Toen ik naast de fiets liep ging het prima. Hij keek rond en bleef helemaal rustig, lekker zitten. Dat vroeg om een stapje verder en ik probeerde om echt te gaan fietsen, maar dat vond meneer toch maar niks, voordat ik het wist zat/lag hij naast de fiets. Gelukkig had hij zich geen pijn gedaan, ik kon hem ook gewoon weer in de mand zetten, dat vond hij niet erg. Maar ik durfde niet meer te fietsen en ben dus rustig naar huis gelopen.
Vandaag heb ik voor de veiligheid een rekje voor op de mand gekocht. Vanmiddag hebben we een proefritje gemaakt en dat ging prima!
Het wandelen aan de lijn gaat steeds beter. Gisterenmorgen zijn we naar mijn werkplek in Aalten geweest. Dat is van mij uit ongeveer 10 minuten lopen (samen met Bruno duurde dat iets langer). Hij loopt in elk geval wel door, ik kan me van Bobby herinneren dat hij niet mee wilde als hij aan de lijn zat, maar Bruno loopt juist steeds door en trekt eigenlijk veel te hard. Dat moet nog flink geoefend worden! Op school aangekomen kreeg hij natuurlijk heel veel bekijks. Iedereen vindt hem een schatje
en wil hem aaien. Onderweg had hij geen plasje of iets gedaan (dat is een nadeel van een vaste plek om uit te laten) dus in de school durfde ik hem niet te laten lopen, stel je voor dat hij daar iets zou doen… Na een kwartiertje gingen we weer naar huis en buitengekomen zette ik hem op de stoep en daar kwam dan toch een plas.. hij kon er bijna in zwemmen, maar hij had het keurig opgehouden. Vreemd is het dat hij vanmorgen waar we gewoon bij waren ook een hele grote plas op zijn kussen deed.. Hij was er wel uitgeweest, maar toch ging het mis
. De nachten gaan prima, maakt niet uit hoe laat we naar bed gaan en hem dus voor het laatst uitlaten, tussen 6 en half 7 ga ik naar beneden en laat hem uit, niks aan de hand. Dat is wel prettig natuurlijk
. Het eten gaat ook wisselend. De ene keer eet hij zijn bakje netjes leeg en de volgende dag eet hij nog niet de helft van wat hij eigenlijk zou mogen. Hij krijgt nog niks tussen door, meestal gebruik ik gewoon de brokjes als ik hem wil belonen. Maar eigenlijk geeft hij daar niet zo veel om, daardoor wordt het een beetje lastig om hem te stimuleren de dingen te doen die ik graag wil. Omdat Bobby helemaal gek was op kaas heb ik dat ook geprobeerd. Bruno snuffelt er wel nieuwsgierig aan en hij at het ook wel op toen ik het hem gaf, maar hij wordt er niet echt enthousiast van..
Maar het mooie van ons superintelligente hondje is, dat hij helemaal geen beloning wil voor iets wat hij goed doet. Als ik wil gaan wandelen of als we terugkomen en het riempje moet om of juist af, gaat hij gewoon uit zichzelf netjes op de mat zitten totdat ik klaar ben
Vandaag kreeg hij een hele bijzondere beloning. Omdat het mijn verjaardag was kreeg Bruno vandaag een cadeautje van mijn collega’s uit Winterswijk….
Een botje,
gelukkig is de houdbaarheidsdatum tot december 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten