Afgelopen zondag 17 december mochten we dan eindelijk Sam op halen, onze Hollandse Smous pup. Op zaterdag zijn we verhuisd naar ons nieuwe huis en het leek een heel goed idee om dan ook meteen met een nieuw gezinslid te beginnen.
We moesten ’s morgens al erg vroeg uit de veren want we hadden afgesproken dat we om 9 uur in Mill zouden zijn. Gelukkig was het niet erg druk op de weg en de reis verliep dan ook voorspoedig. De familie Den Hartog (eigenaar van de moeder van Sam) vond het wel erg dat ze afstand van alle pups moest doen. Sam was de op één na laatste die opgehaald werd.
Sam zelf vond alles best. Hij lag tijdens het koffiedrinken lekker rustig op mijn schoot.
In de auto begon hij heel erg te piepen, ik dacht dat hij misschien hoge nood had en we zijn dan ook gestopt om hem nog even uit te laten, maar daarvoor was hij veel te opgewonden. Dus toch maar weer in de auto en op weg naar Aalten.
Toen we Bruno gingen ophalen heeft hij de hele weg naar huis op mijn schoot geslapen. Dat was er bij Sam niet bij, hij piepte bijna de hele weg en was erg onrustig. Ook erg nieuwsgierig zat hij steeds naar buiten te kijken naar alles wat er ‘voorbij vloog’.
Thuis deed hij netjes een plasje in wat ooit de tuin moet worden. Daarna naar binnen kennismaken met Bruno. Sam is helemaal niet onder de indruk van zijn grote soortgenoot. Hij stapt er vrolijk op af en wil graag spelen. Speelgoed afpakken is hij ook erg goed in, dan komt hij heel sneaky aanlopen, zonder naar het voorwerp te kijken, een beetje snuffelend over de vloer en als hij het doel dan bijna bereikt heeft, komt er een bliksemsnelle uitval en loopt hij triomfantelijk met zijn speeltje weg. Als Bruno er dan achteraan loopt om het terug te pakken, schiet hij snel onder de bank, want hij heeft al ontdekt dat Bruno daar niet onder past.
Vanaf het begin is Sam heel open en stapt overal op af. Ook eet hij erg goed, als ik met de bak rammel komt hij al aanrennen. Dat is een erg leuk gezicht, Bruno is een slechte eter en raakt de brokken vaak een paar dagen niet aan, om dan in een keer alles in een keer op te eten wat hij gemist heeft.
Nu heeft Bruno wel elke keer de neiging om stiekem de puppybrokjes van Sam in te pikken.. en omgekeerd vindt Sam het heel interessant om ‘grote-honden-brokken’ te eten. Hij pikt er dan een uit de bak van Bruno en rent daar mee naar zijn eigen bench om hier lekker op te gaan liggen knabbelen. Wat hij ook erg leuk vindt is, om in de bench van Bruno te kruipen en daar zijn geurtje achter te laten. Ik heb nog niet gezien dat hij echt een plasje daar heeft gedaan, maar ik heb het gevoel dat Bruno tegenwoordig nogal aarzelt voordat hij de bench in gaat, terwijl hij dat eerder altijd meteen deed als ik hem dat zei.
Voor Bruno was het een heftige week, allereerst de verhuizing met alles op een andere plek dan hij gewend is. Na een nachtje lekker slapen moest hij dan op eens heel vroeg er uit op zondagmorgen en in plaats van een extra lange wandeling (zoals vaak op zondagmorgen) werd hij even uitgelaten en moest daarna de bench weer in.
Toen Karin en ik thuiskwamen was hij dan ook zo blij dat hij ons weer om zich heen had, dat hij eerste helemaal niet in de gaten had dat we nog iemand bij ons hadden.
Wandelen met Sam gaat prima als Bruno erbij is, dan stapt hij heel parmantig mee, maar als ik alleen met hem ga wandelen blijft hij op zijn billen zitten alsof hij denkt ‘zie maar hoe je me mee krijgt, ik wil terug naar de warme kamer……’
Het is dan ook al een paar keer gebeurd dat hij na het wandelen binnen lekker uitgebreid ging zitten plassen. Gelukkig gaat het ook heel vaak goed, maar het is wel lastig om er steeds op tijd bij te zijn.
Het piepen houdt Sam ook goed vol. Als we hem even alleen laten komt er meteen een concert, ook kan hij gewoon in de kamer gaan zitten piepen en als je hem dan optilt en op schoot neemt wordt hij rustig en valt lekker in slaap.
Ook als we ’s avonds naar bed gaan, komt er eerst een klein concert van Sam vanuit de bench. Hier trekken we ons niet zo veel van aan. De 2de avond dat dit gebeurde was het piepen wel zo heftig dat ik toch maar even naar beneden ben gegaan. Hij had toen in de bench gepoept, boven op de kist die ik er in heb staan om de slaapruimte iets kleiner te maken.
Woensdagmorgen gebeurde er ook zoiets. Ik had nu als afscheiding het rekje van de fietsmand halverwege de bench vastgemaakt. Hij had op zijn slaapdeken gepoept en probeerde nu dat dekentje door de tralies van het rekje te proppen waardoor zowel hij zelf als de hele bench vol poep zat.
Dat was niet zo prettig wakker worden voor mij, maar ja voor Sam ook niet waarschijnlijk.
Een paar keer is het nu gebeurd dat hij uit zichzelf in de bench ging liggen slapen, meestal om ongeveer 1 uur ’s middags, dan is hij echt uitgeteld en dat vind ik wel lekker omdat ik dan even de handen vrij heb om iets anders te doen.
Bij Bruno lijken wel vadergevoelens naar boven te komen. Hij helpt in elk geval wel met opvoeden. Als ik Sam een paar keer achter elkaar ergens voor bestraf en hij doet het toch weer dan komt Bruno in actie. Met zijn snuit corrigeert hij Sam. Ook op andere plekken gebruikt Bruno zijn ‘gezag’ als hij bijvoorbeeld alleen op het kussen wil liggen dan wordt Sam langzaam maar zeker er af geduwd.
Sam is beslist niet bang voor Bruno en het stoeien tussen hen gaat soms best wel hard, maar Sam komt gewoon weer terug. Ook daagt hij de stoeipartij vaak uit.
Ik hoop dat het zo goed blijft gaan tussen hen.
