half jaar oud. Als ik niet zo verschrikkelijk druk was op school zou ik de puf hebben om een nieuwe blog te schrijven, maar nu dus even niet!!!!!!
Dit houd je tegoed, nog 2 weken en dan VAKANTIE!!!!

zaterdag 20 juni 2009

Hij groeit en groeit, 5 maanden

We gaan nu veel vaker naar het grote weiland waar Bruno zonder gevaar lekker kan rennen. Af en toe komen we andere honden tegen waar hij dan heel leuk mee kan spelen, maar als we alleen zijn dan vindt hij het ook heel erg leuk om achter het balletje aan te rennen :running: wat ik weggooi. Hij brengt het meestal netjes terug , maar als hij dicht bij mij in de buurt is laat hij het gewoon vallen. Soms mag ik het meteen weer oppakken, maar soms maakt hij er ook een spelletje van en pakt hij het meteen weer op als hij merkt dat ik het wil hebben. Gelukkig heb ik zo’n werpdingetje waardoor ik me niet de hele tijd hoef te bukken. 
De weg naar dat weiland is door een rustige woonwijk met een grote vijver en grasveld, dus je komt daar heel veel hondenbezitters met hun huisdier tegen. Dat is ook gezellig want dan kun je nog even een praatje maken, vooral ’s avonds maak je veel kans dat je iemand tegenkomt. Vorige week ontmoette ik iemand die een grote labrador heeft en zij wilde als deze hond er niet meer zou zijn een kleinere hond. Ze had al gezocht op internet en was ook uitgekomen bij de Hollandse Smous. Ze had er nog nooit een in het echt gezien en vond Bruno helemaal geweldig, wat hij natuurlijk ook is! 

Deze week was erg druk op school door de uitslagen van het examen. Ik had dan ook niet mijn vrije woensdag gehad maar gewoon gewerkt. Bruno maakt dat allemaal niks uit. Hij ligt als ik op school ben gewoon de hele dag te slapen :zzz: in de bench, waardoor ik soms vergeet dat hij er ook nog is. Als ik in Aalten werk, kan hij het nu gemakkelijk volhouden en ga ik niet meer tussendoor naar huis. Hij heeft denk ik een hele grote blaas want overdag hoeft hij maar één keer te plassen. En het maakt hem niet uit of dat om 12 uur of half 2 is, hij wacht gewoon geduldig totdat ik er ben. 

Het wandelen gaat steeds beter, ook als ik iemand tegenkom. In het begin trok hij dan altijd heel opgewonden aan de lijn want hij wilde snuffelen aan de mensen/dieren die er aan kwamen. Nu draai ik me meteen om en loop een stukje de andere kant op, als ik iemand tegenkom en hij begint te trekken. Hij heeft dat al snel door en blijft daarna rustig naast me lopen. Hopelijk houdt hij dat vol, het zal nog wel een paar keer mis gaan, maar het begin is er. Ik ben nog niet erg strikt met het links laten lopen, als er ruimte is dan mag hij van mij wel heen en weer lopen op de stoep. Alleen als het druk is houd ik hem korter en aan mijn linkerkant. Het volgende wat we hem gaan leren is ‘volg’ . Ik had al een paar keer geoefend in de tuin, zonder lijn en dat ging heel goed. Maar op straat is dat iets moeilijker met al die afleiding. Het zitten en ‘blijf’ oefen ik meestal als ik wil gaan wandelen, bij de deur en ook dat gaat steeds beter. 

We zijn nu definitief gestopt met de puppycursus. Eigenlijk was afgelopen donderdag nog een les en daarna konden we er 6 lessen bijkopen. Maar vorige week was er opnieuw helemaal niks met hem te beginnen, helemaal wild :flames: en geobsedeerd door het bakje met lekkere worst van de cursusleidster. Ook waren er meer kleine dingen waar ik mij aan stoorde en waar ik het niet (helemaal) mee eens was. Vrijdag was Bruno Total loss van al die opwinding. Dus had ik ons netjes via e-mail afgemeld en ook gezegd dat we niet terug zouden komen. Geen reactie hierop gehad, dus… 
Ik ben er nu echt van overtuigd dat wij het zelf veel beter kunnen. 

zondag 7 juni 2009

Korte update

Het gaat nu al bijna 2 weken helemaal goed als we met Bruno gaan wandelen, niks geen grommen en bijten meer.. alleen af en toe springen. Dan lijkt het alsof hij weer begint, maar uiteindelijk kijkt hij heel verdwaasd, alsof hij zeggen wil: 'wat was ik nou aan het doen..?' en dan is het over. Gelukkig maar.:grease: 


Ook met Tom wordt hij steeds dikkere maatjes, samen op het skateboard:skater: , hartstikke leuk. Al had Bruno er wel een stuk afgeknaagd.. 
Krumoo laat dat!! zei Tom steeds. 
Zaterdag is onze hele tuin op nieuw afgezet met gaas zodat Bruno nu weer rustig los buiten kan lopen. Hij had namelijk vorige week toch een gaatje ontdekt waardoor hij buiten de tuin kon komen en dat is natuurlijk erg gevaarlijk. Fijn dat dit klaar is, want Bruno is echt het allerliefst gewoon buiten. 

Zaterdag heeft hij op een weiland met een andere hond gespeeld en dat ging heel erg goed, samen rondjes rennen :runforest: en over elkaar heen vliegen. En dat allemaal zonder grommen of op een andere manier proberen elkaar de baas te zijn, dat was een heel leuk gezicht. Jammer genoeg heb ik geen foto's. Bruno was helemaal moe toen hij thuis kwam. 

Op de puppycursus wil het nog steeds niet echt goed gaan. Hij is veel te druk en overal door afgeleid. Zeker toen hij ontdekte dat de mevrouw die de cursus gaf, lekkere stukjes worst in haar zak had, toen was de aandacht voor Karin verdwenen. Gelukkig luistert hij thuis heel goed, en doet hij echt bijna altijd alles op commanda. Ik zeg er wel bij 'bijna' want natuurlijk gaat het af en toe mis. Als ik aan het wandelen ben en hij ziet andere mensen of een hond dat begint hij wel te trekken. Ik blijf dan stilstaan totdat hij rustig wordt en dat helpt gelukkig wel. 

Een paar nieuwe eigenschappen: 
- nog meer gaten graven in de tuin 
- met de poten op de vensterbank en dan naar voorbijgangers blaffen 
- in de tuin blaffen naar alle mensen die door het paadje aan de zijkant lopen 
- op de bank of stoel springen om te kijken of er op een hoger niveau (tafel of hoge vensterbank) iets ligt waar hij wel mee zou willen spelen