Vandaag is het de 3de dag na de operatie van Bruno. Tot nu toe gaat het prima. Hij is heel erg rustig, veel slapen en tegen mij aan hangen. Dat slapen komt goed uit, omdat ik een beetje grieperig ben en veel op de bank lig. Dan gaat hij lekker voor me op de grond liggen en wil dan wel graag dat ik met mijn hand over zijn kopje kriebel. 
’s Nachts heeft hij de kap op en het hemdje aan. Dubbele zekerheid dat hij niet aan zijn wond gaat likken/bijten. Als ik er bij ben overdag laat ik toch de kap om, want je weet maar nooit…. Ik vind het een eng idee dat hij iets kapot zou kunnen bijten. Als we gaan wandelen mag hij alles af. In het begin liet ik de kap/hemdje aan, zodat andere baasjes ook konden zien dat er iets met hem was. Ik was erg bang voor onstuimige reacties van loslopende honden. Dat werkte gelukkig heel goed. Het nadeel van de kap tijdens het wandelen is dat hij overal tegenaan stoot en dan ook niet even lekker aan struiken kan snuffelen. Daarom nu geen kap meer tijdens het wandelen, maar wel het hemdje, opgestroopt natuurlijk, anders kan hij niet p&p. In het begin vond hij de kap maar niks en probeerde het er met zijn pootje af te duwen/krabben maar dat was maar heel even en nu geeft hij er niks meer om. Hij slaapt er gewoon mee en af en toe, als hij te enthousiast is, botst hij wel tegen stoelen en banken, maar het valt reuze mee. De eerste 2 dagen moest hij 2 pijnstillers slikken. Volgens de dierenartsassistente zat er een lekker smaakje aan en zou hij dit beschouwen als een koekje/beloning. Mooi niet dus. Eerst bood ik het aan als iets lekkers, extra’s maar hij snuffelde even en liep weg. Daarna in een plakje kaas, de kaas was op en het tabletje lag op de grond. Toen in een stukje brood met leverpastei, hetzelfde als met de kaas. Daarna heb ik een boterham met leverpastei gesmeerd, met onder de leverpastei de tabletjes. Het brood sneed ik in hele kleine hapklare brokjes. Dit heb ik een poosje laten staan om de verkeerde geur van de tabletten te verdoezelen. Daarna deed ik er nog een paar gewone brokjes bij en gaf het aan hem in de voerbak. Hij at alles achter elkaar op, ook de tabletjes en de brokjes. De tweede dag meteen dezelfde truc maar weer toegepast, maar ja Bruno is erg slim. Toen hij klaar was met eten, vond ik op de vloer nog één tabletje. Opnieuw een stukje brood met leverpastei en tabletje gesmeerd, daarom heen weer een plakje kaas. Ik liet hem allerlei kunstjes doen, zoals zit, af, naast, totdat hij een beloning verwachtte en die kreeg hij. Gelukkig was hij toen zo afgeleid dat hij de hele hap in een keer doorslikte, dus met tabletje. Het kost tijd en je moet een beetje creatief zijn, maar dan lukt het uiteindelijk. Gelukkig dat het niet zo afliep als in maart met het tabletje tegen wormen. Vanmorgen zat hij al weer te wachten op zijn boterham met leverpastei, maar helaas voor hem is dat alleen voor speciale gelegenheden. Hij moest het weer doen met zijn gewone brokken. Die liet hij dan ook maar staan. Geen probleem, vanmiddag zet ik de bak met brokjes gewoon weer klaar en als hij dan honger heeft, eet hij ze vanzelf wel op.
Bruno is de hele week al een beetje van slag. Karin is op vakantie en hij vindt het maar vreemd dat wij nu met zijn tweetjes zijn. Zeker na het avondeten, want dan is het de gewoonte dat Karin met hem gaat wandelen. Hij loopt dan heel onrustig heen en weer. Als ik dan de riem pak dan kijkt hij me aan alsof hij zeggen wil; hier klopt iets niet… ’s Morgens loopt hij om de haverklap naar de gang en (als hij de kans krijgt) naar boven om te kijken waar Karin nou blijft. Dan gaat hij weer voor het raam zitten en maar kijken en heen en weer dribbelen. Als ik dan vraag; waar is Karin, wordt hij helemaal gek, dan rent hij naar de deur en naar het raam aan de voorkant, daar zet hij de poten op de vensterbank alsof hij haar daar zou kunnen zien aankomen. Hij snapt er echt helemaal niks van. Nog een voor hem onbegrijpelijke gebeurtenis; zijn basketbal en lievelingsspeelgoed is verdwenen. Nergens meer te vinden. Als hij naar buiten gaat loopt hij de hele tuin door en maar snuffelen en zoeken maar helaas is het niet te vinden. Nu komt hij wel elke keer met een klein tennisballetje, maar dat is toch lang niet zo leuk. Daarom ben ik vanmiddag naar Intertoys gegaan en heb daar een nieuwe bal gekocht. Kostte maar 4,95 dus dat viel erg mee. Ik wilde meteen een ‘naald’ kopen voor de ballenpomp, maar er waren zo veel verschillende soorten dat ik niet wist welke ik moest meenemen. De nieuwe bal was redelijk hard en toen we thuis kwamen, was Bruno helemaal gelukkig. Meteen rennen en hooghouden, hij had de smaak weer helemaal te pakken. Omdat de bal toch niet hard genoeg was naar mijn zin, en ik bang was dat hij er dan in zou kunnen bijten, ben ik met de pomp nog een keer naar Intertoys gegaan voor een nieuwe ‘naald’. Deze kreeg ik gratis mee, wat ik erg aardig vond. Thuisgekomen de bal meteen opgepompt en net toen ik dacht dat hij hard genoeg was, hoorde ik ineens psssttt.. hij liep leeg. Bleek dat de naald was afgebroken en in de bal bleef steken, balen… Ik kreeg het er niet meer uit. Nu was de bal helemaal zacht, stuiterde niet meer en hij kon hem nu in zijn bek pakken waardoor de bal het zeker niet zou overleven. Ik weer op de fiets, nu maar naar Navis de sportwinkel. Daar heb ik een setje naalden gekocht en gelukkig kon ik de bal weer oppompen en we hebben samen nog een hele poos lekker gespeeld. Nu is Bruno helemaal moe en ligt in de bench te slapen. Gelukkig één hondeprobleem opgelost, de andere volgt over een week of 2,5
