De puppy's van Bruno en Kita

Gisterenmorgen (zaterdag) had ik een berichtje van Julia. Ze krabbelde dat de puppy's van Kita geboren zouden gaan worden. 

Julia heeft de hele morgen bij de werpkist gezeten om Kita op haar gemak te stellen en ik kon via msn en haar laptop zien hoe het met Kita ging. Het wachten duurde erg lang, (meestal duurt het wel een hele dag voordat uiteindelijk de pups geboren worden) dus heb ik msn maar weer uitgezet en ben andere dingen gaan doen. Tussendoor natuurlijk wel elke keer kijken of er al nieuws was. 
Aan het eind van de middag hebben we weer contact gemaakt en om ongeveer kwart over zes werd de eerste pup geboren. Jammer genoeg leefde hij niet meer. Vlak daarna kwam de tweede, hij zat verkeerd om en leefde ook niet. We waren erg geschrokken en hebben de laptop maar een poosje uitgezet om iedereen even bij te laten komen van de schrik. Om ongeveer 9 uur hadden we weer opnieuw contact en maar hopen en duimen dat de andere het wel zouden overleven. Helaas werd ook de derde dood geboren. Het waren dus 3 puppy's en niet 4 zoals ik eerst schreef. Ze hebben hele mooie namen gekregen; Tjalle; Fedde en Hidde en hun baasjes hebben ze al begraven. 

Je kunt je voorstellen dat iedereen heel erg verdrietig is. Gelukkig gaat het met Kita weer helemaal goed, ze is al weer lekker aan het spelen en eet en drinkt goed. 
Betsy het baasje van Kita heeft zonet gebeld. Ze (dierenarts) denken dat Kita (of Bruno) ongemerkt een infectie bij zich heeft gehad en dat het daar aan heeft gelegen. De hondjes waren helemaal volgroeid en zagen er heel mooi uit. Eentje leek er zelfs op Bruno met zijn iets te lange, smalle snuit. 

De jonge baasjes Julia 
en Emmá willen graag dat Bruno weer de papa wordt als Kita nog een keer een nestje zou mogen. 
Het is nog niet zeker of dit wel gaat gebeuren, daarvoor moeten we natuurlijk zeker weten of het niet aan de combinatie heeft gelegen.

Een beetje een verdrietig berichtje, maar ook zoiets hoort bij het (honden) leven, jammer genoeg. 
We hadden al heel veel grappen gemaakt over het aantal puppy's dat er zou moeten komen, maar zoiets als wat er nu gebeurd is hadden we nooit verwacht.

Verjaardagscadeau

Afgelopen donderdag kreeg ik toch wel een heel bijzonder verjaardagscadeautje van Bruno. 
Ik vond dat het weer tijd was voor een wormkuurtje voor Bruno en had dan ook tabletjes hiervoor in huis gehaald. 
De vorige keer at hij het zo op alsof het een snoepje was. Maar donderdag snuffelde hij er een paar keer aan en liet het steeds uit zijn bek vallen. Dus ging ik over op plan B. Een stukje kaas om het tabletje wikkelen doet vaak wonderen, maar niet deze keer  Bruno vond de kaas heel erg lekker maar het tabletje spuugde hij weer uit. 
Geen probleem dacht ik, want ik heb nog een plan C achter de hand. Een boterham met heel veel leverpastei, een tabletje ingesmeerd ook met leverpastei en tussen een stukje brood geperst. 
Waarschijnlijk deed ik mijn trucjes te snel achter elkaar want Bruno begon heel wantrouwend te worden, hij trok zich terug in de bench en kwam er niet eens uit voor het lekkere stukje brood. 
Ik besloot om hem een poosje te negeren en het later nog een keer te proberen. Heel voorzichtig kwam hij weer uit de bench en bedelde om een stukje brood met leverpastei. Dat was voor mij het sein om het nog een keer te proberen. Eerst een paar gewone stukjes brood met leverpastei en zonder tabletje, daar stieken het bewuste stukje er tussen gedaan, maar helaas Bruno had het meteen door en liet weer het tabletje vallen. 
Dat vroeg om een hardere aanpak, ook al omdat de tijd begon te dringen en ik naar mijn werk moest. 
Bij Bobby kon ik als het op al die andere manieren niet lukte, gewoon het tabletje in zijn bek doen en dan even zijn kaken op elkaar houden en over zijn keel masseren zodat hij ging slikken. Dat was ook nooit een probleem dus ik dacht dat ik dat met Bruno ook wel even kon doen. 
Ik wist eigenlijk al wel dat beide honden zo verschillend zijn en dat Bruno nu eenmaal anders reageert dan Bobby. 
Deze keer heb ik dat op een bijzonder pijnlijke manier weer ondervonden. 
Toen ik mijn hand om zijn bek had gelegd werd Bruno helemaal bang en daardoor wild en hij rukte zich los. Daardoor schampte hij met zijn tanden, mijn vingers en blesseerde mij daarmee zo erg dat het nogal een bloedbad werd. 
Omdat de wond zo groot en voor mijn gevoel ook diep was ben ik naar de eerste hulp post gegaan, daar kwam ik bijna langs op weg naar mijn werk. Daar is netjes een hechtpleister aangebracht en een verbandje. Ook kreeg ik een tetanus prik en een antibiotica-kuurtje. 
Nu zit ik dus met een hele dikke vinger moeizaam dit verhaaltje te typen en ben ik niet alleen een jaartje ouder, maar ook weer een stuk wijzer geworden. 
's Middags heeft Karin hem het tabletje alsnog gegeven en hij at het meteen op. Het is dus wel duidelijk dat er iemand anders de baas in huis is dan ik altijd gedacht heb. Nu maar hopen dat Cesar Millan dit nooit zal lezen, want volgens hem hoort er maar één de baas te zijn en dat is nooit het huisdier 

Runs in the family

Ook de zus van Bruno, Puck uit Eefde, krijgt puppy's. Er is een echo gemaakt en er waren er 6 te zien, maar misschien zijn het er wel meer, soms verstoppen ze zich voor de foto  beetje verlegen waarschijnlijk. De kleintjes worden begin april verwacht. 
De broer van Bruno, Bob, heeft een tijdje geleden al voor een nestje met 11 puppy's gezorgd. 
Dat zijn heel veel kleinkinderen voor Saartje en Bob. Dat was wel een hele vruchtbare relatie.

Bruno wordt papa

Het is gelukt, gisterenavond had ik een krabbel van het baasje van Kita: 
"Hoi Cilia, het is gelukt hoor! Haar buik wordt al dikker. Gisteren heeft mw van der Giessen gebeld om te vragen hoe het ging. Ik krijg nu een mentrix en de papieren voor hoe nu verder toegestuurd. Je hoort weer van me. Als de buik op de foto kan komt ie op hyves. Groeten Betsy" 

Ik ben zo benieuwd hoe het allemaal gaat en hoeveel puppies er zullen komen. Een tijdje geleden stelde Betsy voor om een poll op te zetten. Degene die raadt hoe veel pups er worden geboren kan een prijsje winnen. En de prijs is: een middag knuffelen met de hondjes. 
Dus wat let je, reageer op de blog en vertel hoeveel jij denkt dat er zullen komen. wie weet mag je dan een middagje naar Holten om te knuffelen    

Wordt vervolgd