De eeuwige strijd..

Steeds vaker ontdek ik dat honden eigenlijk dezelfde eigenschappen hebben als kinderen, nou ja ongeveer......
Het is in elk geval bij Bruno en Sam het geval dat ze altijd het speeltje of botje of wat dan ook willen hebben dat de andere op dat moment net heeft, of net heeft gekregen.
Vooral als ik een kauwbotje aan beide tegelijk geef. Bruno pakt die van hem meteen op en legt die (voor zijn gevoel) op een veilige plek in zijn eigen bench. Sam gaat er meteen lekker op liggen knabbelen. Als het bot na een poosje behoorlijk is afgeknabbeld door Sam, dan wil Bruno juist dàt botje hebben. Meestal lukt hem dat ook wel, maar soms moet er een behoorlijke strijd geleverd worden om dat te krijgen. En al die tijd ligt het andere bot gewoon ongesabbeld/-knabbeld in de bench.
Meestal geef ik dan Sam het nieuwe botje en dan zijn ze weer even tevreden. Toch is het zo dat er steeds een soort van oogcontact  blijft tussen die twee en als Sam zijn botje even uit het oog verliest dan loopt Bruno even later met twee botjes tegelijk in zijn bek heel trots rond en komt Sam heel zielig kijkend bij mij zitten.
Eigenlijk dus net zoals vroeger toen de kids nog klein waren.
Ook met speeltjes is het zo dat je nooit met beide honden tegelijk kunt spelen. Als ik 2 ballen gooi, rennen ze allebei achter dezelfde aan en de andere blijft nutteloos liggen. En dat terwijl het beide dezelfde ballen zijn, alleen verschillend van kleur maar ja een hond is kleurenblind. Als ik later de andere bal gooi is het precies hetzelfde, dus het heeft niet met voorkeur voor een bal te maken.
Vandaag was Sam weer lekker uitgebreid aan het kauwen op zijn botje en opeens lag er weer een nieuw tandje op de mat. Hij kijkt er wel een beetje zielig bij

Nog een foto om het schattige kopje van Sam nog eens vast te leggen

Wisselen van tanden

Wist je dat honden ook eerst een melkgebit hebben? Van onze eerste Smous Bobby heb ik jarenlang een potje met daarin zijn melktanden bewaard. Toen Bruno aan het wisselen was hebben we er niet veel van gemerkt, van hem heb ik geen enkele tand gevonden. Wel heeft hij nu gelukkig een prachtig 'grote-honden-gebit'.
Sam is nu 5 maanden en zit midden in de tanden-wissel-periode.

de gevonden tanden

Vorige week was hij ergens op aan het knabbelen en toen ik heb dit wilde afpakken bleek dat het een tandje was. Ik heb nu 2 tanden gevonden (zie foto) maar hij is er al meer kwijt.

De lege plekken zijn niet goed te zien, omdat zijn lippen erover heen gaan

Toen we terug kwamen van een wandeling / stoeipartij zat Bruno op eens onder het bloed. Ik schrok hiervan, maar bij nader onderzoek bleek dat hij geen enkele wond had. Wel had Sam hem af en toe tijdens het stoeien in zijn vacht gehapt en daarbij is hij waarschijnlijk ook weer een tandje kwijt geworden.
Het is goed te merken dat hij last heeft van zijn mond en op dit moment knabbelt hij overal op. Ook vindt hij het prettig om op onze vingers te sabbelen.

Trimmen / plukken

Voor dinsdag 13 maart 2012 had ik een afspraak in Zelhem gemaakt om in elk geval Bruno te laten plukken. Hij verhaart altijd heel erg, maar nu was de vacht zo dik dat er hoognodig weer iets aan gebeuren moest. Toen ik de afspraak maakte heb ik ook meteen afgesproken dat ze naar de vacht van Sam zouden kijken en eventueel alvast te plukken. Hij is nog wel erg jong en de vacht nog niet helemaal plukrijp (zoals dat genoemd wordt) maar ik wil graag dat ze elk half jaar tegelijk geplukt worden, dan hoef ik ook maar één keer vrij te nemen.

