Af en toe heeft hij nog wel behoefte aan bijten, dat wordt natuurlijk niet door iedereen gewaardeerd, maar ik ga er nog steeds van uit dat het speelsheid is. Bij mij doet hij het nog maar nauwelijks. Alleen als ik hem tijdens het wandelen vaak moet corrigeren omdat hij te hard trekt, dan lijkt hij soms wel geïrriteerd. Vooral als het riempje dan achter zijn pootjes gaat zitten en ik dat weer goed wil doen. Dan wil hij ook nog wel eens opzij ‘happen’ … (dat is natuurlijk niet speels)
Grappig is, dat hij helemaal uit zichzelf heeft aangeleerd dat hij moet gaan zitten als ik het riempje vast wil maken vóór het wandelen en weer als ik het los wil maken na het wandelen.
Ook verder luistert hij al erg goed. Als hij springt of tegen de bank op gaat staan, dan reageert hij meteen als ik ‘af’ roep.
Het zindelijk worden lukt ook aardig. Vooral ’s nachts gaat het prima. Of we nu om half 11 of half 12 naar bed gaan (en hij dus zijn laatste behoeftes kan doen), als ik om 6 uur of half 7 opsta is er niks gebeurd. Hij slaapt ook goed, we horen hem niet meer. Behalve toevallig gisterenavond toen ik net in bed lag begon hij te huilen, 3 keer. Karin wilde mij waarschuwen (omdat ik het meestal niet hoor) maar toen hij haar deur hoorde was hij stil. Ik heb nog even afgewacht maar daarna niks meer gehoord. Waarschijnlijk wilde hij alleen even testen of er nog wel iemand in huis was.
Hij groeit als kool. Gisteren kwamen Steven en Tom weer even langs (met Michel en Nienke natuurlijk). Op een gegeven moment was Bruno een beetje te erg aan het springen en ik moest hem corrigeren. Tegen Steven zei ik, dat Bruno het eigenlijk nog niet kon helpen omdat hij nog zo klein is, toen zei Steven: maar Bruno is nu toch geen puppy meer, hij is nu groot geworden! Tom is nog steeds heel bang, maar toch komt hij nu af en toe wel iets dichterbij als ik Bruno op schoot heb (en hij bijna slaapt), dan zegt hij steeds aai aai.. maar hij durft het nog niet. Wel heeft Tom een nieuw woord geleerd en dat is ‘af’! Dat zegt hij nu bijna de hele tijd, of de hond nu wel of niet dicht in de buurt is.
Steven durft wel bij Bruno in de buurt te komen, al zegt zijn lichaamstaal dat hij het wel een beetje eng vindt. Toen Steven op de grond met Duplo aan het spelen was, kwam Bruno steeds snuffelen aan de blokjes en aan Steven. Steven gaf geen kik, hij werd wel een beetje kleiner (in elkaar gekrompen) maar hij speelde gewoon door. Hij zoekt ook alle speeltjes van Bruno die hij maar kan vinden en brengt het naar hem, heel erg lief!
a.s. Woensdag gaan we weer naar de dierenarts. Ik ben benieuwd hoeveel hij gegroeid is. Eigenlijk eet hij helemaal niet zo goed, maar groeien doet hij evengoed.
Nog even 4 foto's om te zien hoeveel hij gegroeid is. De eerste en derde is van de eerste dagen en de tweede en vierde van vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten