zondag 9 oktober 2011

Blijde gebeurtenis

Vanavond heeft Kita 7 pups gekregen, de vader heet Bram. Ik mocht meekijken via de webcam wat natuurlijk heel erg leuk is. Gelukkig ging het allemaal goed. De pups van Bruno& Kita waren alledrie dood geboren. 
Ik kan me voorstellen dat iedereen in Holten opgelucht is omdat het nu wel goed is gegaan. 

Met Bruno gaat het ook prima. Hij is heel goed hersteld van zijn operatie. Ik kan niet veel verandering merken in zijn karakter. Wel heb ik het idee dat hij minder conditie heeft, zeker als we een eindje gaan fietsen. Misschien komt dit ook doordat het de laatste tijd nogal warm was voor de tijd van het jaar. 
Over het algemeen is Bruno rustig maar als we anderen tegenkomen kan hij nogal onberekenbaar zijn. Ik moet me altijd goed voorbereiden want het kan zo maar zijn dat hij me ondersteboven trekt. 
Ik heb nog niet gemerkt dat hij weer achter de vrouwtjes aan zit. Wel loopt hij de laatste 2 weken weer heel erg te snuffelen als we aan het wandelen zijn. Zijn neus moet bijna zo ruw zijn als schuurpapier zo schuurt hij daarmee over de grond. 
Verder vind ik wel dat hij erg goed luistert. Dus misschien toch wel iets verbetering..?? 

De laatste paar weken hebben Karin en ik de gewoonte om na het eten naar ons nieuwe huis te wandelen. Bruno is dan helemaal wild en door het dolle heen als we allebei gaan wandelen met hem en ook weet hij volgens mij precies waar we dan naar toe gaan. Hij rent het hele huis door en het lijkt erop dat hij het daar helemaal geweldig vindt. 

Tegenwoordig vindt Karin het weer goed dat hij op de bank bij haar ligt en dat doet hij nu ook als zij al naar bed is. Hij slaapt nu dan ook als een blok op de plek waar Karin net gezeten heeft. Het probleem van het verharen bij hem is nog steeds niet opgelost. Vorige week is hij weer geplukt en dat was wel nodig, zijn haar was erg lang geworden en de vacht erg dik. Ik had gehoopt dat na deze trimbeurt de rui over zou zijn, maar helaas is dat niet zo. 

Ik denk dat we daar dan maar mee moeten leven. In het nieuwe huis heeft Bruno ook een buurhond, gelukkig vrouwelijk, en na de eerste kennismaking konden ze het heel goed met elkaar vinden. 
Hopelijk blijft dit zo.