Sam is nu al weer 2 weken bij ons en ik moet eerlijk toegeven dat ik vergeten was hoe veel werk het is om een pup te hebben. Hij moet echt constant in de gaten gehouden worden. Overal wil hij op knabbelen en in bijten. Hebben we net een rondje gewandeld en heeft hij de hele weg niks gedaan, dan gaat hij in de keuken een lekker plekje zoeken…. Het is wel zo dat hij dan erg ongelukkig kijkt, net alsof hij wil vragen; waar moet ik het anders doen dan?
Eerst poepte en plaste hij achter in de tuin waar nu nog allemaal zand en puin ligt. Nu heeft hij ontdekt dat het op de stoep ook wel lekker gaat, en het liefst gaat hij nu midden voor de deur zitten. Daar ben ik dan weer niet zo blij mee.
Ik denk dat dit laatste komt omdat hij als we gaan wandelen ook wel eens op de stoep p&p. Ik ruim het natuurlijk netjes op. In het begin deed hij het helemaal niet tijdens de wandeling, dat komt dan denk ik omdat hij gewend was om het op kranten of karton te doen.
We hadden in het begin veel kapotte dozen van de verhuizing buiten liggen en daar rende hij altijd meteen op af als hij hoge nood had. Helaas voor hem is de meeste rotzooi nu opgeruimd en ik denk dat zijn verwarring hierdoor komt, zo van; waar is mijn plekje gebleven..?
Bruno heeft het zwaar te verduren, door zijn over-enthousiaste soortgenoot. Sam zit vol energie en vliegt Bruno constant in de nek en daagt hem uit om te spelen, door spulletjes bij Bruno weg te pakken. Soms komt hij in eens naast me zitten en kijkt me zo zielig aan, alsof hij zeggen wil; wat doe je me aan, kunnen we hem niet terug sturen?
Ook kunnen ze heel erg leuk buiten spelen, dan rennen ze rondjes achter elkaar aan. Het gaat altijd goed maar soms ben ik wel bang dat het te hard gaat. Het is maar goed dat mijn tuin nog niet is aangelegd, want daar bolderen ze met zijn beiden graag door heen. Ook aan de struiken trekken en knabbelen is een leuke bezigheid.
Het karakter, of gedrag, van Bruno is erg veranderd sinds Sam er is. Hij is heel rustig geworden, ook tijdens het wandelen is hij minder enthousiast dan eerder. Misschien komt het ook omdat we nu op andere plekken wandelen dan dat hij gewend is. ’s Morgens laat ik eerst beide honden tegelijk uit. Sam doet dan heel enthousiast meteen een grote plas en vaak komt er dan ook een poep achteraan. Bruno heeft hier meer moeite mee en als we weer thuis zijn, kijkt hij me aan alsof hij zeggen wil; ik was nog niet klaar. Meestal ga ik dan na een uurtje nog een keer met hem alleen, zodat hij ook alles kwijt kan raken waar hij last van heeft.
Af en toe heeft Sam nog wel een ongelukje in de bench. Ook gisterenmorgen toen ik beneden kwam hoorde ik al veel paniek in zijn gepiep/geblaf en toen bleek dat hij al een plas gedaan had. Ik was dan ook wel een beetje laat opgestaan en dat was dom van mij. Vanmorgen ging het gelukkig goed. Gelukkig heeft hij na die 2 drama’s van vorige week niet meer in de bench gepoept.
Wel ging het met de feestdagen af en toe mis, maar dat kwam omdat er te veel mensen rondliepen en we hem niet zo goed in de gaten hielden.
Je kunt heel goed aan hem merken als hij iets moet. Vaak gaat hij voor de deur zitten piepen of rondjes lopen door de keuken. Als je dan niet snel genoeg reageert dan gaat het helaas wel eens mis. Ook gebeurt het wel dat hij, nadat hij voor de deur heeft zitten piepen, buiten gewoon gaat spelen en vergeet dat hij nog iets zou moeten doen.
Hij gaat al netjes zitten als we dat zeggen (niet altijd hoor, maar best wel vaak). Ik beloon hem altijd met een brokje van Bruno. Ook als hij ’s avonds de bench in moet voor de nacht. Het valt me nu af en toe op dat hij heel netjes in de bench gaat zitten en dan lijkt het net alsof hij zit te wachten totdat hij een brokje krijgt. Hij begint ook te begrijpen wat ik bedoel als ik zeg, vooruit in de bench en dat is een erg grappig gezicht. Alleen moet ik snel zijn met het deurtje, want het gebeurt ook wel, dat als hij zijn beloning binnen heeft, hij er weer snel vandoor gaat.
Nog steeds vindt Sam het erg leuk om in de bench van Bruno te snuffelen. Bruno reageert dan niet op Sam maar komt dan bij mij alsof hij zeggen wil; doe er iets aan.
Sam doet nog iets wat Bruno nooit gedaan heeft en dat is blaffen. Een heel helder geluid en soms nogal oorverdovend en erg doordringend. Bruno blaft eigenlijk alleen als de bel gaat of als hij een vreemd geluid hoort. Sam kan ook van enthousiasme gaan blaffen. Ik hoop wel dat hij niet zop’n ‘kefhondje’ wordt.
Zonet hebben ze weer een half uur buiten gerend en nu liggen ze allebei voor pampus te slapen. Sam natuurlijk op het grote kussen en Bruno op de kleine deken ernaast, zoals het hoort.
