Zwemmen zal wel niet echt zijn hobby worden, maar we gaan nog vaker oefenen, misschien gaat hij het dan wel leuker vinden.
Toen we ons rondje halverwege hadden gewandeld begonnen in een keer de wolken zich samen te trekken tot een grijs pak en daar kwam dan toch een plensbui…
echt niet normaal. Wij stonden daar gewoon in onze T-shirts en korte broek. Er waren ook nog heel veel zwemmers in de plas die allemaal natuurlijk maakten dat ze in de auto kwamen. We hebben even geschuild onder een boom, gelukkig onweerde het niet, maar we waren helemaal nat tot op de huid. Het leek wel of we ook een duik in de Slingeplas hadden genomen. Daarna dus op de fiets weer terug naar Aalten. Onderweg scheen de zon al weer en mijn broek was al weer droog toen ik thuis kwam. Datzelfde kon je niet zeggen van de was die nog buiten hing en de tuinkussens die ik gewoon op de stoelen had laten liggen, 
dom dom dom, dat doe ik dus normaal nooit. Onderweg in de fietskar spetterde het eerst nog een beetje en Bruno zat steeds te piepen. Later bedachten wij ons, dat wij hem thuis natspuiten met een plantenspuit als hij erg vervelend is, en nu kreeg hij ook spetters terwijl hij eigenlijk niks verkeerd deed
. Eergisteren is Bruno voor het eerst in zijn eentje de wijde wereld ingetrokken. Ik was zo dom om het tuinhekje open te laten staan en zat een beetje achter de computer toen er opeens gebeld werd. De buurjongen wilde hun eigen hond uitlaten en toen was Bruno in een keer verschenen en liep gewoon met hun mee, maar dan midden op de weg. Hij was ook bijna onder de auto gekomen. Hij wilde ook niet alleen teruggaan en daarom is de buurjongen gelukkig samen met hem weer onze kant opgelopen en zo was hij gelukkig weer veilig thuis
.
