! Eerst moesten we een hele wereldreis maken voordat we er waren. We vertrokken om half 9, er was een wegafsluiting dus we konden niet helemaal op onze Navigatie vertrouwen, maar dank zij goed kijken vooral van Karin (want ik haalde natuurlijk Kerkdriel en Kerkwijk door elkaar
) waren we ruim op tijd aanwezig. Meteen bij binnenkomst kregen we allerlei cadeautjes, lekkers voor Bruno en een Hollandse-Smous-ovenwant voor ons, heel erg leuk
Binnen installeerden we ons op een paar stoelen langs de ring en toen begon het 'lange' wachten. Inmiddels kwamen er steeds meer honden met hun baasjes binnen en Bruno was heel erg wild, natuurlijk een beetje last van zenuwen voor de wedstrijd. Gelukkig begon hij er op een gegeven moment aan te wennen en werd hij wat rustiger.
Als eerste waren de veteranen aan de beurt, dat waren 9 hondjes. De oudste was 14 en de jongste 8. De oudste won ook nog en dat was natuurlijk wel heel bijzonder.
Daarna waren de pups aan de beurt en in die klasse viel Bruno nog net (scheelde geloof ik 2 of 3 dagen, anders was hij 'jeugdklas' geweest. Hij zat in een groep van 10 hondjes en dat duurde allemaal erg lang. Bruno was de eerste die gekeurd werd en daarna maar wachten totdat iedereen was geweest. Het keuren ging natuurlijk erg soepel want we hadden verschrikkelijk goed getraind met Bruno
Eerst met zijn allen een rondje lopen en daarna moest Bruno als eerste op de tafel. Dat vond hij erg leuk, hij voelde zich zo op zijn gemak dat hij lekker op zijn rug ging liggen om zich over zijn buik te laten aaien en hij begreep niet echt dat dat nou niet de bedoeling was. Daarna moest het gangwerk beoordeeld worden en Bruno loopt natuurlijk altijd voorbeeldig naast het baasje, hij weet precies hoe het moet (alleen doet hij dat niet altijd). Het was dus rennen en springen 
... helaas. Daarna moest hij netjes gaan staan voor de keurmeester, dat ging redelijk, hij wilde wel steeds pootjes geven aan Karin omdat zij hem koekjes voor hield, ook dat was niet de bedoeling, wat een ingewikkelde wereld is dat toch! Toen iedereen aan de beurt was geweest ging Karin (die al veel blikken op de bekers geworpen had
) er maar eens goed voor staan, want natuurlijk is Bruno gewoon de mooiste van alle 10! Tot onze grote verbazing mochten er 4 hondjes naar voren komen en de rest moest blijven staan. bleek dat die 4 'veel belovend' waren en de rest (dus ook Bruno) 'belovend'. Dus geen beker voor Bruno maar wel een hele mooie medaille
Daarna kwam de jeugdklasse (waar Bruno bijna bijgehoord had) en dat waren maar 3 hondjes...(als we dat hadden geweten!)
Toen was het al weer half 1 en werd er een lunchpauze aangekondigd. Karin en ik vonden dat we wel genoeg gezien hadden, we moesten het hele eind ook nog weer terugrijden. We hebben de beoordeling opgehaald en zijn lekker weer naar huis gegaan. Ik moest er niet aan denken om daar de hele middag nog te zitten en wachten op niks eigenlijk.
Al met al was het leuk om een keer mee te maken en heel erg leuk om zo veel (verschillende) smoushonden bij elkaar te zien. Maar voor mij hoeft zoiets dergelijks niet vaker . Ik weet hoe het is, maar ik ga toch 1000x liever een heel eind wandelen en ik ben er van overtuigd dat Bruno dat ook veel liever doet.
Nog even de beoordeling:
Goed gebit, op dit moment is de voorsnuit te lang en te smal. Donker oog, goede oordracht, correcte hoekingen, maar heeft nog veel tijd nodig om zich te ontwikkelen. Goede beharing. Uitbundig gedrag, gangwerk daardoor niet te beoordelen.
Belovend
Geen opmerkingen:
Een reactie posten