Dank zij het mooie weer hebben we er al weer verschillende wandelingen opzitten. Bruno vindt het allemaal prima, of we nu 10 km. wandelen of een eind gaan fietsen.
Als hij merkt dat ik van plan ben om weg te gaan dan is hij altijd enthousiast. Zeker als hij ziet dat ik mijn wandelschoenen (voor de langere afstanden) aantrek, dan is hij helemaal door het dolle. Ook als de fiets wordt klaargezet, kan ik hem bijna niet rustig krijgen. Natuurlijk blijf ik oefenen om hem te kalmeren en ik moet eerlijk zeggen dat hij steeds sneller doorheeft wat ik van hem wil, dat is erg leuk om te zien.
De laatste paar dagen merk ik dat hij nogal onrustig is en volgens mij komt dit omdat hij weer aan een vrouwtje toe is. Zijn hormonen spelen op. Ik wilde hem laten castreren en heb met de HSC overlegt of hij nog beschikbaar moet blijven voor de fok. Jammer genoeg is dat wel zo en daarom moeten we nog een poosje geduld hebben voordat de operatie echt gepland kan worden. Ik ben er van overtuigd dat het voor hem veel beter is. Ook denk ik dat we straks een veel rustigere hond krijgen.
Als hij zo hyper / druk is, kan ik hem ook niet los laten lopen. Het gebeurt dan nog al eens dat hij er in een keer tussenuit schiet en niet terugkomt als ik hem roep. Zeker in gebieden waar ik niet zo goed de weg weet is dat lastig omdat ik dan niet precies weet waar wel of geen auto’s rijden. In rustigere tijden komt hij altijd meteen als ik roep en loopt hij ook niet zo ver bij me weg.
Gisteren toen Karin thuis kwam van het werk rende Bruno heel enthousiast naar de deur en ik schonk er geen aandacht aan, omdat ik dacht dat hij haar wilde begroeten. Maar nee hoor, meneer schoot als een pijl uit de boog langs haar heen de weg op. Hij luisterde niet toen Karin hem riep en ze moest hem bij de buren weer ophalen.
Ik heb de laatste tijd heel vaak geoefend met hem voor de open achterdeur. Hij moet dan op de mat blijven zitten totdat ik zeg dat hij mee mag en dat ging redelijk. Zelfs gisterenmorgen toen hij zag dat de overburen op de fiets weggingen bleef hij netjes zitten. Zijn gedrag is erg onvoorspelbaar, de ene keer gaat het goed en de andere keer helemaal niet.
Zo gaat het ook met de kinderen, de ene keer kunnen ze rustig spelen met hem in de buurt en de andere keer is hij de hele tijd erg vervelend en zit hij achter de kinderen aan te vangen, wat zij dan weer niet leuk vinden.
Maura moet zelfs vaak huilen als ze Bruno ziet. Hij is dan ook altijd erg enthousiast om haar te begroeten en daar is Maura dan weer niet van gediend. Als Bruno rustig is dan gebeurt het wel vaak dat Maura haar vingertjes in zijn bek legt die hij dan heel zachtjes gaat aflebberen. Dit vindt Maura wel leuk en ze steekt dan elke keer opnieuw haar handjes uit naar hem, maar alleen als hij ook echt rustig is.
Het is nu ook al een paar keer gebeurd dat Steven en Tom met hem hebben gewandeld. Hiermee bedoel ik dat een van hen alleen de riem vasthoudt als we aan het wandelen zijn. Bruno vindt het prima en het lijkt net alsof hij er rekening mee houdt dat hij niet moet trekken, omdat de jongens hem dan niet zouden kunnen bijhouden.
Als ik dit zo terug lees valt me toch weer op dat Bruno eigenlijk 2 gezichten heeft. Hij kan heel rustig zijn en eigenlijk is dat meestal. Maar als hij veel aandacht krijgt of als het ergens druk is / veel kabaal dan wordt hij ook druk / hyper. Als iemand hem wil aaien dan kan hij ook verschillend reageren. De ene keer gaat hij helemaal springen en wild doen, zodat het aaien uiteindelijk niet lukt, maar soms gaat hij ook netjes zitten of liggen (soms zelfs op zijn rug) en laat hij het toe.
Het vervelende is dat ik van tevoren niet kan inschatten hoe hij zal reageren. Meestal zeg ik dan ook dat Bruno het niet leuk vindt om geaaid te worden als iemand het vraagt. Ik wil niet het risico lopen dat hij iemand pijn doet, al zal hij dat niet met opzet doen natuurlijk.
De laatste tijd lukt het veel vaker om hem rustig te houden als ik iemand tegen kom die ook met de hond aan het wandelen is. Als de mensen dan maar niks zeggen dan loopt hij ook gewoon door. Zo gauw hij aandacht krijgt van anderen dan is het mis, dan is hij niet meer te houden. Eerder was dat echt verschrikkelijk, hij ging altijd op de hond af en afhankelijk van welke hond het was kon hij er dan in een keer tegen gaan grommen of juist aangeven dat hij wilde spelen, maar in beide gevallen ging het altijd veel te hard en heftig. De andere baasjes zijn daar dan weer niet van gediend en dan voelde ik me altijd wel erg ongemakkelijk.
Vandaag trouwens heb ik een eind gefietst met hem en toen was het weer heel anders. Hij kon zo maar in een keer ‘op de rem’ gaan en dan heel rustig snuffelen in de berm zonder dat hij eigenlijk iets hoefde te doen. Ook als hij maar iets van hond zag of rook onderweg trok hij me bijna van de fiets af. Dit was echt ongewoon gedrag en ik hoop dan ook dat deze periode snel weer overgaat want dat is alleen maar lastig.
