zondag 25 oktober 2009

Wijk aan Zee

Vandaag zijn we met een heleboel andere smouzen naar Wijk aan Zee geweest voor een strandwandeling. Stapper, Boester, Lisa, Finny&Guusje, Wampie (Trixie), Bobby&Diesel waren van de partij met hun baasjes en natuurlijk Bruno, Karin en ik. 
We hadden om half 11 afgesproken en wilden dan ook om half negen wegrijden. Gelukkig was vandaag de wintertijd begonnen en hoefden we dus toch niet zo heel vroeg uit bed. 
We waren ruim op tijd in Wijk aan Zee en de meeste smouzen waren er al. Om 11 uur liepen we het strand op. We liepen vlak langs het water en sommige smousjes liepen ook de zee in. 
Ik was erg benieuwd hoe Bruno het zou doen met zo veel vreemde mensen en honden. Maar het ging allemaal heel goed. In het begin was hij wel heel erg opgewonden maar dat ging na verloop van tijd steeds beter. Elke keer als hij te ver weg liep keek hij rond of hij en van ons zag en rende dan naar ons toe, ook als we hem riepen kwam hij meteen. In het begin was er wel een beetje een machtstrijd omdat er nogal veel reuen waren, maar dat heeft zich zelf opgelost. Eerst deed Bruno heel fanatiek mee, vooral bij Boester maar later trok hij zich van dat gedoe niks meer aan en ging helemaal zijn eigen gang. Het was behoorlijk druk aan het strand met allemaal mensen die verschillende sporten aan het beoefenen waren, de hondjes liepen er gewoon tussendoor en eigenlijk had niemand last van hun. Een incidentje gebeurde toen Bruno tegen een tas van een kite-meneer aan plaste. Gelukkig had Karin een fles water in de buurt en was de meneer helemaal niet boos. 
Na een uurtje gingen we wat eten en drinken in een strandtent (Timboektoe) en ook daar gedroegen de honden zich voorbeeldig. Ze kregen een grote bak met water en lagen onder de tafel of stoel en maakten geen geluid. Wel begon Bruno zich heel erg voor de buurvrouw te interesseren. Hij werd daar dikke maatjes met Guusje
Daarna de terugtocht naar de auto’s. We liepen toen langs de duinkant omdat het wel heel erg druk was geworden bij het water. Ook daar konden ze lekker ravotten met zijn allen en gelukkig werd Boester een beetje met rust gelaten, dat kwam ook omdat hij voor zichzelf begon op te komen. 
De terugweg hadden we in het begin een file van ruim een half uur, omdat er in Wijk aan Zee ook aan de weg gewerkt werd en daardoor een aantal straten waren afgezet. Gelukkig hadden we verder op de weg geen echte file meer, het was wel druk waardoor er af en toe langzaam gereden moest worden maar uiteindelijk waren we om half 6 thuis. 
Bruno is nu helemaal KO en wij ook dus dat wordt lekker hangen op de bank. 
Ik hoop dat er nog vaker zo’n dag georganiseerd wordt, zo’n dagje naar het strand is mij heel goed bevallen. We hadden dan ook stralend weer, de hele dag :shining: . Alleen op de terugweg bij Arnhem begon het heel hard te regenen, maar als je in de auto zit is dat natuurlijk niet zo erg. 

zondag 11 oktober 2009

Leuk om te vertellen


Deze week een paar leuke dingen meegemaakt met Bruno die ik graag wil opschrijven :poet: . Niet dat er anders nooit iets leuks gebeurt, maar dit vind ik leuk om te bewaren.

Donderdag zag ik met Thomas en Karin te praten en op een gegeven moment kwam Bruno naar mij toe rennen, duwde met zijn snuit heel hard tegen mijn arm en toen ik op keek rende hij naar het raam. Vanuit mijn stoel zag ik dat er een merel op het gras zat en ik reageerde niet want ik zag verder niks vreemd. Maar Bruno bleef de actie herhalen net alsof hij tegen mij wilde zeggen: ik wil je even laten weten dat dat vreemde ding niet hier in de tuin hoort, ik wil je wel beschermen maar dan moet je me naar buiten laten. Toen ik op stond en de deur open deed was de vogel al lang weg, maar Bruno rende met al zijn moed naar de plek waar het beestje was weggevlogen en bleef daar even staan blaffen. Daarna kwam hij heel trots weer naar binnen, alsof hij wel een echte heldendaad had verricht. Je kunt begrijpen dat wij ons sinds die dag extra veilig voelen in huis. Wat een moed voor zo'n klein beestje.:samurai:

De tweede actie was dezelfde avond.
Bruno heeft een balletje waarmee hij graag speelt. Het leukste spelletje is om het onder de bank (waar Karin meestal zit) te laten rollen. Als hij er dan echt niet meer bij kan, dan zeurt hij net zolang bij Karin totdat zij opstaat en de bank een stukje opschuift zodat hij het balletje weer kan pakken.
Donderdagavond zat ik te lezen en Karin liep even naar boven om iets te pakken (of wat dan ook). Op een gegeven moment merkte ik dat Bruno heel onrustig werd. Hij liep steeds heen en weer naar de deur waardoor Karin was gegaan en dan weer naar de deur in de keuken waardoor je ook die kant op kunt. Af en toe stond hij stil om te luisteren naar het gestommel van boven, maar Karin bleef maar weg. Ik dacht helemaal vertederd dat hij Karin zo miste en liep met hem naar de gang en daar ging hij onderaan de trap liggen. Toen Karin hem riep ging hij niet naar boven, maar dat doet hij nooit dus daarom kwam Karin maar naar beneden. Bruno helemaal blij en enthousiast springen en Karin helemaal trots :swing: omdat Bruno haar dus toch blijkbaar de liefste vond. Toen we weer in de kamer waren bleek al snel waarom Bruno op Karin had zitten wachten. Hij rende meteen naar de bank en ging er voor liggen piepen, want het balletje lag er onder en Karin moest dat pakken.
Zo grappig om te zien dat hij dus eigenlijk alleen van Karin verwacht dat ze het balletje pakt. Hij kwam hiervoor niet naar mij.
Het kostte mij wel heel veel moeite om Karin er daarna nog van te overtuigen dat Bruno haar ook heel lief :hearts: vindt. 
› Meer...

zondag 4 oktober 2009

Clubmatch HSC

Vandaag zijn we naar Zaltbommel/Kerkwijk geweest. Ik was nieuwsgierig hoe het zou gaan bij zo'n clubmatch. Het leek me ook leuk om andere smoushondjes te zien en omdat we er toch waren hebben we meteen maar meegedaan. Want Bruno is natuurlijk gewoon de mooiste van allemaal en zo'n beker in de kast dat leek ons wel wat :superwink: ! 
Eerst moesten we een hele wereldreis maken voordat we er waren. We vertrokken om half 9, er was een wegafsluiting dus we konden niet helemaal op onze Navigatie vertrouwen, maar dank zij goed kijken vooral van Karin (want ik haalde natuurlijk Kerkdriel en Kerkwijk door elkaar :slaphead: ) waren we ruim op tijd aanwezig. Meteen bij binnenkomst kregen we allerlei cadeautjes, lekkers voor Bruno en een Hollandse-Smous-ovenwant voor ons, heel erg leuk:perfect: 
Binnen installeerden we ons op een paar stoelen langs de ring en toen begon het 'lange' wachten. Inmiddels kwamen er steeds meer honden met hun baasjes binnen en Bruno was heel erg wild, natuurlijk een beetje last van zenuwen voor de wedstrijd. Gelukkig begon hij er op een gegeven moment aan te wennen en werd hij wat rustiger. 
Als eerste waren de veteranen aan de beurt, dat waren 9 hondjes. De oudste was 14 en de jongste 8. De oudste won ook nog en dat was natuurlijk wel heel bijzonder. 
Daarna waren de pups aan de beurt en in die klasse viel Bruno nog net (scheelde geloof ik 2 of 3 dagen, anders was hij 'jeugdklas' geweest. Hij zat in een groep van 10 hondjes en dat duurde allemaal erg lang. Bruno was de eerste die gekeurd werd en daarna maar wachten totdat iedereen was geweest. Het keuren ging natuurlijk erg soepel want we hadden verschrikkelijk goed getraind met Bruno :$Eerst met zijn allen een rondje lopen en daarna moest Bruno als eerste op de tafel. Dat vond hij erg leuk, hij voelde zich zo op zijn gemak dat hij lekker op zijn rug ging liggen om zich over zijn buik te laten aaien en hij begreep niet echt dat dat nou niet de bedoeling was. Daarna moest het gangwerk beoordeeld worden en Bruno loopt natuurlijk altijd voorbeeldig naast het baasje, hij weet precies hoe het moet (alleen doet hij dat niet altijd). Het was dus rennen en springen ... helaas. Daarna moest hij netjes gaan staan voor de keurmeester, dat ging redelijk, hij wilde wel steeds pootjes geven aan Karin omdat zij hem koekjes voor hield, ook dat was niet de bedoeling, wat een ingewikkelde wereld is dat toch! 
Toen iedereen aan de beurt was geweest ging Karin (die al veel blikken op de bekers geworpen had) er maar eens goed voor staan, want natuurlijk is Bruno gewoon de mooiste van alle 10! 
Tot onze grote verbazing mochten er 4 hondjes naar voren komen en de rest moest blijven staan. bleek dat die 4 'veel belovend' waren en de rest (dus ook Bruno) 'belovend'. Dus geen beker voor Bruno maar wel een hele mooie medaille :-) 
Daarna kwam de jeugdklasse (waar Bruno bijna bijgehoord had) en dat waren maar 3 hondjes...(als we dat hadden geweten!) 
Toen was het al weer half 1 en werd er een lunchpauze aangekondigd. Karin en ik vonden dat we wel genoeg gezien hadden, we moesten het hele eind ook nog weer terugrijden. We hebben de beoordeling opgehaald en zijn lekker weer naar huis gegaan. Ik moest er niet aan denken om daar de hele middag nog te zitten en wachten op niks eigenlijk. 
Al met al was het leuk om een keer mee te maken en heel erg leuk om zo veel (verschillende) smoushonden bij elkaar te zien. Maar voor mij hoeft zoiets dergelijks niet vaker . Ik weet hoe het is, maar ik ga toch 1000x liever een heel eind wandelen en ik ben er van overtuigd dat Bruno dat ook veel liever doet. 
Nog even de beoordeling: 
Goed gebit, op dit moment is de voorsnuit te lang en te smal. Donker oog, goede oordracht, correcte hoekingen, maar heeft nog veel tijd nodig om zich te ontwikkelen. Goede beharing. Uitbundig gedrag, gangwerk daardoor niet te beoordelen. 
Belovend