Vanmorgen lekker een eind gefietst met Bruno, dat vindt hij altijd helemaal geweldig. Lekker rennen naast de fiets aan de riem en op plekken waar het kan ook los. Deze keer hadden we een vreemde ontmoeting. Op het paadje waar Bruno altijd los mag lopen (als het tenminste niet te druk is) kwam ons een jogger achterop. Ik stapte van de fiets af om Bruno in de gaten te houden maar hij reageerde niet eens op de hardloper. Toen de man ons voorbij was na een vriendelijk 'goedemorgen' en de opmerking van mij naar hem dat de hond echt niks doet, liep Bruno in dezelfde richtig als hij (dat was ook onze route) maar deed verder niks. Toen hij naast de man was haalde die in een keer zijn been uit en schopte Bruno hard in de buik zodat Bruno naar de andere kant van het pad vloog. De straf voor de jogger kwam onmiddellijk want door de uithaal viel hij zelf languit in de modder. Ik riep Bruno terug, maar toen hij de man zag liggen dacht hij denk ik dat het een spelletje was en wilde naar hem toe rennen. Hij had zich dus niet bezeerd maar was alleen geschrokken net zoals ik. Waarschijnlijk was de man door de val nog bozer geworden, of het was schaamte omdat ik het natuurlijk van afstand had zien gebeuren, want hij haalde nog een keer flink uit naar Bruno terwijl Bruno terug liep naar mij. Daarna liep hij zonder iets te zeggen door. Hierna heb ik Bruno maar aan de riem gedaan en hebben we onze weg vervolgd. Een heel eind gingen we in dezelfde richting maar gelukkig hadden we later de weg weer voor onszelf en kon Bruno nog een eind rennen. Daar kwamen we nog een hond-baasje-combinatie tegen en kon Bruno lekker spelen en gelukkig het voorval vergeten.
Misschien had ik die man moeten aanspreken op zijn gedrag en daar twijfel ik nu ook wel over, maar op dat moment durfde ik het niet. Op de eerste plaats was ik natuurlijk helemaal overdonderd door wat er gebeurde en dan ook nog als vrouw alleen... blijkbaar ben ik toch niet zo'n held.
Vanmiddag werd ik gebeld door een mevrouw van de HSC. 2 weken geleden had ze ook al gebeld omdat Bruno nog een gedragstest moet doen i.v.m. het eventueel fokken van een nestje. Omdat hij net een prik had gehad en de tabletjes gebruikt om rustiger te worden, had zo'n test op korte termijn geen zin en is de afspraak gemaakt voor begin november.
Nu vroeg ze hoe het met de eventuele afwijking aan zijn knie zat. Ik vertelde dat de dierenarts geen afwijking had gevonden en toen vertelde ze dat er een aantal teven in de buurt loops waren of bijna en dat Bruno dan misschien een van de kandidaten zou zijn om te dekken. Dat vond ik natuurlijk wel vreemd na het gesprek van 2 weken geleden en omdat hij ook de gedragstest nog niet heeft gedaan. Ik vertelde opnieuw het verhaal van 2 weken geleden en toen zei ze alleen maar, wat jammer want dan kan hij de eerste 4 maand nog niet hiervoor (het dekken) in aanmerking komen. Ik vroeg of er dan niet eerst die test gedaan moest worden en toen vroeg ze of we dan problemen hadden met hem. Nou zeg, dat had ik dus allemaal al verteld en is waarschijnlijk helemaal niet opgeschreven, vreemde zaak en slordig vind ik dat.
Afgesproken is nu dat we dan in november verslag uitbrengen of zijn gedrag weer slechter is geworden of dat het beter is geworden.
Mij maakt het niet uit of hij nou wel of niet voor een nestje in aanmerking komt, maar ik had verwacht dat e.e.a. toch iets secuurder zou worden uitgezocht. Ik moet zeggen dat dit mij wel tegenvalt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten