Uitslag gedragstest

Vandaag kwam het dan.... de uitslag....mag hij of mag hij niet. ..... 
In de envelop zaten 2 brieven. Een was de uitslag en de andere was een brief over hoe een dekking zal moeten gaan verlopen. Uit die 2de brief blijkt dus dat Bruno is goedgekeurd. Niet dat het met zo veel woorden gezegd wordt, want het is een standaardbrief. De andere brief is 'de uitslag'. 
Ik zal de punten hieronder opschrijven van scannen maakt het onleesbaar. 
Kennismaking 1 - vriendelijk - onzeker - herstel volledig 
Kennismaking 2 - vriendelijk - onzeker - herstel volledig 
Drukke groep - vriendelijk - onzeker - herstel volledig 
Kring 1 - vriendelijk - onzeker - herstel gedeeltelijk 
Kring 2 - angst - herstel geen 
Voorwerp 1 - onzeker - herstel volledig 
voorwerp 2 - onzeker - neiging tot domineren - herstel volledig 
geluid 1 - onzeker - neiging tot domineren - herstel volledig 
geluid 2 - onzeker - herstel gedeeltelijk 
lawaaierig persoon - vriendelijk - onzeker - herstel volledig 
aanhalen optillen - vriendelijk - angst - nerveus (bij alleen laten) - herstel gedeeltelijk 
weerzien baas - blij opspringend! 

Totaal 
6x vriendelijk 
9x onzeker 
8x volledig herstel 
3x gedeeltelijk herstel 
2x angst 
2x neiging tot domineren 
1x nerveus 
1x geen herstel 
0x zeker 
0x grote angst 
0x paniek 
0x dreigen naar persoon 
0x eigenzinnig 

En dat was het. Ik snap er niet veel van en ik denk iemand anders ook niet, maar ja degene die er voor geleerd hebben zullen het des te beter begrijpen. Ik wacht gewoon af en hoor wel wanneer er iets van ons, of eigenlijk van Bruno verwacht wordt.

Gedragstest

Vanmorgen om kwart over 8 zaten we in de auto richting Epse bij Deventer voor de gedragstest van de HSC. Eerlijk gezegd had ik totaal geen zin om te gaan. Het was heel slecht weer  en we hadden natuurlijk ook geen idee wat ons precies te wachten stond. Toen we aankwamen werden onze ergste vermoedens waar, want de plek waar het plaats zou vinden was een heel drassig terreintje van een kynologenclub. 
Gelukkig was er wel een kantine bij, wat wel weer een groot woord is voor het kleine barakje dat er stond, wel voorzien van wc gelukkig. En er was verse koffie en je kon er ook eten. Zuinig als wij zijn hadden we natuurlijk ons eigen brood meegenomen. 
Er waren 10 smousjes, 5 reuen en 5 teven. Een broertje en een zusje van Bruno waren ook aanwezig Balou en Ties Op de eerste foto staat rechts Ties en in het midden Balou. .Ze waren nogal fanatiek die reuen en daardoor konden we niet zo'n hele mooie foto maken. We hebben ontdekt dat Bruno niet de enige is die erg wild en druk is, eigenlijk luisterde hij daar het beste van allemaal. vonden wij tenminste. 
De hondjes moesten om de beurt aantreden en wij waren nummer 4. Hij kreeg een uitlooplijn aan en ik mocht niet met hem praten of naar hem kijken. Alleen luisteren wat er gezegd werd en dat uitvoeren. Eerst een stukje lopen op het terrein. daarna kwam er een vrouw mij de hand schudden en daarna Bruno begroeten, daarna hetzelfde met een man. Toen moesten alle aanwezigen zonder hond rond gaan lopen op het terrein, een soort van drukke markt uitbeelden. Wij moesten daar tussendoor lopen. Daarna gingen de mensen in een grote kring om ons heen en werden we op een bepaald moment door 4 mensen ingesloten, daarna moesten we langs pilonnen lopen waarbij af en toe een schrikmoment was opgebouwd, een witte jas die in een keer in de lucht vloog, een houten kat die voor ons langs rende en een paar kabaal dingen. Daarna moest ik Bruno vastleggen en weglopen zonder iets te zeggen. Hij mocht mij niet meer zien en werd door iemand anders aangehaald en opgetild. Dat ging allemaal prima en toen waren we klaar. Over ongeveer 2 weken krijgen we de uitslag. 
Ik hoorde dat de broer van Bruno, Ties al voor een nestje heeft gezorgd, dat waren 11 pups en zijn baasjes krijgen er daar één van. Het is ook een hele mooie smous vind ik zelf. 
Al met al is het mij meegevallen, jammer dat het weer niet meewerkte anders was het zelfs nog wel een hele leuke dag geweest. We kregen als bedankje nog een zak met lekkers voor Bruno en een paar speeltjes. Voor mij/ons een kalender en boekje, dus dat is dan ook weer mooi meegenomen.

Opvallende dingen

Vanmorgen lekker een eind gefietst met Bruno, dat vindt hij altijd helemaal geweldig. Lekker rennen naast de fiets aan de riem en op plekken waar het kan ook los. Deze keer hadden we een vreemde ontmoeting. Op het paadje waar Bruno altijd los mag lopen (als het tenminste niet te druk is) kwam ons een jogger achterop. Ik stapte van de fiets af om Bruno in de gaten te houden maar hij reageerde niet eens op de hardloper. Toen de man ons voorbij was na een vriendelijk 'goedemorgen' en de opmerking van mij naar hem dat de hond echt niks doet, liep Bruno in dezelfde richtig als hij (dat was ook onze route) maar deed verder niks. Toen hij naast de man was haalde die in een keer zijn been uit en schopte Bruno hard in de buik zodat Bruno naar de andere kant van het pad vloog. De straf voor de jogger kwam onmiddellijk want door de uithaal viel hij zelf languit in de modder. Ik riep Bruno terug, maar toen hij de man zag liggen dacht hij denk ik dat het een spelletje was en wilde naar hem toe rennen. Hij had zich dus niet bezeerd maar was alleen geschrokken net zoals ik. Waarschijnlijk was de man door de val nog bozer geworden, of het was schaamte omdat ik het natuurlijk van afstand had zien gebeuren, want hij haalde nog een keer flink uit naar Bruno terwijl Bruno terug liep naar mij. Daarna liep hij zonder iets te zeggen door. Hierna heb ik Bruno maar aan de riem gedaan en hebben we onze weg vervolgd. Een heel eind gingen we in dezelfde richting maar gelukkig hadden we later de weg weer voor onszelf en kon Bruno nog een eind rennen. Daar kwamen we nog een hond-baasje-combinatie tegen en kon Bruno lekker spelen en gelukkig het voorval vergeten. 
Misschien had ik die man moeten aanspreken op zijn gedrag en daar twijfel ik nu ook wel over, maar op dat moment durfde ik het niet. Op de eerste plaats was ik natuurlijk helemaal overdonderd door wat er gebeurde en dan ook nog als vrouw alleen... blijkbaar ben ik toch niet zo'n held. 
Vanmiddag werd ik gebeld door een mevrouw van de HSC. 2 weken geleden had ze ook al gebeld omdat Bruno nog een gedragstest moet doen i.v.m. het eventueel fokken van een nestje. Omdat hij net een prik had gehad en de tabletjes gebruikt om rustiger te worden, had zo'n test op korte termijn geen zin en is de afspraak gemaakt voor begin november. 
Nu vroeg ze hoe het met de eventuele afwijking aan zijn knie zat. Ik vertelde dat de dierenarts geen afwijking had gevonden en toen vertelde ze dat er een aantal teven in de buurt loops waren of bijna en dat Bruno dan misschien een van de kandidaten zou zijn om te dekken. Dat vond ik natuurlijk wel vreemd na het gesprek van 2 weken geleden en omdat hij ook de gedragstest nog niet heeft gedaan. Ik vertelde opnieuw het verhaal van 2 weken geleden en toen zei ze alleen maar, wat jammer want dan kan hij de eerste 4 maand nog niet hiervoor (het dekken) in aanmerking komen. Ik vroeg of er dan niet eerst die test gedaan moest worden en toen vroeg ze of we dan problemen hadden met hem. Nou zeg, dat had ik dus allemaal al verteld en is waarschijnlijk helemaal niet opgeschreven, vreemde zaak en slordig vind ik dat. 
Afgesproken is nu dat we dan in november verslag uitbrengen of zijn gedrag weer slechter is geworden of dat het beter is geworden. 
Mij maakt het niet uit of hij nou wel of niet voor een nestje in aanmerking komt, maar ik had verwacht dat e.e.a. toch iets secuurder zou worden uitgezocht. Ik moet zeggen dat dit mij wel tegenvalt.

Man - mannelijk - minder mannelijk

Vandaag zijn we met Bruno naar de dierenarts geweest. Er zijn toch een paar puntjes in zijn karakter waarover ik me zorgen maak. Zondag haalde hij zonder aanleiding een keer uit naar Tom en even later naar Steven. Niet echt bijten maar het was erg genoeg om de kids flink te laten schrikken, terwijl ze helemaal niks deden. Vandaag in een keer had hij weer dezelfde agressieve (als in zijn puppy/pubertijd) aanvallen tijdens het wandelen met Karin. Ze is flink gewond aan haar armen. Dat is dus niet leuk meer. Toen ik vanmiddag thuis kwam heb ik meteen een afspraak gemaakt bij de dierenarts. In Aalten konden we vandaag niet meer terrecht en omdat ik niet wilde wachten (i.v.m. werkdagen) heb ik een afspraak gemaakt in Silvolde. 
Bij de dierenarts was Bruno de rust zelf, hij liet alles met zich doen, geen enkel probleem. Eigenlijk was dat de hele middag al zo net alsof hij spijt had van wat er gebeurd was. De dierenarts kon natuurlijk niet precies zeggen wat het was maar het leek volgens hem wel veel op een 'hormonenprobleem' waarvan hij verwachtte dat zoiets na castratie minder zou worden. Natuurlijk kon hij dit niet garanderen. Uiteindelijk hebben we gezamenlijk besloten om Bruno een injectie te geven waardoor zijn seksuele drift afgeremd wordt... ook kregen we hierbij tabletten (nou ja krijgen... goedkoop was het niet) die rustgevend zouden moeten werken. Daarnaast adviezen over de opvoeding. We moeten eigenlijk opnieuw beginnen met het opvoeden en doen alsof hij weer een pup is en dan consequent ofwel strenger zijn. Voor mij is dat niet zo moeilijk maar .... ik doe dit natuurlijk niet alleen. 
De eerste stap is de deken van de bank en de poef de kamer uit. Hij moet zijn plaats weer weten en dat is op zijn eigen kussen op de grond of in de bench. De echte meubels zijn voor mensen en niet voor dieren. Verder moeten we dus ongewenst gedrag negeren, opspringen e.d. alleen een knietje maar niks zeggen (dus iedereeen die bij ons komt weet het nu!!!). Ook moeten de kinderen hem niet meer aanraken, dat vindt hij waarschijnlijk toch niet zo leuk en als hij het wel wil komt hij vanzelf wel om aandacht zeuren. Dus het initiatief voor aanraken/aaien moet van hem uitgaan. Alleen belonen als hij er iets voor gedaan heeft, nooit zomaar want dat kan hij niet plaatsen. 
En met die lijst (+rekening) gingen we weer richting Aalten waar Bruno nu nog steeds helemaal voor pampus op zijn kussen ligt en niet op de bank. 
Volgens Karin was hij vanavond tijdens het wandelen al een stuk rustiger maar dat kan natuurlijk ook het gevolg zijn van de spanningen van vanmiddag. 
Wij wachten af.

Vakantietijd

Het is vakantie en de hoogste tijd voor een update van de avonturen van Bruno (en een beetje van ons natuurlijk) 
Hij speelt erg graag in de tuin en sinds kort heeft hij ontdekt dat hij over het gaas kan klimmen. Dit ontdekte hij waarschijnlijk een keer per ongeluk toen hij het eekhoorntje langs de tuin zag flitsen. De eekhoorn maakt elke dag een zelfde rondje langs onze tuin, door de heg, soms heeft hij (’s winters) een tussenstop in het vogelhuisje. Bruno zit dan altijd vol spanning voor het raam het beest te volgen. Deze keer was hij buiten toen de eekhoorn langskwam. Bruno rende er al blaffend op af, hij wilde alleen maar vragen of ze samen konden spelen, maar het eekhoorntje schrok er zo van dat hij de boom in vluchtte. Bruno bedacht zich geen seconde en sprong er achter aan. Toevallig zit het gaas rondom onze tuin op dat gedeelte bevestigd aan de boom waar de eekhoorn in zat en Bruno klom er als een kat tegen op. Aan het gaas had hij natuurlijk houvast maar toen het gaas ophield kon hij niet verder en viel (of hij liet zich vallen) over het gaas heen. De eekhoorn was natuurlijk al lang verdwenen, maar Bruno had een nieuwe vrijheid ontdekt. Hij liep nu in het pad naast onze tuin, waar elke keer kinderen en andere baasjes met hun hond lopen. Hij zag nu zijn kans om nog meer speelkameraadjes te (be)zoeken. Door het gaas met andere honden spelen is natuurlijk niet zo leuk. 
Hij begrijpt nog steeds niet waarom wij zo boos op hem waren en hem meteen gingen ophalen en dat hij aan de riem moest. 
De volgende keer dat hij het deed zat er een egel aan de andere kant van het gaas, hij hoefde niet eens een aanloop te nemen maar sprong zo over het gaas heen. Ook de egel wilde niet met hem spelen, waardoor hij teleurgesteld op zoek ging naar andere speelkameraadjes. Karin en ik wisten op dat moment niet waar hij was en Karin fietste de hele omgeving af op zoek naar de hond. Ze kwam zonder terug en bij een volgende controle in de tuin vonden we hem, wel aan de verkeerde kant van het gaas maar hij begreep niet hoe hij weer terug kon komen. 
Sinds die dag heeft hij aan zijn halsband een plaatje met zijn naam en mijn mobiele telefoonnummer, ook mag hij niet meer los in de tuin als hij alleen is. Ik heb een lange lijn waar hij dan aan vast zit. Als we nu naar buiten gaan, loopt hij eerst naar alle hoeken van de tuin om te laten weten dat hij de boel bewaakt (blaffen naar alle kanten) en dan loopt hij naar de riem en pakt het in zijn bek, om aan te geven dat hij vast wil. 
Een heel leuk spelletje is nog steeds achter de basketbal aan rennen. Zeker als de bal een beetje stuitert dan neemt hij het op zijn neus en als een profvoetballer balanceert hij, al rondjes rennend met de bal op zijn hoofd. Dat is zo’n mooi gezicht en ik probeer dit nog een keer op film vast te leggen. Meestal is hij moe tegen de tijd dat ik de camera klaar heb en is het spelletje afgelopen. Dit laatste ligt niet aan zijn conditie, maar zal met mijn snelheid te maken hebben. 

Hij heeft ook weer een paar keer gezwommen vorige week toen het zo heel warm was. Eigenlijk ging het al iets gemakkelijker dan vorig jaar. We hadden een eind gewandeld en toen we bij de beek kwamen had hij dorst en rende meteen naar het water. Heel voorzichtig gooide ik het balletje er in en hij haalde het er meteen uit, daarna nog een paar keer en steeds verder totdat hij moest zwemmen. Eerst aarzelde hij maar hij ging het toch ophalen. Een eindje verderop is een niet zo hele diepe plas waar je rondom heen kunt lopen en waar hij zijn eerste zwemles heeft gehad. Ook daar gooide ik het balletje een paar keer in. Heel grappig was het dat hij eerst een rondje om de plas liep om te kijken waar hij het gemakkelijkst bij de bal kon komen, uiteindelijk sprong hij er toch in en haalde de buit binnen. Toch zal hij nooit een echte waterliefhebber worden denk ik, hij springt niet zo maar in het water, hij rent wel elke keer naar de plas toe als we gewandeld hebben en hij dorst heeft maar hij springt er nooit uit zichzelf in, zoals ik andere honden wel zie doen. Ook niet als hij met die hond aan het spelen is. Op het moment dat de andere hond in het water springt komt hij met een heel zielig gezicht naar mij toe alsof hij wil zeggen; waar is mijn vriendje nou, hoe kan ik nu verder spelen? 
We hebben toen het minder warm werd ook al verschillende fietstochten gemaakt. Bruno gedeeltelijk in de mand achterop of aan de lijn naast de fiets en in hele rustige binnenwegen mag hij gewoon los rennen. Dat vindt hij echt helemaal geweldig! Heel leuk is het dat hij zo goed luistert als we op plekken komen waar hij nog nooit is geweest. Hij is dan een beetje onzeker denk ik en komt elke keer meteen als ik hem roep. Wel handig natuurlijk, zeker als er onverwachts toch een mede-weg-gebruiker aan komt. 
Op een van de tochten kwamen we eerst een gezinnetje met 2 kinderen en een pony tegen. Omdat Bruno niet gewend is aan paarden riep ik hem meteen, want ik zag al beelden voor me van een steigerend paardje en een huilend kind en een vertrapte hond (beetje overdreven) maar hij kwam en ik deed hem aan de riem en hij bleef netjes zitten totdat de stoet voorbij was. 
Een eind verder zag ik van veraf een galopperend paard met ruiter aankomen. Bruno had nog niks in de gaten en zat aan de andere kant van de weg te snuffelen. Ik riep hem maar hij hoorde het eerst niet, of wilde het niet horen. Uiteindelijk kwam hij toch maar toen was het paard al heel dichtbij en de ruiter riep dat ik de hond voor hem niet vast hoefde te doen. Bruno was erg onder de indruk van het grote beest (het was echt ook een heel groot paard) en bleef onaangelijnd netjes naast me zitten. Toen het paard een eindje verderop het bos in schoot kwam de moed van Bruno terug en rende hij er al blaffend hard achteraan, gelukkig maar tot aan de rand van het bos en daarna kwam hij meteen terug. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als hij het paard helemaal achterna was gegaan. Maar ja gelukkig heeft hij een naamplaatje met telefoonnummer….. 

Zomer / teken / tuintafel

Dank zij het mooie weer van de laatste tijd begint het al een klein beetje op vakantie te lijken. Helaas werkt het werk nog niet mee maar dat duurt nog maar een paar weken en dan is het echt weer gebeurd voor een week of 5.
Bruno is nog steeds heel graag buiten in de tuin. Ook wandelen naast de fiets, of eigenlijk rennen vindt hij helemaal geweldig. Ik ga meestal op de fiets naar het werk en ik als Bruno meegaat dan loopt hij het eerste stuk naast de fiets en in het bos mag hij dan nog even los rennen, daarna gaat hij in de mand achterop de fiets en kan ik er even flink de vaart in zetten, zodat ik niet al te laat kom op mijn werk.
De dagen dat hij niet mee gaat zijn voor hem een beetje verwarrend, als ik voorbereidingen tref om te gaan rent hij als een bezetene naar de deur want dan wil hij mee. Als ik de autosleutels pak gaat hij meteen naar de bench, en ook als ik zeg; 'nee Bruno je kunt niet mee' dan loopt hij rechtstreeks naar de bench. Dat is zo handig!
Als ik met hem naar het bos ben geweest controleer ik bij thuiskomst meteen op teken, want die beestjes zijn al net zo gek op Bruno als wij. Elke dag vind ik er wel een paar. Meestal zet ik hem op de tuintafel en ga hem dan kammen zodat ik de ***beestjes meteen zie en kan verwijderen. We gebruiken een asbak als teken-crematorium en dat werkt prima.
Toen ik vorige week beneden kwam nadat ik gedoucht had kon ik Bruno eerst niet vinden. Ik had hem in de tuin gelaten toen ik naar boven ging omdat het zo'n mooi weer was. Ik keek op alle vaste plekjes waar hij wel eens gaat liggen en uiteindelijk vond ik hem op de tuintafel, hij was er zelf opgesprongen. Wat de reden was dat hij op tafel gesprongen was is mij nog niet duidelijk. het kan zijn dat hij gekamd wilde worden; of dat hij het nodig vond dat ik hem op teken controleerde; of hij had zin in iets lekkers, dat krijgt hij altijd als ik hem van tafel til na het kammen/teken verwijderen. Ik heb hem gekamd en gecontroleerd en daarna een koekje gegeven, toen ik even later weer naar buiten keek lag hij weer op tafel... was het misschien toch voor een koekje? Uiteindelijk ontdekte ik tussen zijn tenen nog een teek, dus misschien is dit dan toch wel het bewijs dat we hier met een hele slimme hond te maken hebben.

Uitslag Ritsdag

Vandaag kwam er een brief van de Hollandse Smoushondenclub. Ik heb het gescand maar het is niet te lezen hier zie ik wel. 









Ik zal de belangrijkste punten opnoemen. 

Bij uw hond zijn wij blij met de volgende eigenschappen: 
vachtstructuur 
oordracht 
bouw 

Niet volgens de officiële raskenmerken zijn: 
lang en gestekt hoofd 
weinig garnituur 

We zouden het zeer op prijs stellen als we de gelegenheid krijgen ook de gedragseigenschappen van uw hond op een gedragstest te kunnen beoordelen. 

Aangezien een zusje lijdt aan "patella-luxatie" een afwijking waarbij de kniepees niet goed in de daarvoor bestemde groeve loopt, zou ik u willen vragen dit bij uw hond door uw dierenarts te laten onderzoeken en mij het resultaat te berichten. 
Indien hij hiervan geen last heeft, hopen wij dat u ook uw hond voor de fokkerij zal inzetten conform de afspraken die gemaakt zijn voordat u uw hondje kon kopen. 
Mochten er zich in de toekomst onverhoopt (andere) gezondheidsproblemen bij uw hond voordoen, wilt u ons hiervan dan zo spoedig mogelijk in kennis stellen? 

Nou dat was het verhaal, dus waarschijnlijk krijgt Bruno wel nakomelingen ... 

       

Ritsdag

Op zaterdag 24 april gingen Bruno, Karin en ik naar het Erkermedestrand, Zeewolde voor de Ritsdag. Als je een Hollandse Smous puppy neemt dan ben je verplicht om mee te werken aan het terugfokprogramma. De Hollandse Smous hond was uitgestorven maar men wil dit ras weer terug fokken. Op de Ritsdag komen alle honden uit het nest van een bepaalde leeftijd (ongeveer 1,5 jaar) bij elkaar. Er zijn dan mensen van de HSC om de honden te beschrijven en keuren. Als de hond aan alle eisen voldoet dan ben je verplicht om je hond tenminste een keer te laten voortplanten. 
Vorige week waren wij dus aan de beurt en met ons natuurlijk ook de broertjes en zusjes van Bruno en hun baasjes. Ook mama Saartje en papa Bob waren van de partij. We hadden een geweldig mooie dag, de hele dag zon en de plek waar het plaatsvond was aan het strand, een betere combinatie is er niet. We waren al heel vroeg aangekomen met de bedoeling om eerst een poosje naar het strand te gaan, zodat Bruno een beetje kon rennen en de ergste energie kwijt zou kunnen raken. Om half 2 zou ons nest aan de beurt zijn. Toen we in het paviljoen aan kwamen waren er al heel veel broertjes en zusjes en ook mama Saartje aanwezig. Het was erg leuk om te zie hoe de honden zo verschillend groot waren geworden. Na de eerste kennismaking begon het lange wachten. Het ochtendprogramma was nogal uitgelopen en de mensen van de club gingen eerst lunchen, heel terecht natuurlijk. 
Om half 3 ongeveer konden we aanschuiven aan een tafel om het vragenformulier door te nemen. Gezellig gekletst met de Marjolein (en nog een andere mevrouw waarvan ik de naam kwijt ben) 
Op onze vraag waarom Bruno steeds in de rui is (vanaf dag 1) konden ze geen antwoord geven maar we werden doorverwezen naar de mensen die het uiterlijk van de hond moesten keuren. 
Dat was ons volgende doel. Bij deze tafel moesten we weer een poos wachten omdat het veel tijd kost om alles te bekijken en beschrijven, maar uiteindelijk waren ook wij aan de beurt. 
Bruno werd van alle kanten bekeken en ze vonden hem natuurlijk heel erg mooi. Op het probleem van de rui kreeg ik als antwoord dat ik hem moest plukken en dan zou ik er voor een half jaar van af zijn. Toen ik aangaf dat dit precies is, wat ik beide keren toen ik Bruno heb laten plukken had gehoopt en dat dit niet hielp, wisten zij ook geen ander antwoord dan dat hij zeker niet goed geplukt was..... Ze liet me zien dat Bruno heel veel dode haren heeft en dat dit heel simpel te plukken is. Dat klopt inderdaad maar hij is in februari geplukt en ik kan dit toch niet elke 2 maand opnieuw doen. Mij is altijd gezegd dat je de vacht van de Hollandse Smous zo veel mogelijk met rust moet laten, elke 2 maand plukken is toch iets anders. 
Na dit onderdeel moesten we naar buiten voor het maken van een foto en het meten. Daarna moesten we wachten totdat alle nestgenoten klaar waren en gingen we gezamenlijk een spelletje doen. Nou ja gezamenlijk, de honden moesten om de beurt uit de kring naar een stapel speelgoed. Daar mocht je iets kiezen en dan samen met de hond hiermee spelen. Als dit goed ging nam een mevrouw van de club het van je over en dan wilden ze bekijken hoe de hond hierop reageerde. Bruno reageerde niet tot nauwelijks. We hadden een half uur in de hete zon staan wachten en het enige wat hij wilde was schaduw. Dit gold voor de meeste honden. Toen dit voorbij was, was het tijd voor een familie portret. Dat was met zo'n groot nest ook niet echt handig, maar uiteindelijk zijn we met zijn allen op de foto gekomen. 
Hierna was het tijd voor een ijsje en nog even lekker naar het strand om af te koelen. Op het strand waren heel veel andere honden om mee te spelen en dat beviel Bruno prima. Om half 6 stapten we weer in de auto richting huis, waar Bruno meteen de bench in schoot en er de hele avond niet meer uitkwam.
De uitslag krijgen we over een maand ongeveer. Wel was er bij een van de zusjes een knie-afwijking ontdekt wat erfelijk is, maar het is niet zeker dat alle honden uit het nest dit hebben. Dit moeten we nog even laten checken bij de dierenarts. We zien wel wat het wordt. Het maakt mij niet uit wat de uitslag is. Natuurlijk wil ik meewerken aan het terugfokprogramma maar als het niet nodig is dan is dat voor ons ook prima. 

Tweede Paasdag

Bruno en ik hebben er net een wandeling van 2 uur opzitten. Bruno is helemaal uitgeteld nu en dat gebeurt echt niet vaak.
Ik ontdekte dat het steeds langer duurt voordat ik een nieuwe blog schrijf. Eigenlijk gebeurt er ook niet zo veel opzienbarends in ons leventje met Bruno. Het kabbelt rustig door en veel blijft hetzelfde. Toch is het natuurlijk leuk om toch dingetjes op te schrijven. Een paar weken geleden had ik alle oude blogs nog eens terug gelezen en het is toch wel heel leuk omdat ik sommige dingen echt vergeten was

In januari waren Bruno en ik vol goede moed begonnen met de A-cursus omdat ik toch wel het gevoel had dat we meer met hem zouden gaan oefenen, als er zo'n 'stok' achter de deur was. We hebben er heel veel geleerd, echt wel 10x meer dan de eerste 'puppycursus' waar we al na 5 lessen zijn afgehaakt. Jammer genoeg deed Bruno het niet goed genoeg om examen te mogen doen. Vooral heeft hij heel veel problemen met 'volgen'. Zeker als er (zoals dat nou eenmaal is tijdens een cursus) heel veel andere honden in de buurt zijn waar je zo leuk mee zou kunnen spelen. De andere 'commando's' had hij heel snel door en dat ging ook (na een hele slechte start) tijdens de cursus meestal prima! Het meedoen met het examen en daarvoor het papiertje te halen was voor mij niet de voornaamste reden om aan de cursus mee te doen. Ik vind het dan ook niet erg dat we geen positief resultaat op papier hebben, maar qua luisteren is Bruno er heel erg op vooruit gegaan. Als ik nu met hem ga wandelen is het trekken ook al veel minder geworden en soms kan ik zelfs gewoon doorlopen als we een andere hond met baasje tegenkomen  Het valt mij ook steeds meer op dat andere baasjes/honden ook niet altijd even soepel door kunnen lopen als ze iemand tegenkomen. Dus we moeten maar gewoon leren leven met dat enthousiasme van Bruno, als hij straks echt oud gaat worden, wordt het vanzelf minder en ik denk dat we het dan nog gaan missen 

Verder gaan we tegenwoordig ook vaak samen fietsen. Ik heb een fietsmand voor achterop gekocht. Het lopen naast de fiets gaat prima, heel in het begin was ik nog wel eens bang dat hij van enthousiasme onder de fiets zou komen, maar na een paar hele kleine botsinkjes tegen de trappers weet hij nu waar hij moet lopen. Ook weet hij precies op welke plekken hij 'los' mag dat is ook heel grappig te zien. Als we er bijna zijn dan kijkt hij mij steeds zo vragend aan totdat ik uiteindelijk stop en dat gaat hij ook meteen heel netjes zitten, zodat ik zijn riem kan losmaken. Op de terugweg gaat hij meestal in de mand, omdat ik hem niet te erg wil vermoeien. Meestal merk je ook niet aan hem dat hij moe is, hij gaat altijd maar door. Als ik thuis kom na een uitgebreide wandeling of fietstocht, moet ik hem in de bench stoppen zodat hij even rustig gaat liggen, want anders blijft hij aandacht trekken, wil hij spelen.
Vandaag na het wandelen was hij wel moe, het laatste stukje deed hij steeds zijn pootje over de riem en daarmee geeft hij aan dat hij niet meer wil. Dat deed hij ook tijdens de cursus, als hij geen zin meer had (of moe was misschien).

Hij heeft ook weer een nieuw lievelingsplekje gevonden om te liggen. Het fijnste plekje is natuurlijk bij Karin op de bank, daarna komt de krantenbak, tenminste als er een fleecedeken in ligt met de geur van Tanja. Op de derde plek is het nu de poef die voor het raam staat. Als hij daarop gaat liggen kan hij meteen naar buiten kijken, soms legt hij zijn kop op de vensterbank en ligt een beetje naar de 'buren te gluren'. Als puppy was hij ook een paar keer op de poef gesprongen en in slaap gevallen, maar nadat hij er een keer af gevallen is tijden zijn dutje heeft hij er een hele poos niet meer op gelegen/gedurfd.
Bruno houdt heel erg veel van spelen met andere honden. Mensen zonder hond die we tegenkomen tijdens het wandelen zijn niet interessant, die loopt hij zo voorbij, maar elke hond die we tegenkomen moet getest worden of het spelmateriaal is. Een poosje geleden zijn we allebei 's morgens tijdens het eerste rondje (half 7 en met de slaap nog in de ogen) heel erg geschrokken van een hond in de buurt die net met zijn baasje naar buiten ging op het moment dat wij er langs kwamen. Toen zij naar buiten liepen deed iemand in dat huis het rolluik omhoog wat nogal lawaai maakte en van die combinatie is Bruno zo erg geschrokken dat hij niet meer bij die hond (en zijn familie) in de buurt durft te komen. Vanmiddag tijdens het wandelen kwamen wij ze tegen en Bruno ging er (bijna) met zijn buik over de grond langs. Een van de kinderen wilde Bruno aaien, maar hij wilde er helemaal niks van weten, zelfs met een koekje was hij niet te lokken.
De betreffende hond is een hele logge, grote, goedzak, daar kan het niet aan liggen.

En zo heb ik toch weer een heel verhaal kunnen opschrijven, De foto's van het wandelen heb ik op de Hyves staan en je kunt zien dat hij nog steeds fotomodel is. Hij blijft heel netjes zitten totdat ik de foto heb gemaakt, al draait hij jammer genoeg soms wel net zijn hoofd de verkeerde kant op, of heeft hij net zijn ogen dicht als ik afdruk

En Bruno is weer kaal

anmorgen is het er dan eindelijk van gekomen. Na 2 keer (of was het 3) uitstellen is Bruno dan getrimd. Waarschijnlijk heeft dat uitstellen zo moeten zijn, want toen we hem weer kwamen ophalen was er een mevrouw in de winkel die in Bruno meteen een Hollandse Smous herkende, omdat ze er zelf ook een heeft. Toevallig waren ze ook nog een keer even oud en nog toevalliger waren ze allebei op 6 jan. geboren. Je raadt het al, het was het vrouwtje van Bruno's broer Puck/Joep uit Halle. Kom je bijna nooit een Hollandse Smous tegen en dan loop je opeens bijna je broer tegen het lijf. Jammer dat hij er niet bij was, maar (alweer heel toevallig) werd hij op hetzelfde moment getrimd (in een andere salon). 

Bruno ziet er weer geweldig uit 
En hij had zich ook heel netjes gedragen, geen piep gegeven

Verjaardagsfeestje leuk / saai ???

Vandaag is Bruno dan één jaar  ! Maar feest is er eigenlijk niet bij, want hij laat vandaag wel echt merken dat hij ouder begint te worden. Vanaf het moment dat wij thuis zijn (15.00 uur) ligt hij in de bench te slapen 

Ik weet natuurlijk wel waar dit door komt. Op woensdag ga ik altijd naar Doesburg om op te passen. Omdat ik bang was dat het vanmorgen glad zou zijn en ik dan in de spits naar Doesburg moest rijden, had ik bedacht om gisterenavond alvast te gaan en dan daar te slapen. Ook Bruno moest natuurlijk mee. Het slapen ging prima, ik heb hem maar heel even horen piepen, daarna de hele nacht niks meer gehoord. Vanmorgen op de gewone tijd opgestaan en uitgelaten. Maar zo'n hele dag bij kinderen is voor Bruno toch elke keer wel erg vermoeiend. Daarom zoekt hij als wij thuiskomen meteen zijn eigen plekje op om maar eens lekker bij te slapen. 
Dus ik kan geen mooiere foto van het feestvarken maken dan dit  . Het echte 'staatsieportret' moet dus nog maar even wachten. 

Begin van het nieuwe jaar

De kerstboom is opgeruimd en de kamer weer gepoetst, de bench staat weer op de vertrouwde plek (moest zijn plekje een paar weken afstaan aan de kerstboom). Dan is het nu tijd om te vertellen hoe het de afgelopen week gegaan is. 
Eerst natuurlijk oudejaarsavond en het vuurwerk. Natuurlijk werd er al veel eerder geknald dan op oudejaarsavond, maar Bruno reageerde daar nauwelijks op. Hij was eigenlijk veel fanatieker in het wegjagen van de vogels uit het vogelhuisje (voor het raam)en de grote duiven uit de tuin. 

Maar toen het 12 uur werd begon het hem wel een beetje te veel te worden. Hij was niet echt bang maar hij liep de hele kamer door, heen en weer van het ene raam naar het andere en dan weer naar ons, alsof hij wilde vragen wat er aan de hand was; ik wil jullie wel beschermen maar ik weet niet waartegen? 
Toen de herrie iets minder werd, was Bruno gewoon weer de oude. Een paar uur later toen T&T thuiskwamen blafte hij een poosje erg hard, maar ook dat was zo weer over. 's Morgens om half 6 is hij waarschijnlijk ergens van geschrokken want opeens begon hij weer heel hard te blaffen, zo erg dat T&T met kloppend hart naar beneden gingen om eens te kijken wat er toch aan de hand was. Bruno begon toen nog harder te keer te gaan. T&T hebben gewacht totdat het over was en hebben toen ze weer naar bed gingen de lamp maar aan gelaten omdat ze dachten dat Bruno ergens bang voor was. Daarna heb ik hem niet meer gehoord. 

De logeerpartij van Wiki is prima gegaan. Bruno reageerde nauwelijks op de herrie/het gefladder. Af en toe stond hij voor de kooi om toch eens goed te kijken wat daar in de hoek toch aan de hand was, maar dan draaide hij zich weer om en ging verder waar hij mee bezig was. 
En nu heeft hij weer iets nieuws ontdekt waarmee hij aandacht wil trekken. Was het een poosje geleden nog de bal onder de bank rollen en dan bij Karin zeuren totdat zij het weer pakte, nu kruipt hij zelf onder de bank maar omdat hij zo gegroeid is kan hij er niet meer onder uit komen en dan gaat hij heel zielig liggen kijken totdat een van ons hem komt bevrijden. 

Nog een nieuwe activiteit is sneeuw eten als we aan het wandelen zijn. In het begon schonk ik er niet veel aandacht aan, maar vorige week begon hij opeens over te geven een paar keer op een dag en ik denk dat dit wel eens van de sneeuw zou kunnen komen dus daarom houd ik hem hiermee extra in de gaten. 
Ook moest hij vorige week weer naar de dierenarts voor de jaarlijkse inenting. De d.a. is erg tevreden over hem, hij is goed gegroeid 9,8 kg en ziet er goed uit. Geen klachten dus gewoon doorgaan. Eigenlijk had Bruno vorige week ook getrimd moeten worden (we hadden een afspraak) maar omdat het zo'n slecht weer was hebben we dat nog even uitgesteld. De nieuwe afspraak is op 7 januari, een dag na zijn eerste verjaardag  
Wel heb ik een nieuwe borstel gekocht, omdat Bruno nog steeds zo verschrikkelijk verhaart. Deze borstel heeft zijn werk wel heel goed gedaan, want daarna is het aanzienlijk minder geworden met de haren in huis. Nu maar hopen dat het trimmen ook goed gebeurt zodat we eindelijk verlost zijn van al die haren overal.