Af en toe is hij te enthousiast en vliegt dan als hij te hard vooruit loopt, aan het eind van de lijn over de kop. Ik vind dat wel een beetje zielig en nu waarschuw ik hem elke keer als hij bijna aan het eind is, als ik ‘pas op’ roep dan stopt hij meteen en wacht totdat ik weer dichterbij ben en dan begint het feest opnieuw.
Vandaag wilde ik proberen of hij ook kon en wilde zwemmen. Bij de Slingeplas gooide ik een stok in het water en Bruno sprong er meteen achteraan. Door de golfbeweging ging het stokje verder van hem af. Na de eerste schrik begon hij meteen weer naar de kant te zwemmen. Ik was natuurlijk in het ondiepe gedeelte gebleven. Toen ik voor de tweede keer een stok gooide trapte hij er niet meer in, hij keek me aan alsof hij zeggen wilde; ‘haal zelf maar op’ en begon hard de andere kant op te rennen. Een eindje verderop wilde ik het nog een keer proberen maar hij had er echt genoeg van. Waarschijnlijk was het ook een beetje te koud. Hij was wel heel snel weer opgedroogd, door het harde rennen en de zon.
Gisteren ben ik op de fiets
naar Winterswijk gegaan met Bruno in de mand. Ik moet eerlijk toegeven dat dit wel een beetje ver was. Vooral de heenweg, de terugweg ging sneller. ’s Morgens deed ik er 3 kwartier over en ’s middags 35 minuten. (vroeger kon ik het binnen een half uur). Ik had ook al heel lang niet meer zo ver gefietst, ben meer van het wandelen. Eigenlijk is de mand te klein voor hem en hij kan dan ook niet zo goed zijn draai vinden. Af en toe wil hij gaan liggen, maar dat duurt maar heel kort en dan zit hij alweer, of wil zich omdraaien. Dat is tamelijk zwaar aan het stuur en ik moet dan ook heel goed opletten dat ik niet te erg ga slingeren met de fiets. Toch ga ik het vaker doen, want er is toch niks fijner dat lekker bewegen! En ik hoef natuurlijk niet zo op de tijd te letten omdat ik geen trein hoef te halen, dat is ook zalig. Het p&p gaat prima, hij kan het echt heel lang ophouden en eigenlijk is dat soms best wel lastig. Gisteren toen ik in Winterswijk aan kwam wilde ik hem eerst uitlaten maar hij deed helemaal niks. Toen meteen maar in de bench gedaan met wat drinken. Hij ging slapen en werd tegen half 11 wakker, weer naar buiten en weer niks ? ? ? Om 12 uur deed hij eindelijk een plas maar daarna weer de hele tijd niks, totdat ik thuis was om 5 uur maar toen moest hij wel heel nodig. Ik denk dat dit komt doordat hij thuis een vaste plek heeft om alles te doen. Alhoewel als ik ga wandelen dan poept hij meestal wel onderweg (ruim ik natuurlijk netjes op) maar plassen doet hij bijna nooit.
Ook alleen zijn is volgens mij geen probleem, tenminste als hij in de bench zit, meestal ligt hij nog half te slapen als ik terugkom. Vorige week liepen we een keer allemaal nogal snel achter elkaar naar boven en lieten Bruno alleen in de kamer, toen we boven waren hoorden we opeens heel vreemde geluiden van zijn kant. Hij zat toen niet in de bench, dus dat voelde voor hem misschien heel vreemd.
Hij vindt het zalig om buiten te liggen aan de lange lijn, als ik overdag thuis ben, staat hij geregeld verlangend voor het raam, alsof hij zeggen wil; daar wil ik zijn! Ik kan hem niet te lang alleen buiten laten, vanmiddag begon hij opeens een gat te graven net aan het begin van de tuin waar het gras zou moeten komen.. Daarom is het buitenspelen om dit moment nog een beetje gedoseerd. Dat komt straks wel als het gazon echt klaar is.
Hij heeft nog een nieuwe hobby ontdekt en dat is behang van de muur peuteren. Naast mijn computer is een hoekje waar ’s middags de zon lekker naar binnen schijnt en daar ligt hij dan graag. Nu heb ik al een paar keer ontdekt dat hij op kleine stukjes behang aan het kauwen is, dus vanmorgen heb ik dat stukje van de muur ingesmeerd met een mengsel van peper en water. Ik had geen sambal in huis, dat heeft me met Bobby al een keer het gewenste resultaat opgeleverd. Ik ben benieuwd of dit werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten