Vandaag is Rakker precies 10 maanden oud.
Op de foto is te zien dat hij er al een beetje volwassen uit begint te zien.
Hij is nu bijna 10 kg. en dat is maar 1 kilo minder dan Sam. Ze zijn ook bijna even groot.
Sam is langer, een beetje tenger en heeft dunnere poten, Rakker is iets steviger gebouwd en zijn kopje is veel breder dan die van Sam.
Sinds een week heeft Rakker de vervelende gewoonte uit zijn puppy-tijd opgepikt om in zijn riem te bijten, of in die van Sam. Meestal gebeurt dit als er onderweg iets gebeurt, bijvoorbeeld als hij aandacht krijgt van een voorbijganger, daar kan hij nog niet goed mee omgaan. Als we dan weer door willen lopen, begint dat gebijt. Gelukkig lukt het me steeds beter om hem te laten stoppen en kalmeren, ik houd hem vast aan de halsband totdat hij rustig wordt en dan laat hij de riem uit zijn bekje vallen en kijkt me aan met zo’n blik van ‘wat heb je nou, laten we gaan wandelen…’
Ook is hij heel fanatiek met trekspelletjes en wilde hij het speelgoed niet loslaten. Tijdens de cursus, waar we ook af en toe trekspelletjes doen om even te ontspannen, was het echt verschrikkelijk. Hij beet in mijn hand en ook in mijn jas. Gelukkig heeft hij niet meer van die hele scherpe tanden, al was dit wel erg pittig! Iedereen was al lang weer verder gegaan met de les en ik was nog druk bezig om dat stomme trekspeeltje uit zijn bek te krijgen.
Na een hele tijd oefenen begint dit gelukkig ook beter te gaan. Ik ben met de internetcursus van Susan Garrett begonnen en ik moet zeggen dat ik daar waardevolle informatie uit kan halen, daar heb ik heel veel aan. Het was duur in de aanschaf maar we beleven er veel plezier aan.
Meestal oefen ik binnen of in de tuin en dan gaan veel dingen best goed. Als ik onder het wandelen probeer om iets van die cursus te doen wordt het lastiger, dan raakt Rakker in de war.
En Sam eigenlijk ook, meestal heb ik beide honden bij me. Sam is helemaal gefocust op de koekjes en duwt Rakker dan aan de kant, dus dat is niet echt handig.
Dat bijten doet hij trouwens ook in de kussens (en eigenlijk alles wat hij te pakken kan krijgen).
Het is een hele tijd goed gegaan maar de laatste tijd is er wel veel gesneuveld, o.a. mijn bril (ik heb inmiddels een nieuwe) en de kussens uit de bench zijn allebei helemaal aan flarden gescheurd.
Alhoewel Rakker wel steeds beter luistert, zijn er momenten dat hij misschien toch iets aan zijn oren mankeert.
Als hij los loopt en hij niet wil komen dan doe ik een renspelletje, ik ga dan in tegengestelde richting ‘rennen’ en als hij komt en mij voorbij rent, ren ik weer terug en dan rennen we heen en weer totdat hij uiteindelijk bij mij komt, bekaf natuurlijk (en ik ook).
Het is ook wel lastig om hem in de bench te doen als ze moeten gaan slapen of als ik bijvoorbeeld wil dweilen. Als ik bij Sam (en eerder Bruno ook) het woordje dweilen zei dan zaten ze al in de bench, ook na de laatste wandeling rent Sam meteen naar de bench. Rakker moet ik heel vaak roepen en welke truc ik ook probeer, hij wil niet komen, blijft gewoon eigenwijs in de kamer staan.
Dus dat wordt nog even flink oefenen. Ook dit staat in de cursus maar dat hoofdstuk had ik even overgeslagen…..
Op de cursus gaan we nu naar een andere groep, die doen half gehoorzaamheid en half agility. Dat vind ik erg leuk om te doen en gelukkig vindt Rakker dat ook. Hij durft alleen niet over de hoge wand. Hij loopt er een paar stappen op, zo ongeveer halverwege en dan wil hij weer terug, of hij springt er vanaf. De andere onderdelen gaan prima. Deze heb ik zelf ook thuis dus kunnen we dat ook nog extra oefenen. Dat is altijd een leuke bezigheid als de kleinkinderen er zijn, die vinden dat echt fantastisch.
Hij blijft nog steeds de lieve knuffelhond die ’s avonds als ik op de bank zit lekker tegen mij aan komt liggen, hoofd op mijn schoot en dan slapen. Heerlijk is dat, deze ervaring heb ik dan weer niet met Sam en Bruno gehad. Zo zie je maar weer dat alle honden, ook Smousjes, verschillend zijn.
Dat drukke gedoe herken ik wel van Sam en Bruno en dat stelt me dan ook weer gerust; Ik weet dat het over gaat.
Nou, dat was het wel zo’n beetje, vol goeie moed op naar maand 11
Geen opmerkingen:
Een reactie posten