Deze week een paar leuke dingen meegemaakt met Bruno die ik graag wil opschrijven 
. Niet dat er anders nooit iets leuks gebeurt, maar dit vind ik leuk om te bewaren.
Donderdag zag ik met Thomas en Karin te praten en op een gegeven moment kwam Bruno naar mij toe rennen, duwde met zijn snuit heel hard tegen mijn arm en toen ik op keek rende hij naar het raam. Vanuit mijn stoel zag ik dat er een merel op het gras zat en ik reageerde niet want ik zag verder niks vreemd. Maar Bruno bleef de actie herhalen net alsof hij tegen mij wilde zeggen: ik wil je even laten weten dat dat vreemde ding niet hier in de tuin hoort, ik wil je wel beschermen maar dan moet je me naar buiten laten. Toen ik op stond en de deur open deed was de vogel al lang weg, maar Bruno rende met al zijn moed naar de plek waar het beestje was weggevlogen en bleef daar even staan blaffen. Daarna kwam hij heel trots weer naar binnen, alsof hij wel een echte heldendaad had verricht. Je kunt begrijpen dat wij ons sinds die dag extra veilig voelen in huis. Wat een moed voor zo'n klein beestje.
De tweede actie was dezelfde avond.
Bruno heeft een balletje waarmee hij graag speelt. Het leukste spelletje is om het onder de bank (waar Karin meestal zit) te laten rollen. Als hij er dan echt niet meer bij kan, dan zeurt hij net zolang bij Karin totdat zij opstaat en de bank een stukje opschuift zodat hij het balletje weer kan pakken.
Donderdagavond zat ik te lezen en Karin liep even naar boven om iets te pakken (of wat dan ook). Op een gegeven moment merkte ik dat Bruno heel onrustig werd. Hij liep steeds heen en weer naar de deur waardoor Karin was gegaan en dan weer naar de deur in de keuken waardoor je ook die kant op kunt. Af en toe stond hij stil om te luisteren naar het gestommel van boven, maar Karin bleef maar weg. Ik dacht helemaal vertederd dat hij Karin zo miste en liep met hem naar de gang en daar ging hij onderaan de trap liggen. Toen Karin hem riep ging hij niet naar boven, maar dat doet hij nooit dus daarom kwam Karin maar naar beneden. Bruno helemaal blij en enthousiast springen en Karin helemaal trots
omdat Bruno haar dus toch blijkbaar de liefste vond. Toen we weer in de kamer waren bleek al snel waarom Bruno op Karin had zitten wachten. Hij rende meteen naar de bank en ging er voor liggen piepen, want het balletje lag er onder en Karin moest dat pakken.
Zo grappig om te zien dat hij dus eigenlijk alleen van Karin verwacht dat ze het balletje pakt. Hij kwam hiervoor niet naar mij.
Het kostte mij wel heel veel moeite om Karin er daarna nog van te overtuigen dat Bruno haar ook heel lief
vindt.
. Niet dat er anders nooit iets leuks gebeurt, maar dit vind ik leuk om te bewaren.Donderdag zag ik met Thomas en Karin te praten en op een gegeven moment kwam Bruno naar mij toe rennen, duwde met zijn snuit heel hard tegen mijn arm en toen ik op keek rende hij naar het raam. Vanuit mijn stoel zag ik dat er een merel op het gras zat en ik reageerde niet want ik zag verder niks vreemd. Maar Bruno bleef de actie herhalen net alsof hij tegen mij wilde zeggen: ik wil je even laten weten dat dat vreemde ding niet hier in de tuin hoort, ik wil je wel beschermen maar dan moet je me naar buiten laten. Toen ik op stond en de deur open deed was de vogel al lang weg, maar Bruno rende met al zijn moed naar de plek waar het beestje was weggevlogen en bleef daar even staan blaffen. Daarna kwam hij heel trots weer naar binnen, alsof hij wel een echte heldendaad had verricht. Je kunt begrijpen dat wij ons sinds die dag extra veilig voelen in huis. Wat een moed voor zo'n klein beestje.
De tweede actie was dezelfde avond.
Bruno heeft een balletje waarmee hij graag speelt. Het leukste spelletje is om het onder de bank (waar Karin meestal zit) te laten rollen. Als hij er dan echt niet meer bij kan, dan zeurt hij net zolang bij Karin totdat zij opstaat en de bank een stukje opschuift zodat hij het balletje weer kan pakken.
Donderdagavond zat ik te lezen en Karin liep even naar boven om iets te pakken (of wat dan ook). Op een gegeven moment merkte ik dat Bruno heel onrustig werd. Hij liep steeds heen en weer naar de deur waardoor Karin was gegaan en dan weer naar de deur in de keuken waardoor je ook die kant op kunt. Af en toe stond hij stil om te luisteren naar het gestommel van boven, maar Karin bleef maar weg. Ik dacht helemaal vertederd dat hij Karin zo miste en liep met hem naar de gang en daar ging hij onderaan de trap liggen. Toen Karin hem riep ging hij niet naar boven, maar dat doet hij nooit dus daarom kwam Karin maar naar beneden. Bruno helemaal blij en enthousiast springen en Karin helemaal trots
omdat Bruno haar dus toch blijkbaar de liefste vond. Toen we weer in de kamer waren bleek al snel waarom Bruno op Karin had zitten wachten. Hij rende meteen naar de bank en ging er voor liggen piepen, want het balletje lag er onder en Karin moest dat pakken.Zo grappig om te zien dat hij dus eigenlijk alleen van Karin verwacht dat ze het balletje pakt. Hij kwam hiervoor niet naar mij.
Het kostte mij wel heel veel moeite om Karin er daarna nog van te overtuigen dat Bruno haar ook heel lief
vindt.
› Meer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten