Overactief

Het 2de bezoek (woensdag 1 april) bij de dierenarts verliep eigenlijk net zo als de eerste. Deze keer gingen we op de fiets, Bruno in het mandje. Het is nog wel een beetje onwennig voor hem en hij kan dan ook nog niet zo goed zijn plekje vinden, waardoor hij (en de fiets) af en toe behoorlijk heen en weer schudden. Gelukkig is het niet zo ver en eigenlijk went hij overal heel snel aan dus dit komt ook goed. 
Hij was flink gegroeid, de vorige keer woog hij 3,5 kg. en nu 4,8 kg. Dat is prima! 
Ook kreeg hij zijn laatste inenting en naast de rekening kreeg ik een gratis pipetje voor een vlooienbehandeling. 

Zaterdags leek wel het wel alsof hij ergens van bezeten was, want er was totaal geen land met hem te bezeilen. Wandelen aan de lijn lukte totaal niet, het enige wat hij deed was trekken of bijten in de riem. Als de lijn per ongeluk onder zijn pootje kwam werd hij helemaal gek en het kostte mij dan ook behoorlijk wat moeite om hem met goed fatsoen weer thuis te krijgen. Thuis was hij ook helemaal wild, rennen door de kamer dat het niet meer normaal was. Ik wilde in de tuin aan het werk en daarom stopte ik hem op een gegeven moment in de bench en ging een paar uurtjes aan de slag. Ik keek natuurlijk wel af en toe of het wel goed ging. Toen ik hem wilde uitlaten bleek dat hij al in de bench had geplast (en niet zo’n klein beetje). Eigenlijk ging dat de hele dag zo, vreselijk druk en overal p&p in huis. ’s Avonds was Tanja met hem aan het spelen en zij ontdekte een klein ‘vliegje’ op zijn oor en toen viel bij mij het kwartje, het arme beest had zijn eerste vlooien opgedaan. Gelukkig dat ik het pipetje had voor de eerste behandeling en ook de tabletjes voor de daarbij horende wormkuur. Kwam alleen het volgende probleem, hoe kregen we die overactieve hond zo gek dat hij dat tabletje ook echt binnen zou krijgen. Eten is nog steeds niet zijn grootste hobby en ik heb nog niks kunnen ontdekken wat hij helemaal het einde vindt om te eten. Bij Bobby deden we altijd het tabletje in een stukje kaas en dan kreeg hij 3 stukjes, 2 zonder en 1 mèt tabletje, dat werkte prima. Bruno is niet zo gek op kaas nog, dus ik was al druk bezig een boterham te smeren met paté en wilde het daarmee proberen, toen Karin op het briljante idee kwam om net te doen alsof het een snoepje was en hij at het tabletje gewoon op zonder probleem. 
Gelukkig was dit ook echt de oorzaak van zijn overactieve gedrag want daarna ging het een stuk beter, al heeft hij nog wel af en toe van die dolle buien, maar ja dat hoort gewoon bij het puppy zijn. 

Ik vind dat hij behoorlijk goed luistert. Al moet ik eerlijk toegeven dat hij nog niet alle kunstjes kan zoals Martin Gaus het beschrijft in de boeken, wat hij zou moeten kunnen met 3 maanden. Maar ja we waren natuurlijk niet op zoek naar een modelhond (al is dat natuurlijk soms wel handig) hij moet bij ons passen en dat lukt tot nu toe heel goed. 
Het apporteren doen we gewoon op ons eigen manier en dat vinden we allebei leuk. Ik gooi een speeltje weg en pak meteen een andere. Als hij dan terugkomt met het weggegooide ding, wil hij natuurlijk dat wat ik in de hand heb. Hij laat dan het 1ste los en gaat netjes voor me zitten zodat ik het 2de kan weggooien, dan doen we gewoon nog een paar keer hetzelfde en dat is echt leuk. 
Ook is hij al een paar keer mee geweest in de auto. Ik heb een hondenautogordel gekocht. Hij vindt het niet zo leuk als we hem daar in proberen te wurmen (dat gaat ook nog niet zo handig) maar in de auto gaat het prima. Met Bobby was het een ramp om auto te rijden, die werd helemaal wild en deed niks anders dan piepen en zenuwachtig doen. 

Bruno kan behoorlijk hoog springen, gisteren sprong hij voor het eerst zomaar bij Karin op schoot en later nog een keer toen Karin over de rugleuning van de bank hing probeerde hij van de achterkant over de bank heen te springen. Dat lukte niet en hij viel dan ook hard achterover. Hopelijk was dat een goede les, want als hij dat leuk gaat vinden en als het hem dan ook nog een keer zou lukken, dan is het einde zoek.