Een foto van vóór (links) het plukken en een foto erna (rechts)

Bij Sam is er niet zo heel veel af gegaan, maar je kunt het wel zien. Bij Bruno kun je nu goed zien dat hij echt erg dik (mollig) is geworden. Het zal voornamelijk komen door de castratie, de laatste weging bij de dierenarts gaf aan dat hij 1 kilo was aangekomen, maar toen zag hij er volgens de d.a. goed uit. Volgens mij is hij nu wel wat meer gegroeid. Dat heeft er natuurlijk ook mee te maken dat hij op dit moment nie zo veel beweging krijgt. Voordat Sam erbij kwam wandelde ik met Bruno veel meer langere afstanden, we maakten vaak wandelingen van 2 uur. Als ik de tijd daar niet voor had, nam ik hem mee aan de fiets, ook dat gebeurt op dit moment niet zo vaak meer.
Mijn voornemen nu is om in elk geval bij redelijk weer elke dag een stuk met hem te gaan fietsen, Sam kan eventueel mee in het mandje, dus dat er is geen smoes meer om het niet te doen.

Moe
De laatste tijd lijkt Bruno ook een beetje uitgeblust, zelfs tijdens het wandelen, sjokt hij maar zo'n beetje achter mij aan. Sam daarentegen is altijd heel enthousiast en lijkt maar niet moe te worden. Ik kwam dan ook tot de ontdekking dat ik veel te lange wandelingen maakte met hem, we zijn soms wel 50 minuten tot een uur onderweg en dat schijnt voor puppies toch niet zo goed te zijn. Die wandelingen heb ik nu ingekort. Af en toe neem ik ze nu mee op de fiets, Sam in de mand en Bruno er naast. In het bos laat ik Sam dan ook lekker rennen en dat vindt hij helemaal geweldig.

Apart uitlaten
Ik had een poosje geprobeerd (op advies van anderen) om ze beiden apart uit te laten, het kost wel meer tijd, maar het loopt wel prettiger met één hond en je kunt ze ook gemakkelijker corrigeren. Een probleem is echter dat Sam het verschrikkelijk vindt om alleen achter te blijven thuis. Hij huilt, blaft en jankt de hele buurt bij elkaar. Na een paar dagen heb ik besloten om dat dan ook maar niet meer zo te doen. Aan de ene kant moet hij misschien leren om af en toe alleen te zijn, maar ik ben ook een beetje bang dat hij dat herrie maken op deze manier gaat aanleren. Het zou heel vervelend zijn als hij de hele tijd jankt als ik naar mijn werk ben. Gelukkig gebeurt dat nu nog niet. Ik heb hem een paar dagen in de gaten gehouden met een webcam en dan liggen ze heerlijk te slapen. Misschien dat ze af en toe wakker worden van een geluid en dan even blaffen, maar daarna slapen ze gewoon weer verder.

Zindelijk worden
Het zindelijk worden van Sam gaat prima. Ik merk dat hij het steeds langer kan ophouden. Alleen wil hij 's avonds als we thuis zijn, zo ongeveer elk uur even plassen. Overdag houdt hij het droog totdat ik van mijn werk terug ben. Ik laat hem dan wel meteen bij thuiskomst plassen en vaak moet hij dan ook echt heel nodig, maar gelukkig doet hij niks meer binnen...
Het luisteren gaat ook heel goed. Als ik ze los heb lopen gebruik ik nu een fluitje en als ze dan komen, krijgen ze een stukje kaas. Dat hadden ze echt heel snel in de gaten. Nu is het vaak al zo dat ze er aan komen rennen als ze zien/horen dat ik mijn hand in de jaszak steek om de kaas te pakken, heel grappig. Ze blijven dan onaangelijnd heel netjes naast me lopen en maar kijken en wachten totdat ze eindelijk weer aan de lijn mogen en de beloning krijgen.