Hij groeit en groeit, 5 maanden

We gaan nu veel vaker naar het grote weiland waar Bruno zonder gevaar lekker kan rennen. Af en toe komen we andere honden tegen waar hij dan heel leuk mee kan spelen, maar als we alleen zijn dan vindt hij het ook heel erg leuk om achter het balletje aan te rennen  wat ik weggooi. Hij brengt het meestal netjes terug , maar als hij dicht bij mij in de buurt is laat hij het gewoon vallen. Soms mag ik het meteen weer oppakken, maar soms maakt hij er ook een spelletje van en pakt hij het meteen weer op als hij merkt dat ik het wil hebben. Gelukkig heb ik zo’n werpdingetje waardoor ik me niet de hele tijd hoef te bukken. 
De weg naar dat weiland is door een rustige woonwijk met een grote vijver en grasveld, dus je komt daar heel veel hondenbezitters met hun huisdier tegen. Dat is ook gezellig want dan kun je nog even een praatje maken, vooral ’s avonds maak je veel kans dat je iemand tegenkomt. Vorige week ontmoette ik iemand die een grote labrador heeft en zij wilde als deze hond er niet meer zou zijn een kleinere hond. Ze had al gezocht op internet en was ook uitgekomen bij de Hollandse Smous. Ze had er nog nooit een in het echt gezien en vond Bruno helemaal geweldig, wat hij natuurlijk ook is! 

Deze week was erg druk op school door de uitslagen van het examen. Ik had dan ook niet mijn vrije woensdag gehad maar gewoon gewerkt. Bruno maakt dat allemaal niks uit. Hij ligt als ik op school ben gewoon de hele dag te slapen  in de bench, waardoor ik soms vergeet dat hij er ook nog is. Als ik in Aalten werk, kan hij het nu gemakkelijk volhouden en ga ik niet meer tussendoor naar huis. Hij heeft denk ik een hele grote blaas want overdag hoeft hij maar één keer te plassen. En het maakt hem niet uit of dat om 12 uur of half 2 is, hij wacht gewoon geduldig totdat ik er ben. 

Het wandelen gaat steeds beter, ook als ik iemand tegenkom. In het begin trok hij dan altijd heel opgewonden aan de lijn want hij wilde snuffelen aan de mensen/dieren die er aan kwamen. Nu draai ik me meteen om en loop een stukje de andere kant op, als ik iemand tegenkom en hij begint te trekken. Hij heeft dat al snel door en blijft daarna rustig naast me lopen. Hopelijk houdt hij dat vol, het zal nog wel een paar keer mis gaan, maar het begin is er. Ik ben nog niet erg strikt met het links laten lopen, als er ruimte is dan mag hij van mij wel heen en weer lopen op de stoep. Alleen als het druk is houd ik hem korter en aan mijn linkerkant. Het volgende wat we hem gaan leren is ‘volg’ . Ik had al een paar keer geoefend in de tuin, zonder lijn en dat ging heel goed. Maar op straat is dat iets moeilijker met al die afleiding. Het zitten en ‘blijf’ oefen ik meestal als ik wil gaan wandelen, bij de deur en ook dat gaat steeds beter. 

We zijn nu definitief gestopt met de puppycursus. Eigenlijk was afgelopen donderdag nog een les en daarna konden we er 6 lessen bijkopen. Maar vorige week was er opnieuw helemaal niks met hem te beginnen, helemaal wild  en geobsedeerd door het bakje met lekkere worst van de cursusleidster. Ook waren er meer kleine dingen waar ik mij aan stoorde en waar ik het niet (helemaal) mee eens was. Vrijdag was Bruno Total loss van al die opwinding. Dus had ik ons netjes via e-mail afgemeld en ook gezegd dat we niet terug zouden komen. Geen reactie hierop gehad, dus… 
Ik ben er nu echt van overtuigd dat wij het zelf veel beter kunnen. 

Korte update

Het gaat nu al bijna 2 weken helemaal goed als we met Bruno gaan wandelen, niks geen grommen en bijten meer.. alleen af en toe springen. Dan lijkt het alsof hij weer begint, maar uiteindelijk kijkt hij heel verdwaasd, alsof hij zeggen wil: 'wat was ik nou aan het doen..?' en dan is het over. Gelukkig maar. 


Ook met Tom wordt hij steeds dikkere maatjes, samen op het skateboard , hartstikke leuk. Al had Bruno er wel een stuk afgeknaagd.. 
Krumoo laat dat!! zei Tom steeds. 
Zaterdag is onze hele tuin op nieuw afgezet met gaas zodat Bruno nu weer rustig los buiten kan lopen. Hij had namelijk vorige week toch een gaatje ontdekt waardoor hij buiten de tuin kon komen en dat is natuurlijk erg gevaarlijk. Fijn dat dit klaar is, want Bruno is echt het allerliefst gewoon buiten. 

Zaterdag heeft hij op een weiland met een andere hond gespeeld en dat ging heel erg goed, samen rondjes rennen  en over elkaar heen vliegen. En dat allemaal zonder grommen of op een andere manier proberen elkaar de baas te zijn, dat was een heel leuk gezicht. Jammer genoeg heb ik geen foto's. Bruno was helemaal moe toen hij thuis kwam. 

Op de puppycursus wil het nog steeds niet echt goed gaan. Hij is veel te druk en overal door afgeleid. Zeker toen hij ontdekte dat de mevrouw die de cursus gaf, lekkere stukjes worst in haar zak had, toen was de aandacht voor Karin verdwenen. Gelukkig luistert hij thuis heel goed, en doet hij echt bijna altijd alles op commanda. Ik zeg er wel bij 'bijna' want natuurlijk gaat het af en toe mis. Als ik aan het wandelen ben en hij ziet andere mensen of een hond dat begint hij wel te trekken. Ik blijf dan stilstaan totdat hij rustig wordt en dat helpt gelukkig wel. 

Een paar nieuwe eigenschappen: 
- nog meer gaten graven in de tuin 
- met de poten op de vensterbank en dan naar voorbijgangers blaffen 
- in de tuin blaffen naar alle mensen die door het paadje aan de zijkant lopen 
- op de bank of stoel springen om te kijken of er op een hoger niveau (tafel of hoge vensterbank) iets ligt waar hij wel mee zou willen spelen 

Advies

Vorige keer vertelde ik al dat Bruno tijdens het wandelen af en toe helemaal doordraait. Op een gegeven moment werd dat wel heel erg. Naast het happen naar de broek en de enkels, begon hij ook heel hoog te springen en bleef daardoor soms gewoon in de jas of aan de mouw hangen. Als je geluk had bleef het daarbij en anders had je weer een nieuw litteken.
In de bibliotheek had ik een boek gehaald over het trainen van honden en daarin stond toevallig een stukje over het plotseling veranderen van het gedrag bij jonge honden. Dit grillige gedrag zou veroorzaakt worden door tijdelijk kalkgebrek en een hormonale ontwikkeling die verband houdt met de groeispurts van de jonge hond. Bruno is inderdaad erg hard gegroeid de laatste paar weken en in eerste instantie ging ik er dan ook van uit dat het dan vanzelf wel over zou gaan.
Maar toen het steeds maar erger werd,begon ik mij toch ongerust te maken, misschien heeft hij wel een of andere gestoorde afwijking, weet ik veel…
Daarom stuurde ik een e-mail naar het Martin Gaus Trainings- en Adviescentrum. Niet dat ik verwacht had dat ik antwoord zou krijgen (ik dacht dat ik dan ergens lid van zou moeten zijn) maar ja, niet geschoten is altijd mis…. Nog geen uur later had ik al antwoord:

Beste Cilia,
Zo te horen klinkt het alsof jullie hond nu zijn pubertijd in gaat en hier heel veel dingen gaat uitproberen. Belangrijk is dat u zijn gekke buien gaat negeren. En “zit” vragen is weer gekoppeld aan aandacht voor zijn gedrag. Het is beter om hem aan de lijn een stuk van u af te houden en wachten tot hij weer rustig word en dan loopt u pas verder. Het is ook van belang om hem geen aandacht voor dit gedrag te geven, op welke manier dan ook. Dus ook niet af straffen want negatieve aandacht is ook aandacht. In bijlage vind u regels die u vanaf nu op uw hond toe kunt passen. Zo leert hij gelijk wat wel kan en wat niet en stelt u hem duidelijk zijn grenzen. Mochten er verder nog vragen zijn, dan horen wij dit graag.
Met vriendelijke groeten,
Martin Gaus Trainings en Adviescentrum

Omdat ik niet verwacht had dat ik antwoord zou krijgen en toch bezig was, stuurde ik mijn e-mail ook naar de HSC, omdat ik verwachtte dat daar toch zo veel ervaring met dit soort gedrag zou zitten dat ik misschien hier een bevredigend antwoord zou krijgen.
Ik werd ’s avonds gebeld door een mevrouw van de HSC en die begon mij allerlei vragen te stellen.
Eerst zei ze al dat het heel lastig was om op deze manier te beoordelen wat er met de hond aan de hand kon zijn, eigenlijk zou ze het gedrag eerst moeten zien.
Toch meende ze al te kunnen vaststellen dat de hond te weinig beweging kreeg en waarschijnlijk ook te weinig aandacht en hij zou ook wel eens niet genoeg uitdaging kunnen krijgen, bijvoorbeeld door ingewikkelde spelletjes. Verder was het zo dat honden net zoals kinderen op een bepaalde leeftijd de neiging kregen om dingen kapot te maken….
Ik vertelde haar dat Bruno echt wel genoeg beweging krijgt, we hebben een grote tuin en we wandelen geregeld met hem. Ze vond toen dat de hond meer los moest kunnen lopen, tijdens het wandelen. Ik gaf aan dat zoiets met een jonge hond in een dorp niet kan, en ook dat je niet overal de hond mag laten loslopen. Dat was onzin volgens haar, want zelfs in de (grote) plaats waar zij woonde waren plekken om de hond te laten rennen dus dat moest zeker in zo’n dorpje als Aalten het geval zijn. Die bordjes (honden aan de lijn) kon je gerust negeren. Ik antwoordde dat ik mij toch liever wel aan de regels hou.
Ze bleef volhouden dat de hond af en toe flink moet kunnen rennen en volgens haar kan zoiets in onze tuin (die ze nog nooit gezien heeft natuurlijk) niet voldoende, al voetballen de jongens ook elke keer met hem totdat hij helemaal bekaf is… Ook moest ik hem laten zwemmen want dat was heel goed voor jonge honden. Ik probeerde haar uit te leggen dat Bruno niet in het water wil, maar ze zei dat ik hem dat moest leren… Hij springt na die ene keer nergens meer achteraan dus ik zou niet weten hoe ik hem dat moet leren. Misschien van de zomer als we zelf in het water gaan, maar daar heb ik nu niks aan.
De volgende vraag ging over belonen. Ik vertelde dat als we met Bruno aan het oefenen zijn, wij hem meestal belonen met stukjes hondenkoekjes. Als hij de opdracht eenmaal door heeft, wordt het belonen met koekjes minder… Kreeg ik als reactie; maar als hij de opdracht goed gedaan heeft, dan hoeft het toch niet nog een keer ?!?!
Nog een advies was: omdat toch wel bleek dat de hond veel te weinig beweging kreeg, dat ik met hem op behendigheidstraining moet als hij een jaar is geweest…
Ik geef eerlijk toe dat ik op het laatst niet meer gereageerd heb op de adviezen, want uiteindelijk hadden deze niks met mijn vraag naar het gedrag van Bruno te maken. Waarschijnlijk ging zij er van uit dat wij een puppy hebben genomen en er nu achter komen hoe veel tijd er in gaat zitten. Misschien denkt ze dat wij ons dat niet gerealiseerd hebben.
Ik weet heus dat zoiets soms wel gebeurt, maar niet bij ons. Ik vind het hartstikke leuk om spelletjes te doen met hem en ook Karin stopt er veel tijd in. Hij krijgt echt heel veel beweging en ik heb nog geen seconde spijt van dat hij nu bij ons is/hoort. Ik wil hem voor geen geld missen.
Maar een feit blijft wel dat ik niet graag ga wandelen met een hond waarvan ik zijn gedrag niet kan voorspellen.

We hebben uiteindelijk dus 3 adviezen gekregen:
- Meteen gaan zitten en hem vasthouden/klemmen totdat hij rustig is (dat doe ik dus niet omdat ik zeker weet dat hij dan bijt). Karin doet dit wel.
- Gedrag negeren (dat probeer ik, maar als hij mij of mijn jas te pakken heeft zeg ik er toch wel wat van)
- Meer bewegen en (nog) meer aandacht en straks natuurlijk op een behendigheidscursus (dat is echt een lachertje)

Toevallig heeft hij dat rare gedrag de laatste paar dagen niet meer vertoond. Omdat ik ziek ben, wandelt op dit moment Karin meestal met hem en ze heeft al 2 dagen nergens last van gehad. Hopelijk gaat het dus echt van zelf over. Maar als iemand met een advies wil reageren, ik sta nu natuurlijk overal voor open

Zijn nieuwste hobby is trouwens gaten graven in mijn nieuwe gazon en in de tuin. Dat laatste vind ik niet zo erg, maar dat eerste vind ik wel jammer van alle moeite die ik gedaan heb om het een beetje netjes te krijgen
Voor de duidelijkheid, die tweede kuil is zo diep dat hij er met bal en al in past.




Ook heeft hij weer een lekker slaapplekje gevonden en wel in de krantenbak. Meestal ligt daar de fleecedeken van Karin en dat vindt Bruno ook wel lekker om op te liggen.