Het is in elk geval bij Bruno en Sam het geval dat ze altijd het speeltje of botje of wat dan ook willen hebben dat de andere op dat moment net heeft, of net heeft gekregen.
Vooral als ik een kauwbotje aan beide tegelijk geef. Bruno pakt die van hem meteen op en legt die (voor zijn gevoel) op een veilige plek in zijn eigen bench. Sam gaat er meteen lekker op liggen knabbelen. Als het bot na een poosje behoorlijk is afgeknabbeld door Sam, dan wil Bruno juist dàt botje hebben. Meestal lukt hem dat ook wel, maar soms moet er een behoorlijke strijd geleverd worden om dat te krijgen. En al die tijd ligt het andere bot gewoon ongesabbeld/-knabbeld in de bench.
Meestal geef ik dan Sam het nieuwe botje en dan zijn ze weer even tevreden. Toch is het zo dat er steeds een soort van oogcontact blijft tussen die twee en als Sam zijn botje even uit het oog verliest dan loopt Bruno even later met twee botjes tegelijk in zijn bek heel trots rond en komt Sam heel zielig kijkend bij mij zitten.
Eigenlijk dus net zoals vroeger toen de kids nog klein waren.
Ook met speeltjes is het zo dat je nooit met beide honden tegelijk kunt spelen. Als ik 2 ballen gooi, rennen ze allebei achter dezelfde aan en de andere blijft nutteloos liggen. En dat terwijl het beide dezelfde ballen zijn, alleen verschillend van kleur maar ja een hond is kleurenblind. Als ik later de andere bal gooi is het precies hetzelfde, dus het heeft niet met voorkeur voor een bal te maken.
Vandaag was Sam weer lekker uitgebreid aan het kauwen op zijn botje en opeens lag er weer een nieuw tandje op de mat. Hij kijkt er wel een beetje zielig bij
Nog een foto om het schattige kopje van Sam nog eens vast te leggen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten