Vorige keer vertelde ik al dat Bruno tijdens het wandelen af en toe helemaal doordraait. Op een gegeven moment werd dat wel heel erg. Naast het happen naar de broek en de enkels, begon hij ook heel hoog te springen en bleef daardoor soms gewoon in de jas of aan de mouw hangen. Als je geluk had bleef het daarbij en anders had je weer een nieuw litteken.
In de bibliotheek had ik een boek gehaald over het trainen van honden en daarin stond toevallig een stukje over het plotseling veranderen van het gedrag bij jonge honden. Dit grillige gedrag zou veroorzaakt worden door tijdelijk kalkgebrek en een hormonale ontwikkeling die verband houdt met de groeispurts van de jonge hond. Bruno is inderdaad erg hard gegroeid de laatste paar weken en in eerste instantie ging ik er dan ook van uit dat het dan vanzelf wel over zou gaan.
Maar toen het steeds maar erger werd,begon ik mij toch ongerust te maken, misschien heeft hij wel een of andere gestoorde afwijking, weet ik veel…
Daarom stuurde ik een e-mail naar het Martin Gaus Trainings- en Adviescentrum. Niet dat ik verwacht had dat ik antwoord zou krijgen (ik dacht dat ik dan ergens lid van zou moeten zijn) maar ja, niet geschoten is altijd mis…. Nog geen uur later had ik al antwoord:
Beste Cilia,
Zo te horen klinkt het alsof jullie hond nu zijn pubertijd in gaat en hier heel veel dingen gaat uitproberen. Belangrijk is dat u zijn gekke buien gaat negeren. En “zit” vragen is weer gekoppeld aan aandacht voor zijn gedrag. Het is beter om hem aan de lijn een stuk van u af te houden en wachten tot hij weer rustig word en dan loopt u pas verder. Het is ook van belang om hem geen aandacht voor dit gedrag te geven, op welke manier dan ook. Dus ook niet af straffen want negatieve aandacht is ook aandacht. In bijlage vind u regels die u vanaf nu op uw hond toe kunt passen. Zo leert hij gelijk wat wel kan en wat niet en stelt u hem duidelijk zijn grenzen. Mochten er verder nog vragen zijn, dan horen wij dit graag.
Met vriendelijke groeten,
Martin Gaus Trainings en Adviescentrum
Omdat ik niet verwacht had dat ik antwoord zou krijgen en toch bezig was, stuurde ik mijn e-mail ook naar de HSC, omdat ik verwachtte dat daar toch zo veel ervaring met dit soort gedrag zou zitten dat ik misschien hier een bevredigend antwoord zou krijgen.
Ik werd ’s avonds gebeld door een mevrouw van de HSC en die begon mij allerlei vragen te stellen.
Eerst zei ze al dat het heel lastig was om op deze manier te beoordelen wat er met de hond aan de hand kon zijn, eigenlijk zou ze het gedrag eerst moeten zien.
Toch meende ze al te kunnen vaststellen dat de hond te weinig beweging kreeg en waarschijnlijk ook te weinig aandacht en hij zou ook wel eens niet genoeg uitdaging kunnen krijgen, bijvoorbeeld door ingewikkelde spelletjes. Verder was het zo dat honden net zoals kinderen op een bepaalde leeftijd de neiging kregen om dingen kapot te maken….
Ik vertelde haar dat Bruno echt wel genoeg beweging krijgt, we hebben een grote tuin en we wandelen geregeld met hem. Ze vond toen dat de hond meer los moest kunnen lopen, tijdens het wandelen. Ik gaf aan dat zoiets met een jonge hond in een dorp niet kan, en ook dat je niet overal de hond mag laten loslopen. Dat was onzin volgens haar, want zelfs in de (grote) plaats waar zij woonde waren plekken om de hond te laten rennen dus dat moest zeker in zo’n dorpje als Aalten het geval zijn. Die bordjes (honden aan de lijn) kon je gerust negeren. Ik antwoordde dat ik mij toch liever wel aan de regels hou.
Ze bleef volhouden dat de hond af en toe flink moet kunnen rennen en volgens haar kan zoiets in onze tuin (die ze nog nooit gezien heeft natuurlijk) niet voldoende, al voetballen de jongens ook elke keer met hem totdat hij helemaal bekaf is… Ook moest ik hem laten zwemmen want dat was heel goed voor jonge honden. Ik probeerde haar uit te leggen dat Bruno niet in het water wil, maar ze zei dat ik hem dat moest leren… Hij springt na die ene keer nergens meer achteraan dus ik zou niet weten hoe ik hem dat moet leren. Misschien van de zomer als we zelf in het water gaan, maar daar heb ik nu niks aan.
De volgende vraag ging over belonen. Ik vertelde dat als we met Bruno aan het oefenen zijn, wij hem meestal belonen met stukjes hondenkoekjes. Als hij de opdracht eenmaal door heeft, wordt het belonen met koekjes minder… Kreeg ik als reactie; maar als hij de opdracht goed gedaan heeft, dan hoeft het toch niet nog een keer ?!?!
Nog een advies was: omdat toch wel bleek dat de hond veel te weinig beweging kreeg, dat ik met hem op behendigheidstraining moet als hij een jaar is geweest…
Ik geef eerlijk toe dat ik op het laatst niet meer gereageerd heb op de adviezen, want uiteindelijk hadden deze niks met mijn vraag naar het gedrag van Bruno te maken. Waarschijnlijk ging zij er van uit dat wij een puppy hebben genomen en er nu achter komen hoe veel tijd er in gaat zitten. Misschien denkt ze dat wij ons dat niet gerealiseerd hebben.
Ik weet heus dat zoiets soms wel gebeurt, maar niet bij ons. Ik vind het hartstikke leuk om spelletjes te doen met hem en ook Karin stopt er veel tijd in. Hij krijgt echt heel veel beweging en ik heb nog geen seconde spijt van dat hij nu bij ons is/hoort. Ik wil hem voor geen geld missen.
Maar een feit blijft wel dat ik niet graag ga wandelen met een hond waarvan ik zijn gedrag niet kan voorspellen.
We hebben uiteindelijk dus 3 adviezen gekregen:
- Meteen gaan zitten en hem vasthouden/klemmen totdat hij rustig is (dat doe ik dus niet omdat ik zeker weet dat hij dan bijt). Karin doet dit wel.
- Gedrag negeren (dat probeer ik, maar als hij mij of mijn jas te pakken heeft zeg ik er toch wel wat van)
- Meer bewegen en (nog) meer aandacht en straks natuurlijk op een behendigheidscursus (dat is echt een lachertje)
Toevallig heeft hij dat rare gedrag de laatste paar dagen niet meer vertoond. Omdat ik ziek ben, wandelt op dit moment Karin meestal met hem en ze heeft al 2 dagen nergens last van gehad. Hopelijk gaat het dus echt van zelf over. Maar als iemand met een advies wil reageren, ik sta nu natuurlijk overal voor open
Zijn nieuwste hobby is trouwens gaten graven in mijn nieuwe gazon en in de tuin. Dat laatste vind ik niet zo erg, maar dat eerste vind ik wel jammer van alle moeite die ik gedaan heb om het een beetje netjes te krijgen
Voor de duidelijkheid, die tweede kuil is zo diep dat hij er met bal en al in past.
Ook heeft hij weer een lekker slaapplekje gevonden en wel in de krantenbak. Meestal ligt daar de fleecedeken van Karin en dat vindt Bruno ook wel lekker om op te liggen.
In de bibliotheek had ik een boek gehaald over het trainen van honden en daarin stond toevallig een stukje over het plotseling veranderen van het gedrag bij jonge honden. Dit grillige gedrag zou veroorzaakt worden door tijdelijk kalkgebrek en een hormonale ontwikkeling die verband houdt met de groeispurts van de jonge hond. Bruno is inderdaad erg hard gegroeid de laatste paar weken en in eerste instantie ging ik er dan ook van uit dat het dan vanzelf wel over zou gaan.
Maar toen het steeds maar erger werd,begon ik mij toch ongerust te maken, misschien heeft hij wel een of andere gestoorde afwijking, weet ik veel…
Daarom stuurde ik een e-mail naar het Martin Gaus Trainings- en Adviescentrum. Niet dat ik verwacht had dat ik antwoord zou krijgen (ik dacht dat ik dan ergens lid van zou moeten zijn) maar ja, niet geschoten is altijd mis…. Nog geen uur later had ik al antwoord:
Beste Cilia,
Zo te horen klinkt het alsof jullie hond nu zijn pubertijd in gaat en hier heel veel dingen gaat uitproberen. Belangrijk is dat u zijn gekke buien gaat negeren. En “zit” vragen is weer gekoppeld aan aandacht voor zijn gedrag. Het is beter om hem aan de lijn een stuk van u af te houden en wachten tot hij weer rustig word en dan loopt u pas verder. Het is ook van belang om hem geen aandacht voor dit gedrag te geven, op welke manier dan ook. Dus ook niet af straffen want negatieve aandacht is ook aandacht. In bijlage vind u regels die u vanaf nu op uw hond toe kunt passen. Zo leert hij gelijk wat wel kan en wat niet en stelt u hem duidelijk zijn grenzen. Mochten er verder nog vragen zijn, dan horen wij dit graag.
Met vriendelijke groeten,
Martin Gaus Trainings en Adviescentrum
Omdat ik niet verwacht had dat ik antwoord zou krijgen en toch bezig was, stuurde ik mijn e-mail ook naar de HSC, omdat ik verwachtte dat daar toch zo veel ervaring met dit soort gedrag zou zitten dat ik misschien hier een bevredigend antwoord zou krijgen.
Ik werd ’s avonds gebeld door een mevrouw van de HSC en die begon mij allerlei vragen te stellen.
Eerst zei ze al dat het heel lastig was om op deze manier te beoordelen wat er met de hond aan de hand kon zijn, eigenlijk zou ze het gedrag eerst moeten zien.
Toch meende ze al te kunnen vaststellen dat de hond te weinig beweging kreeg en waarschijnlijk ook te weinig aandacht en hij zou ook wel eens niet genoeg uitdaging kunnen krijgen, bijvoorbeeld door ingewikkelde spelletjes. Verder was het zo dat honden net zoals kinderen op een bepaalde leeftijd de neiging kregen om dingen kapot te maken….
Ik vertelde haar dat Bruno echt wel genoeg beweging krijgt, we hebben een grote tuin en we wandelen geregeld met hem. Ze vond toen dat de hond meer los moest kunnen lopen, tijdens het wandelen. Ik gaf aan dat zoiets met een jonge hond in een dorp niet kan, en ook dat je niet overal de hond mag laten loslopen. Dat was onzin volgens haar, want zelfs in de (grote) plaats waar zij woonde waren plekken om de hond te laten rennen dus dat moest zeker in zo’n dorpje als Aalten het geval zijn. Die bordjes (honden aan de lijn) kon je gerust negeren. Ik antwoordde dat ik mij toch liever wel aan de regels hou.
Ze bleef volhouden dat de hond af en toe flink moet kunnen rennen en volgens haar kan zoiets in onze tuin (die ze nog nooit gezien heeft natuurlijk) niet voldoende, al voetballen de jongens ook elke keer met hem totdat hij helemaal bekaf is… Ook moest ik hem laten zwemmen want dat was heel goed voor jonge honden. Ik probeerde haar uit te leggen dat Bruno niet in het water wil, maar ze zei dat ik hem dat moest leren… Hij springt na die ene keer nergens meer achteraan dus ik zou niet weten hoe ik hem dat moet leren. Misschien van de zomer als we zelf in het water gaan, maar daar heb ik nu niks aan.
De volgende vraag ging over belonen. Ik vertelde dat als we met Bruno aan het oefenen zijn, wij hem meestal belonen met stukjes hondenkoekjes. Als hij de opdracht eenmaal door heeft, wordt het belonen met koekjes minder… Kreeg ik als reactie; maar als hij de opdracht goed gedaan heeft, dan hoeft het toch niet nog een keer ?!?!
Nog een advies was: omdat toch wel bleek dat de hond veel te weinig beweging kreeg, dat ik met hem op behendigheidstraining moet als hij een jaar is geweest…
Ik geef eerlijk toe dat ik op het laatst niet meer gereageerd heb op de adviezen, want uiteindelijk hadden deze niks met mijn vraag naar het gedrag van Bruno te maken. Waarschijnlijk ging zij er van uit dat wij een puppy hebben genomen en er nu achter komen hoe veel tijd er in gaat zitten. Misschien denkt ze dat wij ons dat niet gerealiseerd hebben.
Ik weet heus dat zoiets soms wel gebeurt, maar niet bij ons. Ik vind het hartstikke leuk om spelletjes te doen met hem en ook Karin stopt er veel tijd in. Hij krijgt echt heel veel beweging en ik heb nog geen seconde spijt van dat hij nu bij ons is/hoort. Ik wil hem voor geen geld missen.
Maar een feit blijft wel dat ik niet graag ga wandelen met een hond waarvan ik zijn gedrag niet kan voorspellen.
We hebben uiteindelijk dus 3 adviezen gekregen:
- Meteen gaan zitten en hem vasthouden/klemmen totdat hij rustig is (dat doe ik dus niet omdat ik zeker weet dat hij dan bijt). Karin doet dit wel.
- Gedrag negeren (dat probeer ik, maar als hij mij of mijn jas te pakken heeft zeg ik er toch wel wat van)
- Meer bewegen en (nog) meer aandacht en straks natuurlijk op een behendigheidscursus (dat is echt een lachertje)
Toevallig heeft hij dat rare gedrag de laatste paar dagen niet meer vertoond. Omdat ik ziek ben, wandelt op dit moment Karin meestal met hem en ze heeft al 2 dagen nergens last van gehad. Hopelijk gaat het dus echt van zelf over. Maar als iemand met een advies wil reageren, ik sta nu natuurlijk overal voor open
Zijn nieuwste hobby is trouwens gaten graven in mijn nieuwe gazon en in de tuin. Dat laatste vind ik niet zo erg, maar dat eerste vind ik wel jammer van alle moeite die ik gedaan heb om het een beetje netjes te krijgen
Voor de duidelijkheid, die tweede kuil is zo diep dat hij er met bal en al in past.
Ook heeft hij weer een lekker slaapplekje gevonden en wel in de krantenbak. Meestal ligt daar de fleecedeken van Karin en dat vindt Bruno ook wel lekker om op te liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten