Lekker lange wandelingen

Het mooie weer houdt maar aan en het begint te kriebelen om verder te lopen dan het blokje om met Bruno. Jammer genoeg kan ik met hem nog niet de hele lange wandelingen maken die ik in mijn hoofd heb (misschien kan ik het zelf ook niet meer door gebrek aan conditie). Om een tussenoplossing te vinden heb ik een flexi-lijn gekocht en nu neem ik Bruno mee in de fietsmand naar het bos of naar de Slingeplas en ga daar lekker wandelen. Bruno vindt het helemaal fantastisch aan de lange lijn. In het begin aarzelde hij, omdat hij gewend was dat hij niet te ver vooruit mocht lopen of achterblijven. Nu rent hij er elke keer vandoor en als hij dan aan het eind van de lijn is wacht hij totdat ik bij hem ben, dan loopt hij terug totdat hij niet verder kan en dan met een rotvaart weer vooruit. Zo loopt hij het hele stuk eigenlijk 2x  
Af en toe is hij te enthousiast en vliegt dan als hij te hard vooruit loopt, aan het eind van de lijn over de kop. Ik vind dat wel een beetje zielig en nu waarschuw ik hem elke keer als hij bijna aan het eind is, als ik ‘pas op’ roep dan stopt hij meteen en wacht totdat ik weer dichterbij ben en dan begint het feest opnieuw. 

Vandaag wilde ik proberen of hij ook kon en wilde zwemmen. Bij de Slingeplas gooide ik een stok in het water en Bruno sprong er meteen achteraan. Door de golfbeweging ging het stokje verder van hem af. Na de eerste schrik begon hij meteen weer naar de kant te zwemmen. Ik was natuurlijk in het ondiepe gedeelte gebleven. Toen ik voor de tweede keer een stok gooide trapte hij er niet meer in, hij keek me aan alsof hij zeggen wilde; ‘haal zelf maar op’ en begon hard de andere kant op te rennen. Een eindje verderop wilde ik het nog een keer proberen maar hij had er echt genoeg van. Waarschijnlijk was het ook een beetje te koud. Hij was wel heel snel weer opgedroogd, door het harde rennen en de zon. 
Gisteren ben ik op de fiets  naar Winterswijk gegaan met Bruno in de mand. Ik moet eerlijk toegeven dat dit wel een beetje ver was. Vooral de heenweg, de terugweg ging sneller. ’s Morgens deed ik er 3 kwartier over en ’s middags 35 minuten. (vroeger kon ik het binnen een half uur). Ik had ook al heel lang niet meer zo ver gefietst, ben meer van het wandelen. Eigenlijk is de mand te klein voor hem en hij kan dan ook niet zo goed zijn draai vinden. Af en toe wil hij gaan liggen, maar dat duurt maar heel kort en dan zit hij alweer, of wil zich omdraaien. Dat is tamelijk zwaar aan het stuur en ik moet dan ook heel goed opletten dat ik niet te erg ga slingeren met de fiets. Toch ga ik het vaker doen, want er is toch niks fijner dat lekker bewegen! En ik hoef natuurlijk niet zo op de tijd te letten omdat ik geen trein hoef te halen, dat is ook zalig. 
Het p&p gaat prima, hij kan het echt heel lang ophouden en eigenlijk is dat soms best wel lastig. Gisteren toen ik in Winterswijk aan kwam wilde ik hem eerst uitlaten maar hij deed helemaal niks. Toen meteen maar in de bench gedaan met wat drinken. Hij ging slapen en werd tegen half 11 wakker, weer naar buiten en weer niks ? ? ? Om 12 uur deed hij eindelijk een plas maar daarna weer de hele tijd niks, totdat ik thuis was om 5 uur maar toen moest hij wel heel nodig. Ik denk dat dit komt doordat hij thuis een vaste plek heeft om alles te doen. Alhoewel als ik ga wandelen dan poept hij meestal wel onderweg (ruim ik natuurlijk netjes op) maar plassen doet hij bijna nooit. 
Ook alleen zijn is volgens mij geen probleem, tenminste als hij in de bench zit, meestal ligt hij nog half te slapen als ik terugkom. Vorige week liepen we een keer allemaal nogal snel achter elkaar naar boven en lieten Bruno alleen in de kamer, toen we boven waren hoorden we opeens heel vreemde geluiden van zijn kant. Hij zat toen niet in de bench, dus dat voelde voor hem misschien heel vreemd. 
Hij vindt het zalig om buiten te liggen aan de lange lijn, als ik overdag thuis ben, staat hij geregeld verlangend voor het raam, alsof hij zeggen wil; daar wil ik zijn! Ik kan hem niet te lang alleen buiten laten, vanmiddag begon hij opeens een gat te graven net aan het begin van de tuin waar het gras zou moeten komen.. Daarom is het buitenspelen om dit moment nog een beetje gedoseerd. Dat komt straks wel als het gazon echt klaar is. 
Hij heeft nog een nieuwe hobby ontdekt en dat is behang van de muur peuteren. Naast mijn computer is een hoekje waar ’s middags de zon lekker naar binnen schijnt en daar ligt hij dan graag. Nu heb ik al een paar keer ontdekt dat hij op kleine stukjes behang aan het kauwen is, dus vanmorgen heb ik dat stukje van de muur ingesmeerd met een mengsel van peper en water. Ik had geen sambal in huis, dat heeft me met Bobby al een keer het gewenste resultaat opgeleverd. Ik ben benieuwd of dit werkt. 

Paasweekend

Wat een geweldig weer  hebben we de afgelopen paar dagen en dat was dan ook volop genieten. Zaterdag had ik een lange buitenlijn gekocht voor Bruno, omdat ik toch bang ben dat hij (als hij eenmaal een gaatje ontdekt heeft) er tussen uit zal knijpen. Ook kan hij nu niet vrij rondlopen in de achtertuin, omdat ik vorige week opnieuw het gras heb ingezaaid en ik zou het wel fijn vinden als dat van de zomer een beetje egaal groen wordt, en niet vol met kuilen en gaten…. ’s Middags ging ik lekker in de tuin aan het werk en ik had Bruno aan een lange lijn waarmee hij precies tot aan het randje van de tuin kon komen. Dat was erg gezellig. Af en toe kwam hij even kijken wat ik aan het doen was, of bekeek voorbijgangers die allemaal op hun beurt hem weer moesten bewonderen natuurlijk. Op een gegeven moment was ik even naar binnengelopen en toen ik terugkwam stonden er 2 dames Bruno te bewonderen  (dacht ik). Ze zeiden tegen mij; hij zit vast en ik daarop; ja, want anders ben ik bang dat hij de straat op loopt. De dames bedoelden dat hij zich vastgelopen had. Hij had een paar rondjes rond een struikje gelopen waardoor hij niet meer voor- of achteruit kon. Ik zei heel stoer; oh, dat heeft hij zelf gedaan, dan moet hij maar dezelfde weg terug lopen.. De dames vonden dat toch wel erg streng van mij, maar toen ik aan de andere kant van de struik ging staan kwam Bruno netjes teruglopen zoals hij gekomen was en was zijn lijn weer los. Zo intelligent is hij!!! 
Wat later was ik hem kwijt… Ik zag de lijn nog wel maar hij zat niet meer in de tuin, ook niet aan de zijkant van het huis. Hij had een gaatje in de heg ontdekt en was daar doorheen gekropen en lag lekker in de zon op het gemeentelijke groen te slapen.. Gelukkig dus maar dat ik die lang lijn heb. 
En Bruno vindt het zo te zien ook helemaal geen probleem om 'vast te liggen'. 

Gisteren 1ste paasdag was de hele familie thuis. Iedereen is natuurlijk erg benieuwd naar het nieuwe huis van R&D en daarom zouden we daar ’s middag naar toe gaan. Zij zijn heel druk met klussen en daarom konden we niet te lang blijven. Nadat we het huis en de tuin bewonderd hadden en nog lekker even wat gedronken hadden op hun terras gingen we naar het Rommelgebergte. 
Bruno was ook van de partij. Hij zat (met autogordel) bij Karin in de auto samen met T&T. Ik ging met M&N mee want Steven vond het leuk dat oma bij hem in de auto ging. 
Ik was goed voorbereid en had Bruno's drinkbakje meegenomen en water. De lange buitenlijn de korte lijn een bal, wat wil je nog meer. Het fototoestel natuurlijk, dat was ik vergeten  … Michel heeft een mobiele telefoon met camera, gelukkig hebben we dus toch nog foto's. In het bos was het echt feest. De kinderen verstopten zich achter elke boom (K&N natuurlijk alleen achter de hele dikke…  ) Bruno was helemaal uitgelaten aan zijn lange lijn. Thomas en Michel waren aan het voetballen en Bruno rende overal achteraan. Maar als hij een heel eind bij me weg was en ik hem riep, dan kwam hij meteen terug, keurig! Ook gebeurden er af en toe, door die lange lijn ongelukjes. Omdat Bruno natuurlijk om iedereen heen liep raakten we af en toe verward in al dat lijnengedoe. Zo kwam Steven op een gegeven moment ten val over de lijn en omdat hij natuurlijk van schrik begon te schreeuwen rende iedereen op hem af, inclusief Bruno en dat leek een beetje bedreigend voor Steven, gelukkig liep het allemaal goed af en na een flinke huilbui van Steven was alles zo weer vergeten. Hij vindt Bruno nog steeds erg lief en is ook nog steeds niet bang gelukkig. Tom roept nog steeds AF! en dat werkt gewoon goed. Ook heeft Tom al een stokje aan Bruno gegeven (van een afstandje gegooid) en toen Bruno in de bench lag heeft hij zijn pootje heel voorzichtig geaaid en een hand tegen de kant gedrukt zodat Bruno hem kon likken. Het duurde minder dan een halve seconde, maar toch.. een hele vooruitgang! 

Overactief

Het 2de bezoek (woensdag 1 april) bij de dierenarts verliep eigenlijk net zo als de eerste. Deze keer gingen we op de fiets, Bruno in het mandje. Het is nog wel een beetje onwennig voor hem en hij kan dan ook nog niet zo goed zijn plekje vinden, waardoor hij (en de fiets) af en toe behoorlijk heen en weer schudden. Gelukkig is het niet zo ver en eigenlijk went hij overal heel snel aan dus dit komt ook goed. 
Hij was flink gegroeid, de vorige keer woog hij 3,5 kg. en nu 4,8 kg. Dat is prima! 
Ook kreeg hij zijn laatste inenting en naast de rekening kreeg ik een gratis pipetje voor een vlooienbehandeling. 

Zaterdags leek wel het wel alsof hij ergens van bezeten was, want er was totaal geen land met hem te bezeilen. Wandelen aan de lijn lukte totaal niet, het enige wat hij deed was trekken of bijten in de riem. Als de lijn per ongeluk onder zijn pootje kwam werd hij helemaal gek en het kostte mij dan ook behoorlijk wat moeite om hem met goed fatsoen weer thuis te krijgen. Thuis was hij ook helemaal wild, rennen door de kamer dat het niet meer normaal was. Ik wilde in de tuin aan het werk en daarom stopte ik hem op een gegeven moment in de bench en ging een paar uurtjes aan de slag. Ik keek natuurlijk wel af en toe of het wel goed ging. Toen ik hem wilde uitlaten bleek dat hij al in de bench had geplast (en niet zo’n klein beetje). Eigenlijk ging dat de hele dag zo, vreselijk druk en overal p&p in huis. ’s Avonds was Tanja met hem aan het spelen en zij ontdekte een klein ‘vliegje’ op zijn oor en toen viel bij mij het kwartje, het arme beest had zijn eerste vlooien opgedaan. Gelukkig dat ik het pipetje had voor de eerste behandeling en ook de tabletjes voor de daarbij horende wormkuur. Kwam alleen het volgende probleem, hoe kregen we die overactieve hond zo gek dat hij dat tabletje ook echt binnen zou krijgen. Eten is nog steeds niet zijn grootste hobby en ik heb nog niks kunnen ontdekken wat hij helemaal het einde vindt om te eten. Bij Bobby deden we altijd het tabletje in een stukje kaas en dan kreeg hij 3 stukjes, 2 zonder en 1 mèt tabletje, dat werkte prima. Bruno is niet zo gek op kaas nog, dus ik was al druk bezig een boterham te smeren met paté en wilde het daarmee proberen, toen Karin op het briljante idee kwam om net te doen alsof het een snoepje was en hij at het tabletje gewoon op zonder probleem. 
Gelukkig was dit ook echt de oorzaak van zijn overactieve gedrag want daarna ging het een stuk beter, al heeft hij nog wel af en toe van die dolle buien, maar ja dat hoort gewoon bij het puppy zijn. 

Ik vind dat hij behoorlijk goed luistert. Al moet ik eerlijk toegeven dat hij nog niet alle kunstjes kan zoals Martin Gaus het beschrijft in de boeken, wat hij zou moeten kunnen met 3 maanden. Maar ja we waren natuurlijk niet op zoek naar een modelhond (al is dat natuurlijk soms wel handig) hij moet bij ons passen en dat lukt tot nu toe heel goed. 
Het apporteren doen we gewoon op ons eigen manier en dat vinden we allebei leuk. Ik gooi een speeltje weg en pak meteen een andere. Als hij dan terugkomt met het weggegooide ding, wil hij natuurlijk dat wat ik in de hand heb. Hij laat dan het 1ste los en gaat netjes voor me zitten zodat ik het 2de kan weggooien, dan doen we gewoon nog een paar keer hetzelfde en dat is echt leuk. 
Ook is hij al een paar keer mee geweest in de auto. Ik heb een hondenautogordel gekocht. Hij vindt het niet zo leuk als we hem daar in proberen te wurmen (dat gaat ook nog niet zo handig) maar in de auto gaat het prima. Met Bobby was het een ramp om auto te rijden, die werd helemaal wild en deed niks anders dan piepen en zenuwachtig doen. 

Bruno kan behoorlijk hoog springen, gisteren sprong hij voor het eerst zomaar bij Karin op schoot en later nog een keer toen Karin over de rugleuning van de bank hing probeerde hij van de achterkant over de bank heen te springen. Dat lukte niet en hij viel dan ook hard achterover. Hopelijk was dat een goede les, want als hij dat leuk gaat vinden en als het hem dan ook nog een keer zou lukken, dan is het einde zoek.