Gisteren, zaterdag 9 februari zijn we met Sam naar het Erkemerdestrand gegaan. We waren uitgenodigd voor de 'RITSdag' (Resultaten Inventarisasie Terugfokprogramma Hollandse Smoushond. Als een Hollandse Smoushond ongeveer 1,5 jaar is wordt de hond door de mensen van de club nog een keer bekeken en beschreven. Hiervoor wordt het hele nestje uitgenodigd en ook de vader en moeder van de pups.
Er zijn verschillende onderdelen die geïnventariseerd moeten worden. Allereerst is er een vragenlijst waar je van alles moet aangeven m.b.t. de gezondheid en het karakter van de hond. Daarna wordt het uiterlijk bekeken. Dit gebeurt erg zorgvuldig en was voor Sam niet erg leuk. Hij houdt er niet zo van om door andere mensen te worden aangeraakt en dat was ook heel duidelijk te zien.
Er wordt van alle honden een aantal foto's gemaakt voor het archief van de club en ook wordt hij gemeten. Sam is 41 cm. (ik geloof dat Bruno 42 cm. was.. maar dat kan ik nergens terugvinden)
Op het laatst moesten we met alle hondjes uit hetzelfde nest naar buiten en om de beurt even met de hond spelen, ook daar werd iets over beschreven. Je mocht uit een stapel hondenspeelgoed een spelletje kiezen en dan moest je de hond loslaten en met hem spelen. Wij hadden een balletje gekozen en dat ging helemaal goed. Daarna nam iemand van de club het over om te zien hoe hij daarop reageerde. Sam pakte de bal en liep naar de andere kant van het heuveltje. Iedereen dacht dat hij er vandoor ging maar hij was op zoek naar mij. Toen ik hem riep kwam hij aanrennen, bleef boven op de heuvel even staan en keek rond en daarna rende hij rechtstreeks naar mij, erg grappig gezicht.
Uiteindelijk mochten we met zijn alle op de foto en daarna konden we weer naar huis.
 |
| links is een broertje, dan Sam dan een hondje uit een ander nest, dan mama Tooke, dan weer 2 broertjes en nog weer een paar uit een ander nest. Jammer genoeg ben ik niet zo goed in het onthouden van de namen. Het laatste broertje (met het tuigje dat is Rakker) |
De organisatie was deze keer een stuk beter, we werden elke keer goed begeleid en daardoor had ik niet het gevoel dat er voor gekropen werd. Het ging allemaal ook redelijk snel en dat was wel prettig omdat het erg koud was.
Het leukste van de dag is om de broertjes (en hun baasjes) van Sam te zien en natuurlijk ook mama Tooke en haar baasjes. Ze zijn allemaal erg verschillend van uiterlijk en Sam is de kleinste en vooral de tengerste. De anderen zagen er nogal stevig uit, met vooral hele mooie vierkante kopjes. Van de andere baasjes hoorde ik dat hun hond vaak ook nogal hyper-gedrag vertoont en dat was goed om te horen, dan ligt dat in elk geval niet aan ons :-)
Een van de broertjes was niet komen opdagen en de vader hebben we helaas ook niet gezien.
Moeder Tooke was wel aanwezig en het leek wel een beetje alsof Sam nog wist wie ze was. Tegen haar deed hij heel vriendelijk, terwijl hij voor die indrukwekkende broertjes het nodige ontzag had. Sam heeft bijna de hele tijd onder de stoel of tafel gelegen en zocht steeds bescherming bij ons. Het was duidelijk dat hij Bruno miste.
De locatie van de RITSdag is altijd hetzelfde namelijk het Erkemederstrand. Dat is een ideale plek om naar toe te gaan met honden. Er is een hondenstrand waar de ze lekker los mogen rennen. De vorige keer met Bruno hadden we een hele warme dag en was het zalig aan het strand. Gisteren sneeuwde het jammer genoeg, maar we hebben natuurlijk wel even langs het strand gewandeld. Sam was helemaal uitgelaten.
Omdat er net een boot voorbij was gevaren, kwamen er golfjes naar het strand rollen en Sam dacht dat dit iets was wat hij kon vastpakken. Elke keer rende hij op een golf af en hapte er in, daarna keek hij heel verbaasd, alsof hij wilde zetten; waar is het nou gebleven, daarna deed hij weer hetzelfde met de volgende golf. Toen hij echt aanstalten maakte om het water in te gaan, hij is daar erg dol op, zijn we maar weer snel huiswaarts gegaan. Voor een echte zwempartij was het veel te koud.
Bruno was de hele dag bij Rianne en Daniël in Winterswijk. Sam was helemaal blij toen hij Bruno terugzag en omgekeerd was Bruno ook dolgelukkig dat hij die kleine uk weer kon knuffelen op een hondenmanier. 's Avonds waren ze allebei zo uitgeput van de stress en alle nieuwe indrukken dat ze niet meer van hun kussen zijn afgekomen.
