Wijk aan Zee

Vandaag zijn we met een heleboel andere smouzen naar Wijk aan Zee geweest voor een strandwandeling. Stapper, Boester, Lisa, Finny&Guusje, Wampie (Trixie), Bobby&Diesel waren van de partij met hun baasjes en natuurlijk Bruno, Karin en ik. 
We hadden om half 11 afgesproken en wilden dan ook om half negen wegrijden. Gelukkig was vandaag de wintertijd begonnen en hoefden we dus toch niet zo heel vroeg uit bed. 
We waren ruim op tijd in Wijk aan Zee en de meeste smouzen waren er al. Om 11 uur liepen we het strand op. We liepen vlak langs het water en sommige smousjes liepen ook de zee in. 
Ik was erg benieuwd hoe Bruno het zou doen met zo veel vreemde mensen en honden. Maar het ging allemaal heel goed. In het begin was hij wel heel erg opgewonden maar dat ging na verloop van tijd steeds beter. Elke keer als hij te ver weg liep keek hij rond of hij en van ons zag en rende dan naar ons toe, ook als we hem riepen kwam hij meteen. In het begin was er wel een beetje een machtstrijd omdat er nogal veel reuen waren, maar dat heeft zich zelf opgelost. Eerst deed Bruno heel fanatiek mee, vooral bij Boester maar later trok hij zich van dat gedoe niks meer aan en ging helemaal zijn eigen gang. Het was behoorlijk druk aan het strand met allemaal mensen die verschillende sporten aan het beoefenen waren, de hondjes liepen er gewoon tussendoor en eigenlijk had niemand last van hun. Een incidentje gebeurde toen Bruno tegen een tas van een kite-meneer aan plaste. Gelukkig had Karin een fles water in de buurt en was de meneer helemaal niet boos. 
Na een uurtje gingen we wat eten en drinken in een strandtent (Timboektoe) en ook daar gedroegen de honden zich voorbeeldig. Ze kregen een grote bak met water en lagen onder de tafel of stoel en maakten geen geluid. Wel begon Bruno zich heel erg voor de buurvrouw te interesseren. Hij werd daar dikke maatjes met Guusje. 
Daarna de terugtocht naar de auto’s. We liepen toen langs de duinkant omdat het wel heel erg druk was geworden bij het water. Ook daar konden ze lekker ravotten met zijn allen en gelukkig werd Boester een beetje met rust gelaten, dat kwam ook omdat hij voor zichzelf begon op te komen. 
De terugweg hadden we in het begin een file van ruim een half uur, omdat er in Wijk aan Zee ook aan de weg gewerkt werd en daardoor een aantal straten waren afgezet. Gelukkig hadden we verder op de weg geen echte file meer, het was wel druk waardoor er af en toe langzaam gereden moest worden maar uiteindelijk waren we om half 6 thuis. 
Bruno is nu helemaal KO en wij ook dus dat wordt lekker hangen op de bank. 
Ik hoop dat er nog vaker zo’n dag georganiseerd wordt, zo’n dagje naar het strand is mij heel goed bevallen. We hadden dan ook stralend weer, de hele dag  . Alleen op de terugweg bij Arnhem begon het heel hard te regenen, maar als je in de auto zit is dat natuurlijk niet zo erg.