Vanmorgen ben ik om kwart voor 9 richting Slingeplas gegaan met de fiets en met Bruno in de fietskar
natuurlijk. Daar hebben we lekker gewandeld en halverwege kwamen we een andere hond (collie) tegen. Eerst was Bruno een beetje onder de indruk maar later liet hij zich uitdagen om te spelen. Bruno zat aan de flex-lijn en de andere hond liep los. Ik durfde Bruno niet los te laten en daardoor kwam hij af en toe wel een beetje in de knoop met de lijn. Achteraf had het gemakkelijk gekund, maar ja… De beide honden hadden in elk geval de grootste pret en trokken zich niks aan van de lijn. Na een kwartiertje (denk ik) gingen we ieder weer ons eigen kant op. Tenminste dat was de bedoeling. Bruno was zo moe dat hij languit op het gras ging liggen en een beetje vooruit kroop. Gelukkig duurde dat maar heel even, anders had ik hem moeten tillen en dat was nog best een eind lopen tot aan de fiets. Grappig was dat het baasje van de collie en nòg 2 andere mensen die ik ook tegenkwam, wisten wat een Hollandse Smous was. Ze hadden er nog nooit een gezien , maar er wel van gehoord. Meestal als mensen naar het ras vragen krijg ik als reactie; nog nooit van gehoord. Dus ook in de Achterhoek leert men het leuke ras kennen.
Van Bredevoort ging ik verder op de fiets naar Obelink Winterswijk. Ik wilde graag tentdoek hebben om de fietskar een beetje op te knappen. De hoes was op verschillende plekken gescheurd. Gisteren had ik al nieuw vliegengaas erop gemaakt zodat Bruno niet meer met zijn kop (en pootjes) buitenboord kan hangen. Vandaag was de rest aan de beurt. Het heeft me veel moeite gekost maar het is klaar. De hoes zit nu wel iets te strak, maar ik kan hem nog bevestigen met de drukknopen.
Bij Obelink had ik Bruno gewoon in de winkelkar gezet met een deken eronder. Hij had nog geen p&p gedaan, dus ik vond dat wel een beetje eng. In de winkel ging het heel goed, we hadden veel bekijks en om de haverklap moest ik natuurlijk zeggen dat die schattige hondjes niet bij Obelink te koop zijn.
We zijn ook met de kar op de roltrap geweest en Bruno was erg nieuwsgierig maar niet bang.
Al weer wat geleerd.
Buitengekomen wilde ik hem laten plassen want het was nog weer een eind fietsen voordat we thuis waren. Het kostte veel moeite maar uiteindelijk kreeg hij het toch voor elkaar om de berm een plasje te doen. Het valt mij op dat hij eigenlijk nooit ergens anders plast dan op het vaste plekje naast het huis. (en binnen ook nog af en toe, maar dat is meestal alleen als ik niet goed opgelet heb) De poep durft hij wel onderweg als we aan het wandelen te doen. Dat begint wel een beetje lastig te worden nu, want ik wil hem wel zo veel mogelijk mee nemen overal naar toe en dan is het handig als hij voordat we ergens naar binnen gaat alles kwijt is.
Het gras in de tuin is inmiddels al zo gegroeid dat Bruno ook weer in de tuin aan de lange lijn kan. Hij vindt het helemaal geweldig buiten en loopt soms als een doorgedraaide gek rondjes door de tuin. Hij vindt het niet erg dat hij vast zit. Frappant is wel dat hij niet in de tuin plast, maar op een gegeven moment was de nood zo hoog (en had ik niks in de gaten natuurlijk) dat hij gewoon in de bijkeuken ging zitten plassen. Hij kan namelijk ook binnenkomen als hij aangelijnd is.. dat was weer minder leuk. Ook heeft hij zijn eerste gaten gegraven in de tuin, eentje in het gazon (dat vond ik ook niet leuk) en de andere op de plek waar vroeger Bobby dat ook altijd deed.
Vorig weekend waren de kleinkinderen er weer, ze kwamen een nachtje logeren. Steven is nog steeds de bikkel en hij denkt zelfs dat Bruno zijn vriendje is, zoals hij mij toevertrouwde. Bruno zat namelijk steeds aan zijn blote voeten te likken en dat vindt Steven toch echt een teken van vriendschap
. Bruno mocht ook al heel voorzichtig op zijn wang likken. Met Tom gaat het ook een stuk beter, hij loopt af en toe gewoon door de kamer als Bruno ook rondloopt, hij roept nog steeds heel schattig: ‘af’ en ’foei’ maar Bruno heeft ook hem al een keer aan de teen gelikt en al vond hij het een beetje eng, er volgde geen paniek, hij bleef rustig op de bank zitten
. Af en toe is Bruno ook binnen helemaal dol, dan springt hij op de bank of wil er overheen springen en ik kan me voorstellen dat dat voor kleine kinderen eng is. 
Het happen naar iedereen begint ook een stuk beter te worden. Alleen heb ik toen ik met hem aan het spelen was weer een flinke bijtwond opgelopen. Ik denk dat ik straks wel een paar littekens heb, maar ja verder heelt het wel weer en littekens zijn toch stoer!
Bruno had ook een nieuw plekje ontdekt om de in de zon te liggen. Toen ik vorige week erg druk bezig was met iets op de computer, was hij op de poef voor het raam gesprongen en lag uiteindelijk lekker te slapen
. Toen hij wakker werd viel hij eraf. ’s Avonds had ik zijn deken op de poef gelegd en heb erop gezet. Hij keek een beetje raar maar sprong er niet af en viel uiteindelijk daar in slaap. Toen hij wakker werd keek hij nog steeds ongemakkelijk en toen heb ik de deken maar op de grond gelegd en dat vindt hij toch veel leuker. Op schoot liggen doet hij ook nog steeds, maar dat wordt steeds lastiger omdat hij te groot wordt. Als het hem niet meer bevalt, springt hij er dan ook gewoon af. Ik heb toch besloten om naar een puppycursus te gaan. Het lijkt me ook leuk voor Karin (we gaan samen) anders word ik zo alleen het baasje. Dan kan zij ook lekker samen oefenen. Dat lijkt me wel leuk. A.s. donderdag beginnen we. Dus dan weet je al waar de volgende blog over zal gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten